شاید توانبخشی بزرگترین فایده ازدواج را به‌وسیله شناخت صحیح و اصولی یکدیگر و کامل کردن زن و مرد بدانیم. در واقع، دوستی و محبت حقیقی زوجین نسبت به یکدیگر و برآورده کردن نیازهای عاطفی و جسمی، مانند طناب‌هایی هستند که به پایه‌های زندگی استحکام می‌بخشند. اما هرگاه شناخت طرفین از یکدیگر با چالش‌ها و نوسانات همراه شود و درک متقابل به درستی بوجود نیاید، تبعات و آسیب‌های این ارتباط می‌تواند به شدت آسیب‌زا و خسته‌کننده باشد.
عصر ارتباطات باعث شده است که به‌طور دلخواه یا غیردلخواه تغییراتی در سبک زندگی و فرهنگ مردم ایران رخ دهد، و در این فرآیند، جوانان به عنوان گروهی بزرگترین تغییر را تجربه می‌کنند. یکی از این تغییرات، ارتباط بین دختران و پسران در فضای مجازی است که می‌تواند به سمت ازدواج یا مسائل دیگر هدایت شود. البته، برای بسیاری از جوانان، درگیری‌های عاطفی که در شبکه‌های مجازی به وجود می‌آید، در دیدگاه اول جذاب است.
بسیار پیش می‌آید که این افراد پس از مدتی آشنایی با یکدیگر به دلایل مختلف از یکدیگر جدا شوند، که این موضوع معمولاً برای یک طرف آسان و برای طرف دیگر دردآور است. افسردگی و تنهایی می‌توانند نتیجه‌ی خاتمه این نوع رابطه‌ها باشند.
گاهی اوقات، اختلافات فرهنگی، اخلاقی، اعتقادی، سنی، مالی، تحصیلی و غیره دلیل پایان رابطه بین این افراد هستند و گاهی هم یکی از طرفین از طرف مقابل خود بهره‌برداری می‌کند و ترجیح می‌دهد هرچه زودتر خود را از این رابطه آزاد کند و به دنبال رابطه‌ای دیگر برود؛ با این حال، در برخی موارد، روابط منجر به ازدواج می‌شوند.
ازدواج سنتی به دو دسته تقسیم می‌شود. در گروه اول، مرد و زن بدون آشنایی قبلی با یکدیگر، توسط خانواده‌ها معرفی می‌شوند. در این حالت، خواستگاری و ملاقات رسمی بین زن و مرد اتفاق می‌افتد. اما با تغییر در نگرش جوانان و حضور فضای مجازی، این حالت کمتر رخ می‌دهد.
در حالت دوم ازدواج سنتی، زمانی که خانواده‌ها با یکدیگر آشنایی دارند، زن و مرد به یکدیگر معرفی می‌شوند. اما خواستگاری رسمی به سرعت به ازدواج منتهی نمی‌شود. در این حالت، زمانی برای مراوده و رفت و آمد بین زن و مرد در نظر گرفته می‌شود تا به شناخت نسبی از یکدیگر برسند.
ازدواج نیازمند شناخت درست طرفین است. در این رابطه، زن و مرد تمام جوانب یکدیگر را بررسی می‌کنند تا به یک شناخت کامل از یکدیگر برسند. برای تصمیم‌گیری درست، نکاتی مانند تطابق فرهنگی، مذهبی، جهان‌بینی، تحصیلات، شغل و اعتقادات خانواده‌ها و همچنین تمایل زن و مرد به آشنایی و رفت و آمد با یکدیگر باید مورد توجه قرار گیرند.
افرادی که قصد ازدواج دارند، باید زمان کافی برای تصمیم‌گیری در نظر بگیرند، مثلاً سه تا شش ماه. این زمان بستگی به میزان رفت و آمد بین دو طرف دارد. پس از گذشت این مدت و در صورتی که هر دو نفر به یک سطح شناخت از یکدیگر برسند، می‌توان گفت زندگی آنها پایدار خواهد بود.
تفاهم در ظاهر جسمی از جمله عوامل مهم در انتخاب همسر است. اگر دو نفر در اعتقادات، مالیات، فرهنگ و حتی ظاهر به هم نزدیک باشند، می‌توانند رابطه عاشقانه‌ای موفقی داشته باشند. ازدواج در دنیای مدرن دو حالت دارد. در حالت اول، دو نفر در مکان‌هایی مانند کوه، جنگل، پارک یا خیابان به یکدیگر برخورد می‌کنند و دوست می‌شوند. در این حالت، ممکن است با وجود عدم وجود معیارهای لازم برای تطبیق و سرگرمی با یکدیگر، از رابطه دوستی شروع به کردند. در نهایت، ممکن است تصمیم بگیرند با یکدیگر ازدواج کنند و زندگی مشترک خود را آغاز کنند.
در این دوستی‌های پنهان، افراد هرچند با یکدیگر آشنایی کاملی ندارند، اما به سرعت درگیر احساسات می‌شوند. این دوستی‌ها ممکن است مدت طولانی ادامه یابد و در نهایت به ازدواج منجر شود. اما پس از گذشت مدت زمان کوتاهی، بخصوص در برخی موارد حتی یک یا دو ماه، به دلیل عدم مشارکت خانواده‌ها در فرآیند ازدواج، تفاوت‌های خانوادگی بین افراد بروز می‌کند و این مسئله باعث بروز اختلافات در خانواده می‌شود.
در مورد ازدواج‌هایی که در دوران دوستی با نظارت خانواده‌ها و در یک چارچوب مشخص انجام می‌شود، باید توجه داشت که در این نوع ازدواج، مسائل و مشکلات زیر نظر خانواده‌ها بحث می‌شوند و خانواده‌ها می‌توانند بهترین کمک را ارائه کنند.
حالت سوم ازدواج‌ها که با دوستی‌های پنهان انجام می‌شود، این است که این ازدواج از طریق دوستی شکل می‌گیرد، اما دختر و پسر افراد عقلانی هستند و معیارهای منطقی و درستی برای ازدواج را در نظر دارند. این نوع ازدواج‌ها به ازدواج‌های موفق منتهی می‌شود، زیرا هر دو طرف نیازهای یکدیگر را درک می‌کنند و هدفشان در زندگی مشخص استتفاهم در ظاهر جسمی از جمله معیارهای مهمی است که در انتخاب همسر نقش دارد. داشتن تفاهم در ظاهر بین دو نفر در انتخاب مناسب همسر تأثیرگذار است. اگر دو نفر از نظر اعتقادات، مالی، فرهنگی و حتی ظاهر به هم نزدیک باشند، می‌توانند زندگی عاشقانه‌ای داشته باشند. در دوستی‌های پنهان، افراد احساساتی به سرعت درگیر احساس می‌شوند، اما به دلیل عدم آشنایی کامل با یکدیگر، ممکن است پس از مدتی مشکلات و تفاوت‌ها بین آنها بروز کند. ازدواج در دوران دوستی با نظارت خانواده‌ها و در یک چارچوب مشخص، می‌تواند مشکلات و مسائل را کاهش دهد و به رابطه ثابت‌تری منجر شود. در حالت سوم، دوستی پنهان با انتخاب مناسبی همراه است و دو نفر با توجه به معیارهای منطقی برای ازدواج، رابطه‌ای موفق را شکل می‌دهند. هر دو طرف در نیازهای یکدیگر آگاه هستند و هدف‌های زندگی خود را مشترک می‌کنند.
