معیار پیشرفت از دیدگاه مرحوم دکتر کاتوزیان؛
پدر علم حقوق ایران که امروز دارفانی را وداع گفت، در مورد معیار سنجش پیشرفت علمی در حوزه علوم انسانی گفته بود: باید دید علوم انسانی به چه میزان در جامعه نفوذ کرده است نه اینکه در یک مجله خارجی سیاه مشق پس بدهند.
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا، امروز خبری منتشر شد مبنی بر اینکه دکتر ناصر کاتوزیان پدر علم حقوق ایران، دارفانی را وداع گفته است. در همین زمینه خبرگزاری مهر اقدام به باز انتشار گفت و گوی کوتاهی با وی کرده است که مربوط می شود به اردیبهشت امسال.دکتر کاتوزیان در پاسخ به این سوال که اخیر عنوان می شود که تولید علم در کشور با شیب تندی پیش می رود، گفت: من به کمیت اعتقادی ندارم. کیفیتها را باید دید.
این استاد فرهیخته در مورد اینکه چقدر به نمایه و چاپ مقالات علمی در پایگاههای بین المللی و تبدیل این موضوع به عنوان معیار پیشرفت و ارتقاء اعتقاد دارید، جواب داد: اصلا اعتقادی ندارم به ویژه در علوم انسانی. یک ریاضیدان و فیزیکدان احتیاج به زبان بین المللی ندارد. با توضیح یک فرمول می تواند تحقیق خود را چاپ کند اما این روند قابل مقایسه با زمانی نیست که فرد در علوم انسانی بخواهد راجع به فلسفه ملاصدرا تحقیق کند و آن را به انگلیسی برگرداند و در مجله خارجی چاپ کند. به نظر من توهین به فرهنگ ایران است که در صورتی مطالعات یک حقوقدان و ادیب را قبول کنند که در یک مجله خارجی آنها را چاپ کرده باشد.
وی در مورد معیار سنجش و ارزیابی پیشرفت علمی در حوزه علوم انسانی اظهار کرد: باید دید علوم انسانی به چه میزان در جامعه نفوذ کرده است. به عنوان مثال تحقیقات ما درباره حقوق چقدر در رویه قضایی کشور نفوذ کرده. این موارد باید سنجیده شود نه اینکه در یک مجله خارجی سیاه مشق پس بدهند.
پدر علم حقوق ایران همچنین در مورد حفظ حرمت اساتید در دانشگاه های کشور گفت: فکر می کنم حرمت استاد را باید بیش از این نگه داشت. احترام استاد وقتی رعایت می شود که بازنشستگی به عنوان یک مجازات به کار نرود و بیان اندیشه برای استاد آزاد باشد. من جسته گریخته چیزهایی می شنوم که فکر می کنم حرمت لازم به استاد گذاشته نمی شود. همواره دیده ایم در هر تغییری بزرگترین صدمات به اساتید دانشگاهها وارد می شود. بازنشستگی امری ضروری است اما نباید طوری اجرا شود که دانشگاهها را خالی از محققین برجسته کند. یک عیب کلی در دانشگاههای ما وجود دارد و آن این است که بین اساتید برجسته صاحبنظر و با تجربه و استادانی که تازه آغاز به کار کرده اند فاصله عمیقی وجود دارد.
دکتر کاتوزیان با اشاره به تبعات بازنشستگی پیش از موعد اساتید اظهار کرد: یکباره بازنشسته کردن اساتید با تجربه و قدیمی باعث می شود دانشگاه از تجربیات آنها به طور کامل سود نبرد و دانشگاه دست افرادی بیفتد که تجربه کافی ندارد. استادان قدیمی را باید نگه داشت و به تدریج بازنشسته کرد تا استادهای متوسط از تجربیات آنها سود ببرند.
