به گزارش گروه ایرانشناسی خبرگزاری دانا(داناخبر) به نقل از عصر ایران، این خرس در سال ۱۹۴۲ میلادی توسط پسر بچه‌ای در نزدیکی همدان در ایران پیدا شد و در ازای تنها ۲ قوطی کنسرو گوشت به سربازان لهستانی که در اطراف شهر مستقر شده بودند فروخته شد.
وی مورد توجه سربازان قرار گرفت و پس از مدتی به عنوان سمبل خوش‌یمنی در کلیه واحدهای مستقر در آن حوالی شناخته شد و به همین روی ویتک به طور رسمی به عضویت گروهان ۲۲ پشتیبانی توپخانه ارتش لهستان درآمد. ویتک به همراه ارتش به عراق، سوریه، فلسطین و جنوب ایتالیا رهسپار شد.
«ویتک» در ارتش لهستان
نام ویتک از زبان اسلاوی باستان گرفته شده و به معنای «کسی که جنگ را دوست دارد» یا «جنگجوی خندان» است.
غذای ویتک میوه، عسل، شربت و مارمالاد بود و جایزه اش آبجو بود که نوشیدنی مورد علاقه این حیوان به شمار می‌آمد.
«ویتک» همچنین سیگار کشیدن و خوردن سیگار را هم دوست داشت. از آنجا که ویتک سرباز رسمی ارتش لهستان بود در چادر به همراه سربازان یا در جعبه چوبی مخصوصش می خوابید.
جابجایی ویتک نیز به وسیله کامیون های بارکش انجام می‌گرفت و در جنگ «مونت کازینو» با حمل جعبه‌های مهمات به کمک نظامیان می‌پرداخت و گفته می‌شود که هیچگاه باعث افتادن جعبه ای نشد.
فرماندهی ارتش به‌دنبال اطلاع از محبوبیت ویتک، تصویر خرسی که حامل یک گلوله توپ جنگی بود را به عنوان نماد گروهان ۲۲ توپخانه ارتش لهستان برگزید.
خرس ویتک در تمرینات نظامی هم شرکت کرده و با نظامیان لهستانی کشتی می‌گرفت
پس از پایان جنگ جهانی دوم، تعدادی از سربازان این واحد و ویتک به اسکاتلند منتقل شده و در روستای هوتون مستقر شدند. خیلی زود ویتک نظر مردم محلی و مطبوعات را به خود جلب کرد.
پس از ترک خاک اسکاتلند توسط سربازان لهستانی، ویتک در ۱۵ نوامبر ۱۹۴۷ به باغ وحش شهر ادینبرا در اسکاتلند سپرده شد.
ویتک باقی عمر خود را آنجا گذراند جایی که روزنامه نگاران و همرزمانش که گاهی برای او سیگار پرتاب می‌کردند و به ملاقاتش می‌‌آمدند. ویتک در دسامبر ۱۹۶۳ درگذشت در حالیکه ۲۵۰ کیلوگرم وزن و ۱۸۰ سانتیمتر قد داشت.
«ویتک» در حال حمل توپ به عنوان نشانه گروهان ۲۲ پشتیبان توپخانه ارتش لهستان انتخاب شد
توجه مطبوعات به ویتک بر محبوبیت این خرس افزود و این حیوان چندین بار مهمان بی‌بی‌سی شد.
از میان نشان‌های گرامیداشت این حیوان، می‌توان به لوح نشان او در موزه سلطنتی جنگ و موزه جنگ کاناداییان در اتاوا اشاره کرد.
گفته می‌شود که «پرنس چارلز» ولیعهد انگلیس در هنگام بازدید از موزه سلطتنی به همراه دو پسرش، از راهنما خواسته بود که داستان ویتک را بازگو نکند چرا که هر سه آنها او را می‌شناسند.
