به مناسبت سالگرد رحلت پیامبر اسلام نگاهی انداختیم به چهره‌های سرشناس جهان که مواجهه‌شان با نبی اکرم آنان را شیفته اسلام کرده و لباس مسلمانی به تنشان دوخته است.
به گزارش پایگاه خبری دانا از مهر می‌گویند وقتی دنیا مهربان نداشت خدا او را آفرید و حالا بعد از ۱۴۰۰ سال هرکس که نام او را می‌شنود، زیر لب به او سلام می‌دهد؛ سلامی به اندازه تمام دخترانی که در عالم از گور رهانید. همه کسانی که از امت حضرت محمد صل الله علیه و آله هستند او را به مهربانی می‌شناسند. مهربانی بی‌انتهایی که باعث شد تا به او لقب رحمة للعالمین را بدهند. یعنی مرد مهربانی که مهرش به وسعت همه مردم دنیاست و تاریخ او را به عنوان تنها پیامبری می‌شناسد که هرگز حاضر به نفرین امتش نشد.
صفت بارزی که در نهایت طی گذشت قرن‌ها و سال‌ها به این منجر شد تا آدم‌های زیادی شیفته محبتش باشند و تسلیم دینش! افرادی که شاید از ابتدا مسلمان‌زاده نبودند، اما مهر پیامبر اسلام جوری در دلشان ریشه کرد که در نهایت مؤمن به دین احمد شدند. به مناسبت سالروز رحلت پیامبر صل الله علیه و آله نگاهی به چهره‌های سرشناس تاریخ معاصر انداختیم که در میانه عمرشان شیفته نبی اکرم شدند و به دین اسلام درآمدند و لباس مسلمانی به تن کردند.
کاسیوس کلی؛ مرا محمد صدا کنید!
نام اصلی او «کاسیوس مارچلوس کلی» بود، مردی که سال ۱۹۴۲ در ایالت کنتاکی آمریکا به دنیا آمد و تاریخ جهان او را به عنوان یکی از مشهورترین بوکسورهای جهان می‌شناسد. کسی که بعدها با مسلمان شدنش نام محمد علی را برای خود انتخاب کرد و گفت: «کلی نامی بود که به نیاکان برده من داده شده بود. من این نام را انتخاب نکرده‌ام و آن را نمی‌خواهم. من محمدعلی هستم، یک انسان آزاد و از همه مردم می‌خواهم که وقتی با من حرف می‌زنند یا درباره من حرف می‌زنند از این نام استفاده کنند» مرد قهرمانی که علاوه بر کسب چند دوره قهرمانی به خاطر مواضعش علیه تبعیض نژادی و جنگ ویتنام محبوبیت زیادی در دنیا پیدا کرد. کسی که درباره عشق و ارادتش به پیامبر اسلام این طور می‌گوید: «پیامبر اسلام به من یاد داد که غرور در برابر انسان‌ها ارزش ندارد و عظمت در فروتنی و خدمت به دیگران است… من هیچ وقت خودم را بالاتر از دیگران نمی‌دانم، چون سیره پیامبر من هرگز چنین چیزی نبود.»
فردیناند لوئیس؛ او سفید و سیاه نداشت با همه مهربان بود
کریم عبدالجبار، یکی از بهترین بسکتبالیست‌های تاریخ لیگ NBA آمریکاست. کسی که نام اصلی‌اش «فردیناند لوئیس آلسیندور جونیور» بود. او در یکی از خانواده‌های کاتولیک رومی در نیویورک به دنیا آمد و بزرگ شد. او که از خانواده‌های سیاه‌پوست و آفریقا تبار بود. مثل بسیاری دیگر از نگاه تبعیض‌آمیز و تحقیرآمیز سفیدپوستان امریکایی رنج می‌برد و به قول خودش در کلیسا می‌دید که حتی خیلی از کشیش‌های سفید پوست در عمل به عدالت و برابری پایبندی چندانی ندارند.
