به گزارش پایگاه خبری دانا، گروه دانش و فناوری:
ایده ساخت پایگاه دائمی در ماه، که زمانی صرفاً در داستان‌های علمی-تخیلی مطرح بود، اکنون به یک هدف واقعی برای آژانس‌های فضایی و شرکت‌های خصوصی تبدیل شده است. این پایگاه‌ها می‌توانند نقشی کلیدی در پیشبرد اکتشافات فضایی ایفا کنند.
چرا ماه؟ دلایل متعددی برای انتخاب ماه به عنوان اولین مقصد برای پایگاه‌های دائمی وجود دارد:
نزدیکی:
فاصله نسبتاً کم ماه تا زمین (حدود ۳۸۴,۴۰۰ کیلومتر) باعث می‌شود که سفر به آنجا، نسبت به مریخ یا سیارات دیگر، آسان‌تر، سریع‌تر و کم‌هزینه‌تر باشد. این نزدیکی امکان ارسال آسان‌تر تجهیزات، منابع و فضانوردان را فراهم می‌کند.
منابع:
شواهد علمی نشان می‌دهند که ماه حاوی منابع ارزشمندی مانند یخ آب در دهانه‌های قطبی سایه‌دار، هلیوم-۳ (که پتانسیل سوخت‌زنی برای راکتورهای همجوشی آینده را دارد)، و فلزات خاکی کمیاب است. یخ آب به ویژه برای بقا و عملیات‌های آینده حیاتی است، زیرا می‌تواند برای نوشیدن، تولید اکسیژن و تولید سوخت موشک (هیدروژن و اکسیژن) مورد استفاده قرار گیرد.
موقعیت استراتژیک:
ماه می‌تواند به عنوان یک "پایگاه عملیاتی" یا "سکوی پرتاب" برای مأموریت‌های عمیق‌تر فضایی عمل کند. با استفاده از منابع ماه، می‌توان سوخت موشک را در آنجا تولید کرد و بدین ترتیب، جرم پرتابی از زمین را به شدت کاهش داد. همچنین، سطح ماه می‌تواند مکانی مناسب برای ساخت و آزمایش تلسکوپ‌های فضایی بزرگ، بدون تداخل با جو زمین، باشد.
آزمایش فناوری‌های بقا:
ایجاد یک پایگاه در ماه، فرصتی بی‌نظیر برای آزمایش فناوری‌ها و رویه‌های لازم برای بقا و سکونت در محیط‌های بیگانه فراهم می‌کند. این تجربیات، دانش و مهارت‌های لازم برای مأموریت‌های طولانی‌مدت به مریخ را در اختیار ما قرار خواهد داد.
با این حال، ساخت و نگهداری یک پایگاه دائمی در ماه با چالش‌های فراوانی همراه است:
محیط خشن:
ماه فاقد جو قابل توجهی است، به این معنی که فضانوردان و تجهیزات در معرض تشعشعات کیهانی و خورشیدی، و همچنین ریزشهاب‌سنگ‌ها قرار دارند. دمای سطح ماه نیز تغییرات شدیدی را تجربه می‌کند، از دمای بسیار بالا در روز تا دمای بسیار پایین در شب.
تأمین منابع:
اگرچه منابعی مانند یخ آب وجود دارد، اما استخراج، پردازش و استفاده از آن‌ها نیازمند فناوری‌های پیچیده و انرژی قابل توجهی است. تأمین مداوم آب، هوا، غذا و انرژی برای ساکنان پایگاه، یک چالش لجستیکی بزرگ خواهد بود.
هزینه:
ساخت و راه‌اندازی یک پایگاه دائمی در ماه، نیازمند سرمایه‌گذاری هنگفتی است. این هزینه‌ها شامل توسعه‌ی فناوری‌های حمل و نقل، ساخت سازه‌ها، سیستم‌های پشتیبانی حیات و عملیات‌های لجستیکی می‌شود.
روانشناسی و جامعه:
زندگی در یک محیط بسته و دور از زمین، چالش‌های روانی و اجتماعی خاص خود را برای ساکنان پایگاه به همراه خواهد داشت.
پروژه‌هایی مانند "برنامه آرتمیس" ناسا، که شامل ایجاد حضوری پایدار در ماه است، و همچنین برنامه‌های مشابه از سوی چین و سایر کشورها، گام‌هایی عملی در جهت تحقق این هدف هستند. این برنامه‌ها بر توسعه‌ی فناوری‌هایی مانند فرودگرهای قابل استفاده مجدد، زیستگاه‌های مدولار، و سیستم‌های استخراج منابع تمرکز دارند.
ساخت پایگاه دائمی در ماه، تنها یک هدف اکتشافی نیست، بلکه گامی بنیادین در جهت تبدیل شدن بشر به یک گونه‌ی چندسیاره‌ای است. این پایگاه‌ها می‌توانند دروازه‌ای به سوی آینده‌ای باشند که در آن حضور انسان تنها به زمین محدود نمی‌شود، بلکه در منظومه شمسی گسترش می‌یابد. ماه، اولین ایستگاه در این سفر بزرگ خواهد بود.
