بر اساس این گزارش تولید از پارس
جنوبی از ۲۶ بهمن ۱۳۸۱ با بهرهبرداری از فازهای ۲ و ۳ آغاز و سپس در ۲۰
آبان ۱۳۸۳ بهرهبرداری از فاز ۱ شروع شد و روند توسعه فازهای دیگر تا به
امروز ادامه دارد تا اواخر دیماه ۱۳۹۵، تولید از فازهای (۱)، (۲ و۳)، (۴
و۵)، (۶، ۷ و ۸)، (۹ و۱۰)، ۱۲، (۱۵ و ۱۶)، (۱۷ و ۱۸) و بالاخره فاز ۱۹
انجام میگیرد و جمعاً حدود ۴۹۰ میلیون مترمکعب در روز وارد مدار گاز کشور
میشود.
بر اساس مطالعات مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی ، فاز
۱۱ این میدان با وجود برگزاری مناقصات متعدد، بهدلیل بدعهدی شرکتهای
خارجی و نیاز به سرمایه زیاد که در شرایط تحریم تأمین آن دشوار است، همچنان
در انتظار تصمیمهای وزارت نفت و شرکت ملی نفت ایران و شرکت نفت و گاز
پارس است.
این گزارش می افزاید: پیشبینی میشود که بعد از
یکسالونیم تولید گاز این فاز، با افت فشار روبهرو خواهد شد و ازاینرو
نیاز به دستگاه فشارافزا وجود دارد که تکنولوژی آن در دست چند شرکت
بینالمللی است و درواقع این فناوری در ایران وجود ندارد.
مطالعات
مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی همچنین تصریح می کند که در حال حاضر و
با اعمال مجدد تحریمها دو سناریو برای توسعه فاز ۱۱ وجود دارد. سناریوی
اول؛ استفاده از توان و ظرفیت شرکتها و پیمانکاران داخلی است که در
سالهای مختلف بهدلیل همکاری با شرکتهای خارجی در راه توسعه پارس جنوبی
توانمند شده و تجارب ارزندهای کسب کردهاند و سناریوی دوم؛ منتظر ماندن
برای عقد قرارداد با شرکتهای بزرگ نفتی دنیاست. فاز ۱۱ پارس جنوبی نمادی
از بدعهدی شرکتهای خارجی در صنعت نفت و گاز ایران است این فاز حدود ۱۹ سال
درگیر فرایند امضای تفاهمنامهها و قراردادهای مختلف با شرکتهای بزرگ
نفتی بوده که هیچکدام هم ثمری برای آن نداشته است.
این گزارش در
خاتمه تاکید دارد که با این توصیفات سناریو مرجع و منتخب در این پژوهش
سناریو اول است یعنی استفاده از توان و ظرفیتهای شرکتها و پیمانکاران
داخلی و بومی کشور. برای تأمین مالی طرح توسعه فاز ۱۱ نیز درصورتیکه مصارف
ریالی پروژه حداکثر شود، استفاده از ابزارهای متنوع بازار سرمایه مثل
صکوک استصناع، منفعت، اوراق مشارکت و صندوقهای سرمایهگذاری پروژه جهت
استفاده از سرمایههای ریالی مردم بهراحتی امکانپذیر است.