گوشی‌های هوشمند تاشو (Foldable Smartphones) دیگر یک ایده علمی تخیلی نیستند، بلکه واقعیتی جذاب و روبه‌رشد در دنیای تکنولوژی موبایل به شمار می‌روند. این دستگاه‌های نوآورانه، با قابلیت باز شدن و بسته شدن مانند یک کتاب، توانسته‌اند تجربه‌ی کاربری را متحول کنند و تعریفی جدید از آنچه یک گوشی هوشمند می‌تواند باشد، ارائه دهند. از نمایشگرهای انعطاف‌پذیر و شکننده اولیه که با نگرانی‌های زیادی همراه بود، تا مدل‌های امروزی که از نظر دوام و عملکرد به سطوح قابل قبولی رسیده‌اند، مسیر پیشرفت این فناوری بسیار چشمگیر بوده است.
دسته‌بندی اصلی گوشی‌های تاشو به دو نوع تقسیم می‌شود: گوشی‌های تاشو عمودی (Flip Phones) که وقتی بسته می‌شوند، شکلی کوچک و مربعی دارند و با باز شدن، یک نمایشگر بلند و باریک را آشکار می‌کنند (مانند سامسونگ گلکسی زد فلیپ و موتورولا ریزر)؛ و گوشی‌های تاشو افقی (Fold Phones) که مانند کتاب باز می‌شوند و یک نمایشگر بزرگتر و شبیه به تبلت را در حالت باز شده در اختیار کاربر قرار می‌دهند (مانند سامسونگ گلکسی زد فولد، گوگل پیکسل فولد و هواوی میت ایکس). هر دو فرم فاکتور، مزایا و معایب خاص خود را دارند و برای نیازهای متفاوتی طراحی شده‌اند.
گوشی‌های تاشو عمودی، با قابلیت حمل آسان و طراحی فشرده، تجربه‌ی نوستالژیکی را برای کاربرانی که دوران گوشی‌های تاشوی کلاسیک را به یاد دارند، زنده می‌کنند. نمایشگر خارجی کوچک آن‌ها امکان مشاهده سریع اعلان‌ها، زمان و تماس‌گیرنده را فراهم می‌کند، بدون اینکه نیاز به باز کردن گوشی باشد. این مدل‌ها بیشتر برای ارتباطات پایه، شبکه‌های اجتماعی و عکاسی سریع مناسب هستند و تجربه‌ی کاربری را به سمت سادگی و سریع بودن هدایت می‌کنند. با این حال، نمایشگر داخلی آن‌ها معمولاً کمی باریک‌تر از گوشی‌های استاندارد است که ممکن است برای چندوظیفگی یا تماشای محتوای طولانی، ایده‌آل نباشد.
در مقابل، گوشی‌های تاشو افقی، تجربه‌ی کاملاً متفاوتی را ارائه می‌دهند. نمایشگر بزرگ و کشیده آن‌ها در حالت باز شده، عملاً یک تبلت کوچک را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. این قابلیت، چندوظیفگی (Multitasking) را به سطحی جدید می‌برد. کاربران می‌توانند به راحتی دو یا چند اپلیکیشن را در کنار هم اجرا کنند، اسناد را با راحتی بیشتری ویرایش کنند، فیلم تماشا کنند یا بازی‌های موبایلی را با تجربه‌ای سینمایی‌تر انجام دهند. این فرم فاکتور، بیشتر برای تولید محتوا، بهره‌وری کاری و تجربه‌ی سرگرمی پیشرفته طراحی شده است.
نوآوری‌های کلیدی که باعث پیشرفت گوشی‌های تاشو شده‌اند، عمدتاً در حوزه نمایشگرهای انعطاف‌پذیر و مکانیزم لولای (Hinge) آن‌ها متمرکز بوده‌اند. نمایشگرهای اولیه‌ی تاشو، از پلاستیک‌های نازک و نسبتاً شکننده ساخته می‌شدند که مستعد خراشیدگی بودند و خط تا (Crease) در مرکز نمایشگر، گاهی آزاردهنده بود. اما نسل‌های جدید از موادی مانند شیشه‌ی فوق‌العاده نازک (Ultra-Thin Glass - UTG) استفاده می‌کنند که دوام بیشتری دارد و حس بهتری را منتقل می‌کند. همچنین، لولاهای پیشرفته‌تر، امکان باز و بسته شدن نرم‌تر، دوام بیشتر و گاهی اوقات قابلیت "ایستادن آزاد" (Flex Mode) را فراهم می‌کنند که به گوشی اجازه می‌دهد در زوایای مختلف باز بماند و بتوان از آن به عنوان یک لپ‌تاپ کوچک استفاده کرد.
با وجود پیشرفت‌های قابل توجه، چالش‌هایی نیز همچنان در مورد گوشی‌های تاشو وجود دارد. قیمت بالا، همچنان یکی از موانع اصلی برای پذیرش گسترده آن‌هاست. دوام طولانی‌مدت لولا و نمایشگر انعطاف‌پذیر، همچنان یک نگرانی برای برخی کاربران است، اگرچه سازندگان با آزمون‌های دوام سخت‌گیرانه، سعی در رفع این نگرانی دارند. همچنین، نرم‌افزارهای بهینه‌سازی شده برای نمایشگرهای تاشو، برای استفاده‌ی حداکثری از پتانسیل این دستگاه‌ها، نقشی حیاتی ایفا می‌کنند و توسعه‌ی مداوم آن‌ها توسط سازندگان اندروید و اپل (در صورت ورود به این بازار) امری ضروری است.
بازار گوشی‌های تاشو، با وجود محدودیت‌هایش، رشدی چشمگیر را تجربه کرده است. شرکت‌هایی مانند سامسونگ، موتورولا، گوگل، هواوی، شیائومی و اوپو، مدل‌های متنوعی را عرضه کرده‌اند و رقابت در این حوزه، به نفع نوآوری و بهبود محصولات است. پیش‌بینی می‌شود که با کاهش تدریجی قیمت‌ها و افزایش دوام و کیفیت، گوشی‌های تاشو به تدریج جایگاه خود را در بازار گسترده‌تر پیدا کنند و بخشی قابل توجه از بازار گوشی‌های هوشمند رده بالا را به خود اختصاص دهند. آینده موبایل، قطعاً با نمایشگرهای انعطاف‌پذیر و قابلیت تاشوندگی گره خورده است و این دستگاه‌ها، دریچه‌ای رو به تجربه‌های جدید و هیجان‌انگیز در دنیای ارتباطات و اطلاعات باز کرده‌اند.
