وابستگی کودک به والدین در مراحل اولیه زندگی یک رابطه مهم و ضروری است و نقش بسیار مهمی در توسعه و رشد سالم کودک دارد. وابستگی کودک به والدین یعنی احساس امنیت و راحتی در حضور آنها و توانایی بهره‌بردن از آنها به عنوان امانتگران و مرجع اطمینان. این رابطه می‌تواند تأثیرات مثبت بسیاری بر روی رشد اجتماعی، عاطفی و شخصیتی کودک داشته باشد.
وابستگی به والدین می‌تواند به کودک اعتماد به نفس و اعتماد به دیگران را آموزش دهد. با احساس امان و راحتی در حضور والدین، کودکان بهترین شرایط را برای یادگیری، کشف و بروز قابلیت‌های خود دارند. این رابطه نیز می‌تواند به کودکان کمک کند تا در مواجهه با تنش‌ها و استرس‌های روزمره بهتر پایداری کنند و از راهنمایی و حمایت والدین خود بهره‌برند.
در مقابل، وابستگی ناشی از نقص در تأمین نیازهای اساسی کودک و یا نقص در تعامل و رابطه سالم والدین با کودک ممکن است به مشکلاتی مانند ناامنی، ناخوشایندی‌های روابط اجتماعی، اضطراب و ناراحتی‌های روانی منجر شود. بنابراین، وابستگی به والدین باید به صورت سالم و تعادل‌دهنده بوده و مبتنی بر رابطه امن و پرورش‌دهنده باشد.
به طور خلاصه، وابستگی کودک به والدین در مراحل اولیه زندگی کودکان بسیار مهم است و به آنها امان و اعتماد به نفس می‌دهد. اما باید توجه داشت که این وابستگی باید در چارچوبی از رابطه سالم والدین با کودکان خود رخ دهد تا به توسعه سالم و رشد شخصیتی کودکان کمک کند.
وابستگی کودک به والدین، در صورتی که به صورت سالم و تعادل‌دهنده برقرار شود، نمی‌تواند آسیب زا باشد. در واقع، وابستگی به والدین در مراحل اولیه زندگی کودکان بسیار مهم است و به آنها امان و اعتماد به نفس می‌دهد. اما برای جلوگیری از وابستگی آسیب زا، نکات زیر را می‌توان در نظر گرفت:
- رعایت حد و مرزها: مهم است که والدین حد و مرزهای مناسب برای وابستگی کودکان تعیین کنند. این به معنای ارائه حمایت و مراقبت لازم به کودکان است، اما در عین حال به آنها فرصتی بدهد تا استقلال خود را تجربه کنند و مهارت‌های خود را برای مواجهه با چالش‌ها تقویت کنند.
- تشویق به استقلال: والدین می‌توانند کودکان را تشویق کنند تا در مواردی که قادر هستند، خود کاری کنند و تصمیم‌های کوچکی را به صورت مستقل بگیرند. این کمک می‌کند کودکان اعتماد به نفس بیشتری به دست آورند و قدرت حل مسائل خود را ارتقا دهند.
- ارائه فرصت‌های اجتماعی: والدین می‌توانند کودکان را در معرض فرصت‌های اجتماعی قرار دهند تا بتوانند روابط دیگران را تجربه کنند و مهارت‌های اجتماعی خود را توسعه دهند. این کمک می‌کند تا وابستگی کودک به والدین تنوع داشته باشد و به سمت ارتقای روابط سالم با دیگران هدایت شود.
- تشویق به خودباوری و استقلال: والدین می‌توانند کودکان را تشویق کنند تا به خودباوری و استقلالی قوی دست یابند. ازجمله توانمندسازی آنها برای تصمیم‌گیری، مدیریت احساسات، حل مسائل و توانایی مقابله با استرس‌ها.
- ایجاد فضای امن و محافظت کننده: والدین باید فضایی امن و محافظت کننده برای کودکان فراهم کنند. این به معنای حضور حمایت‌کننده والدین در مواجهه با ترس‌ها و استرس‌های کودکان است.
