به گزارش پایگاه خبری دانا، گروه دانش و فناوری: یونیکورن (Unicorn) اصطلاحی است که در دنیای استارتاپ‌ها به شرکت‌های خصوصی با ارزشی معادل یک میلیارد دلار یا بیشتر اطلاق می‌شود. در ایران نیز، شرکت‌های فناوری بزرگی ظهور کرده‌اند که ارزش بازار آن‌ها از این رقم فراتر رفته است. این غول‌ها، نمادی از پتانسیل اقتصادی کشور در حوزه فناوری هستند و توانسته‌اند میلیون‌ها کاربر را جذب کنند.
مزایای رشد غول‌های فناوری:
اعتماد و الگوبرداری:
وجود یونیکورن‌ها نشان می‌دهد که موفقیت در مقیاس بزرگ در ایران امکان‌پذیر است. این امر اعتماد جامعه سرمایه‌گذاری را جلب کرده و به‌عنوان یک الگو برای نسل جدید کارآفرینان عمل می‌کند.
ایجاد زیرساخت و تخصص:
این شرکت‌های بزرگ، در تربیت نیروی متخصص در حوزه‌های فنی، بازاریابی و مدیریت نقش محوری دارند. بسیاری از مدیران و کارشناسان باتجربه‌ی اکوسیستم، تربیت‌یافته‌ی همین شرکت‌ها هستند.
خدمات بهتر به مصرف‌کننده:
این شرکت‌ها با رقابت گسترده، سطح خدمات را بالا برده و تجربه کاربری بهتری را ارائه می‌دهند که در نهایت به نفع مصرف‌کننده نهایی است.
نقطه ضعف: قدرت انحصاری و کاهش رقابت:
نگرانی اصلی اینجاست که آیا رشد این شرکت‌ها به یک مدل انحصاری منجر می‌شود؟ در برخی بخش‌ها، این غول‌ها با داشتن سهم غالب از بازار و دسترسی نامحدود به داده‌های کاربران، می‌توانند به راحتی رقبای کوچک‌تر خود را از میدان به در کنند. این کار از چند طریق انجام می‌شود:
قیمت‌گذاری تهاجمی:
شرکت‌های بزرگ می‌توانند در کوتاه‌مدت زیان کنند و قیمت‌ها را برای حذف رقبا بسیار پایین نگه دارند.
خرید استارتاپ‌های کوچک:
به جای رقابت، غول‌ها استارتاپ‌های کوچک و نوآور را در مراحل اولیه خریداری می‌کنند تا مانع ظهور رقبای جدی شوند و نوآوری آن‌ها را جذب کنند.
مزیت شبکه:
در پلتفرم‌هایی که ارزش آن‌ها با تعداد کاربران رابطه مستقیم دارد (مانند شبکه‌های اجتماعی یا سامانه‌های حمل و نقل)، شکستن انحصار عملاً ناممکن می‌شود.
دولت و نهادهای تنظیم‌گر باید با اتخاذ قوانین ضد انحصار هوشمندانه، اطمینان حاصل کنند که فضای رقابت برای نوآوری‌های کوچک‌تر حفظ شود. در غیر این صورت، اکوسیستم به جای یک جنگل متنوع، به مزرعه‌ای تک‌محصولی تبدیل خواهد شد که خلاقیت و پویایی در آن از بین می‌رود.
