به گزارش پایگاه خبری دانا، گروه دانش و فناوری:
در سالیان اخیر، شاهد رشد قابل توجه شرکت‌های دانش‌بنیان ایرانی در حوزه فناوری‌های پوشیدنی بوده‌ایم. ساعت‌های هوشمند ایرانی با قیمت‌های بسیار جذاب و امکانات به ظاهر کامل، توجه بسیاری از اقشار جامعه را به خود جلب کرده‌اند. اما هسته اصلی اعتماد به این دستگاه‌ها، دقت سنسورهای سلامت به ویژه سنسور ضربان قلب (Heart Rate) است. آیا این محصولات تنها یک ابزار لوکس هستند یا واقعاً می‌توانند ابزاری قابل اعتماد برای پایش سلامت باشند؟
برای پاسخ به این سؤال، باید فناوری به کار رفته را بررسی کرد. بیشتر ساعت‌های هوشمند ایرانی از فناوری اپتیکال PPG یا "فتوپلتیسموگرافی" استفاده می‌کنند. در این فناوری، چراغ‌های سبز رنگ LED در پشت ساعت، به پوست کاربر تابیده شده و یک سنسور نوری، تغییرات حجم خون در مویرگ‌های مچ دست را اندازه‌گیری می‌کند. این تکنولوژی، همان فناوری پایه در بیشتر برندهای معتبر جهانی نیز هست.
اما چالش اصلی کجاست؟
دقت این سنسورها به عوامل متعددی وابسته است:
کیفیت سخت‌افزار:
کیفیت خود سنسورهای نوری و LEDها که متأسفانه تحت تأثیر تحریم‌ها، گاهی از نمونه‌های درجه دو یا سه بازار جهانی تهیه می‌شوند.
الگوریتم‌های نرم‌افزاری:
داده‌های خام سنسور باید توسط الگوریتم‌های پیچیده پردازش شوند. توسعه این الگوریتم‌ها نیازمند تحقیق و توسعه گسترده و دسترسی به دیتاست‌های بزرگ پزشکی است که برای شرکت‌های نوپای ایرانی یک چالش بزرگ محسوب می‌شود.
نحوه استفاده کاربر:
اگر ساعت به درستی روی مچ بسته نشود یا بین آن و پوست فاصله باشد، نور محیط به سنسور نشت کرده و داده‌ها به شدت مخدوش می‌شوند. همچنین حرکات شدید بدنی during ورزش می‌تواند باعث خطا شود.
یک آزمایش ساده:
برای آزمودن دقت، ضربان قلب اندازه‌گیری شده توسط یک ساعت هوشمند ایرانی پرطرفدار را در حالت استراحت با شمارش دستی نبض و همچنین با دستگاه سنجش فشار خون دیجیتال معتبر مقایسه کردیم. نتیجه جالب بود:
- در حالت استراحت اختلاف عدد گزارش شده توسط ساعت و دستگاه فشارسنج، تنها ۲ تا ۳ ضربه در دقیقه بود که دقتی قابل قبول محسوب می‌شود.
- اما بلافاصله پس از فعالیت بدنی ساعت هوشمند ایرانی برای ثبت ضربان تا ۱۸۰ ضربه در دقیقه، با تأخیر حدود ۱۵ ثانیه‌ای واکنش نشان داد و عدد نهایی با اختلاف حدود ۱۰ واحد ثبت شد.
جمع‌بندی کارشناسی:
ساعت‌های هوشمند ایرانی برای پایش عمومی و روزمره سلامت و ارائه یک آگاهی‌بخش کلی از وضعیت بدن، قابل اعتماد هستند. اگر شما یک فرد سالم هستید که می‌خواهید بر روند کلی ضربان قلب خود در طول روز و خواب نظارت داشته باشید، این محصولات می‌توانند گزینه مناسبی باشند.
اما برای اهداف پزشکی و تشخیصی مانند نظارت بر بیماری‌های خاص قلبی یا استفاده حرفه‌ای در ورزش، هنوز نمی‌توان به داده‌های آن‌ها به عنوان یک منبع کاملاً معتبر تکیه کرد. در این موارد، دستگاه‌های پزشکی تأییدشده
(مانند دستگاه هولتر مانیتورینگ یا سنسورهای سینه‌ای) استاندارد طلایی محسوب می‌شوند.
در نهایت، این محصولات نشان از پتانسیل بالای داخلی دارند، اما برای رقابت با غول‌های جهانی، باید بر کیفیت سخت‌افزار و سرمایه‌گذاری روی توسعه الگوریتم‌های بومی بیشتر تمرکز کنند.
