دکتر ربابه طاهری پناه متخصص زنان و زایمان در گفت و گو با خبرنگار گروه سلامت خبرگزاری دانا(داناخبر)، با بیان اینکه آندومتریوز «حضور بافت داخل رحم (آندومتر) در خارج از فضای داخل رحمی»، یکی از شایع ترین بیماری هایی است که متخصصان زنان با آن مواجه هستند بیان کرد: این بیماری با وجود غدد آندومتر و بافت استروما خارج از رحم تعریف می شود.
وی با اشاره به اینکه وجود این بافت های نابه جا یک پروسه التهاب مزمن وابسته به استروژن را برمی انگیزد تصریح کرد: این بیماری ممکن است 5 تا 10درصد زنان سنین باروری را درگیر کند.
این متخصص زنان ادامه داد: بیماران ممکن است با درد، کاهش باروری و یا ترکیبی از این علایم مراجعه کنند و در برخی از موارد ممکن است بر اساس یافته های بالینی معاینه لگنی و یا مطالعات تصویربرداری، آندومتریوز مورد شک قرار گیرد.
وی با بیان اینکه تمرکز اولیه در ارزیابی های بالینی و درمان باید در برطرف کردن علایم موجود باشد ادامه داد: با وجود این به خاطر اینکه آندومتریوز یک بیماری مزمن و عود کننده است، پزشکان باید یک برنامه طولانی مدت برای ارزیابی هر بیمار داشته باشند که بستگی به علایم وی و اهدافش برای باروری و کیفیت زندگی دارد.
دکتر طاهری پناه اظهار کرد: در حال حاضر اجماع کلی در مورد منشا سلولی یا مولکولی این بیماری وجود ندارد و علارغم پیشرفت هایی در فهم آندومتریوز، پزشکان هنوز با فقدان دانش صحیح به عنوان پشتوانه مدیریت این بیماری معماگونه مواجه هستند.
وی با اشاره به پیش نویس راهنمای بالینی گفت: این راهنما قصد دارد که دستورالعمل های مختلف، مقالات و تحقیقات اخیر آندومتریوز را بررسی کرده و دستورالعمل های موجود را به روز کند و تلاش دارد که یکسری مطالب مستند را برای تسهیل پزشکان در امر مرافیت زنان و بیماران آندومتریوز کشور فراهم آورد.
دکتر طاهری پناه با اشاره به اینکه در مورد آندومتریوز بروز کلی (تعداد موراد رخ داده در یک سال) و شیوع (نسبت جمعیت بیمار) 5 تا 10 درصد زنان در سنین باروری در نظر گرفته می شود، افزود: مطالعاتی که از آنها برای استخراج این آمار استفاده شده است، مشکلاتی شامل سوگیری در انتخاب بیماران، محدودیت در تشخیص جراحی بیماری و سوگیری در تشخیص بیماری به خاطر گذشته نگر بودن مطالعات داشته اند.
وی ادامه داد: پزشکان باید از تعدادی فاکتورها که احتمال آندومتریوز در یک بیمار را افزایش می دهند با خبر باشند، که مطالعات توارثی نشان می دهد که احتمال آندومتریوز در بین بستگان درجه اول زنان با این بیماری 3 تا 10 برابر بیشتر از گروه کنترل است.
وی با اشاره به اینکه زنان با ناهنجاری دستگاه تناسلی و در نتیجه انسداد جریان خروجی قاعدگی نیز در معرض افزایش خطر آندومتریوز هستند در پایان خاطر نشان کرد: افزایش تعداد زایمان ها و عادت دوره ماهان اولیگومنوره نامنظم نیز احتمال بیماری را کاهش می دهد و در صورتی که فقدان زایمان، ناباروری و افزایش فاصله از بارداری قبلی با افزایش ریسک آندومتریوز همراه هستند بیشترین میزان بروز آندومتریوز در زنانی است که تحت ارزیابی نازایی و یا درد لگنی قرارمی گیرند که آندومتریوز در 20 تا 50 درصد آنها تشخیص داده می شود، شناخت ضایعات آندومتریوز که تظاهرات بالینی مختلفی نسبت به آنچه قبلا مشخص شده بود دارد و باعث افزایش تشخیص بیماری شده است.
آندومتریوز به معنی وجود غدد آندومتریال و استرومای رحم در بیرون از آندومتر و عضله رحم است. لگن شایع ترین محل آندومتریوز است. در این بیماری بافت آندومتر (مخاط رحم) پرکار در بیرون از محل اصلی (رحم) پایه ریزی می‌شود. این بافت در تمام بافت‌های بدن به جز طحال به‌وجود می آید، ولی رایج‌ترین محل بروز آن لگن است که در این قسمت، تخمدان‌ها (در نزدیک ۴۰ درصد موارد) بیش از دیگر اندام‌ها گرفتار آندومتریوز می‌شوند. بنابراین همزمان با ماهانگی خانم‌ها این نقاط خونریزی می‌کنند که در نتیجه دشواری‌های فراوانی برای فرد به‌وجود می‌آید، که رایج‌ترین آنها درد موقع عادات ماهانه یا نازایی و دردهای مزمن لگنی است.