کریم عبدالجبار کسی است که اواخر سال ۱۹۶۰ با اسلام آشنا و در نهایت سال ۱۹۷۱ رسماً مسلمان شد. او در مصاحبه‌های مختلف خودش درباره علت شیفتگی خودش به اسلام این طور گفته: «وقتی دیدم پیامبر اسلام نه تنها یک رهبر معنوی بود، او بلکه عدالت اجتماعی را هم پیاده می‌کرد، فهمیدم این همان چیزی است که نسل من به آن نیاز دارد… ما در ورزش یاد می‌گیریم که رقابت کنیم، اما پیامبر اسلام به من یاد داد باید در زندگی مهربانی و شفقت را هم در کنار قدرت داشت.»
لورین بوث؛ زندگی پیامبر همان گمشده نسل ماست
یکی از چیزهایی که این روزها بیش از پیش توجه همه مردم دنیا را معطوف به دین اسلام کرده است. مقاومت عجیب و غریب مردم غزه است. آدم‌هایی که با وجود همه سختی‌ها، نسل‌کشی و وحشی‌گری‌های رژیم صهیونیستی همچنان پشت عقیده و باور خود ایستاده‌اند و با زمزمه هرروز آیات قرآن کریم دست به مقاومت زده‌اند. اتفاقی که سالهای قبل برای لورین بوث انگلیسی یک نقطه عطف بود.
او که یک روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر در انگلستان است و خیلی‌ها او را با نسبت خانوادگی‌اش با تونی بلر، نخست وزیر اسبق انگلیس می‌شناسند. لورین بوث خبرنگاری بود که سال‌ها به سبب کارش در فلسطین حضور داشت و در آنجا با مسلمانانی برخورد می‌کرد که با وجود جنگ، محاصره و سختی‌ها همچنان آرامش و امیدشان را از دست نمی‌دهند. همین موضوع باعث شد تا او به دنبال این بیفتد که این چه نیرویی است که تا این حد به مردم غزه صبر و امید می‌دهد. او می‌گوید: «وقتی فهمیدم پیامبر اسلام چگونه با زنان، یتیمان و فقرا رفتار می‌کرد، برایم روشن شد که این همان الگویی است که انسان امروز گم کرده است. بزرگترین کشف من این بود که پیامبر اسلام پیامبر رحمت بود نه خشونت!»
یوسف اسلام؛ از خلأ روحی تا نسخه پیامبر برای آشتی با زندگی
کت استیونز یک خواننده و آهنگساز مشهور بریتانیایی در دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی است. کسی که توی دوران اوج خودش در آمریکا و اروپا طرفداران پر و پا قرصی داشت. اگر نگاهی به زندگینامه او بیندازید، خواهید دید که در اوج شهرت و ثروت دچار یک خلأ روحی بزرگ می‌شود. می‌گویند او از ابتدای دهه هفتاد، به مذاهب شرقی گرایش پیدا کرده بود، اما پس از یک تصادف رانندگی در ۱۹۷۵ تا دم مرگ رفت. او بعد از نجات از مرگ در مصاحبه با شبکه «VH۱» گفت: «در آن لحظه، به درگاه خدا التماس کردم.
ناگهان خودم را پیدا کردم و گفتم: خدایا اگر مرا نجات دهی، در خدمت تو خواهم بود.» او یکی دو سال بعد وقتی برادرش یک جلد قرآن به او هدیه کرد، آغاز تغییر و تحولاتش شروع شد و در نهایت بعد از آشتی با زندگی در سال ۱۹۷۷ رسماً مسلمان شد و نام حقیقی‌اش را به یوسف اسلام تغییر داد. او می‌گوید: «وقتی شروع به خواندن کردم احساس کردم این کتاب مستقیم با من حرف می‌زند… وقتی زندگی پیامبر اسلام را مطالعه کردم، فهمیدم که او نه به دنبال تاج و تخت بود، نه به دنبال ثروت، بلکه تنها می‌خواست مردم را به سوی خدای یکتا هدایت کند. این صداقت و خلوص مرا به شدت تکان داد.... پیامبر اسلام نمونه یک انسان کامل است. او خانواده‌اش را دوست داشت، با یتیمان مهربان بود، در میدان جنگ شجاع و در زندگی روزمره متواضع بود. من به‌عنوان یک انسان، چنین الگویی را می‌خواستم… وقتی قرآن را خواندم و درباره پیامبر اسلام شنیدم، احساس کردم پاسخ تمام سوال‌هایی را که سال‌ها داشتم، پیدا کردم. پیامبر اسلام، راه را روشن کرد.»
