به گزارش گروه ایرانشناسی خبرگزاری دانا
(داناخبر) و به نقل از جام جم، هنر فیروزه‌تراشی که نبض آن با 5000 سال قدمت در سرزمین
خراسان می‌زند، در حالی در دستور کار مسوولان میراث فرهنگی این استان برای ثبت در فهرست
میراث یونسکو قرار گرفته است که به عقیده کارشناسان این صنعت، تا زمانی که مشکلات تولید
و صادرات این سنگ قیمتی رفع نشود، ثبت این هنر سودی برای توسعه و رونق این صنعت نخواهد
داشت.
محل استخراج فیروزه نیشابور
سنگ فیروزه نیشابور در دامنه جنوبی کوه بینالود
و در شمال غربی این شهرستان در تخت جلگه (شهرستان فیروزه) واقع است و بر اساس مدارک
و شواهد تاریخی، سابقه بهره‌برداری از معدن فیروزه نیشابور به بیش از 3000 سال قبل
می‌رسد که این سابقه بهره‌برداری در کنار کیفیت ممتاز این سنگ قیمتی در این شهرستان،
موجب شده مسوولان میراث فرهنگی در تکاپوی تهیه پرونده این اثر معنوی برای ثبت در فهرست
آثار برتر جهانی باشند.
تلاش برای ثبت جهانی فیروزه
رجبعلی لباف، مدیرکل میراث فرهنگی خراسان رضوی با اشاره به آماده‌سازی پرونده ثبت جهانی حرفه فیروزه‌تراشی در آینده‌ای نزدیک، می‌گوید: هنر تراشکاری فیروزه به عنوان حرفه‌ای با قدمت چند هزار ساله ثبت جهانی خواهد شد، زیرا معدن فیروزه نیشابور یکی از منحصربه‌فردترین معادن جهان است و از سویی فیروزه‌تراشان نیشابوری هم زبردست بوده و دارای مهارت لازم هستند.
فیروزه ایران به نام ترکیه
حسین بیدختی معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی خراسان رضوی نیز با بیان این که حداقل منفعت ثبت جهانی این هنر، معرفی ایران به عنوان خاستگاه و محل اصلی تولید و فرآوری این سنگ و هنر است، می‌گوید: متاسفانه با وجود این که فیروزه نیشابور اکنون در تمام دنیا شناخته شده است، اما در زبان لاتین به سنگ توکائس یعنی سنگ ترکیه معروف است و این فقط به این دلیل است که ترکیه روزی گذرگاه و محل عبور و حمل این سنگ به اروپا بوده است.
