از گوانگجو تا اینچئون، رقبای ایران چه کردند؟
بازی های آسیایی اینچئون هم به پایان رسید و آن چه باقی ماند، آمار و ارقام کشورها در کسب مدال است. آماری که نشان دهنده پیشرفت یا افت کیفی و کمی کشورها است. اما رقبای ایران پس از گذشت چهار سال، چه عملکردی داشتند؟
به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانا، در میان سه قدرت برتر آسیا، چینی ها از لحاظ کیفی و کمی افت داشتند که البته با توجه به میزبانی آن ها در دوره قبل بازی ها و میزبانی نزدیک ترین رقیبشان در رقابت های 2014، این نتیجه کاملا طبیعی بود.
البته چینی ها حتی در این شرایط هم 151 مدال طلا به دست آوردند! آن ها در دوره قبل 416 مدال به دست آورده بودند که 199 عدد آن ها طلا بود.
کره جنوبی نیز به لطف میزبانی، 2 مدال بیش از دوره قبل به دست آورد که هر دو طلا بود. کره ای ها در دوره قبل 232 مدال کسب کردند که 76 تای آن طلا بود. ژاپن نیز عملکردی ضعیف تر از دوره قبل داشت. آن ها در دوره قبل، 216 مدال کسب کردند که 48 تای آن طلا بود.
از نکات کم سابقه این دوره از بازی ها در هفته اول رخ داد؛ زمانی که ژاپن یک روز جایگاه دومی را از کره جنوبی گرفت. اما این روال در هفته دوم ادامه پیدا نکرد و ژاپن اینچئون، با 199 مدال( 47 طلا) به کار خود، خاتمه داد.
بوکس و شنا، عامل بهبود جایگاه قزاقستان
در بالای جدول مسابقات، تنها جای ایران و قزاقستان عوض شد و قزاقستان به لطف طلاهایی که در شنا و بوکس گرفت، ایران را به مقام پنجم بازی ها فرستاد. به این ترتیب قزاقستان برنده 84 مدال( 28 طلا) شد که نسبت به 79 مدال( 18 طلا) مسابقات گوانگجو عملکردی درخشان محسوب می شد.
3 طلایی که دیمیتری بالاندین شناگر 19 ساله این کشور کسب کرد و 6 قهرمانی بوکسورهای قزاق، عامل اصلی چهارم شدن قزاق ها به شمار می آمد. ایران هم با 21 طلا، هرچند کیفیتی بهتر از بازی های گوانگجو از خود نشان داد، اما 57 مدال کسب شده توسط ورزشکاران ایران، دو عدد کمتر از دوره قبل رقابت ها بود.
صعود تایلند با 4 طلای سپک تاکرا
تایلندی ها به لطف 4 طلای سپک تاکرا برنده 12 طلا شدند و در حالی ششم شدند که دوره قبل با 52 مدال( 11 طلا) نهم شده بودند. کره شمالی نیز با 11 طلایی که در این بازی ها کسب کرد، درحالی هفتم شد که در دوره قبل تنها 6 مدال از 36 مدال این کشور طلا بود و کره شمالی در جایگاه دوازدهم ایستاده بود.
هند تیم ششم دوره قبل، این بار 11 طلا به دست آورد. در حالی که در دوره قبل، برنده 14 طلا شده بود. چین تایپه هم که در دوره قبل مسابقات 67 مدال( 13 طلا) به دست آورده بود و هفتم شده بود، این بار با 10 طلا عنوانی بهتر از نهمی کسب نکرد.
جهش قطر و بحرین به لطف دوومیدانی
در جدول بازی ها، دو کشور قطر و بحرین به لطف درخشش دوندگان خود، صعودی چشمگیر در مسابقات داشتند. قطر با 10 طلا و 4 برنز در حالی دهم شد که در دوره قبل بازی ها با 4 طلا به مقام هجدهم دست یافته بود!
بحرین هم با 19 مدال( 9 طلا) عنوان دوازدهم را از آن خود کرد. این کشور هم در دوره قبل 5 طلا و 4 برنز به دست آورده و چهاردهم شده بود.
اما ازبکستان امسال دو طلا کمتر از دوره قبل به دست آورد و با 9 طلا به عنوان یازدهم قناعت کرد؛ در حالی که در دوره قبل با 11 طلا هشتم شده بود.
برنزهای بی حاصل
در جدول رده بندی مدال ها، برنزهای برخی از کشورها، به شدت از مدال های دیگر این کشورها بیشتر بود و از آن جا که در جدول توزیع مدال ها، ملاک مرغوبیت مدال است، تمام برنز های این کشورها به اندازه یک نقره ارزش نداشت!
برای نمونه تایلند(28)، هند(36)، چین تایپه(23)، ازبکستان(21)، هنگ کنگ(24)، مالزی(14) و ویتنام(25) برنز به دست آوردند تا از نظر کمیت، آماری قابل توجه برجای نهند.
اما هنگ کنگ سیزدهم شد؛ مالزی چهاردهم و ویتنام بیست و یکم! زیرا این کشورها به ترتیب 5، 5 و 1 مدال طلا به دست آورده بودند.
مدال های کمتر، کشورهای بیشتر
در بازی های اینچئون مجموعا 1454 مدال توزیع شد که شامل 439 طلا و نقره و 576 برنز بود. این در حالی است که در دوره قبل بازی ها 44 طلا، 479 نقره و 521 برنز توزیع شد(مجموع 1577 مدال). با این حال در این دوره تعداد برندگان مدال با یک عدد افزایش، به 37 کشور رسید. اما در دوره قبل 29 کشور برنده طلا شده بودند که این بار مدال زرین به 28 کشور رسید.
آینده در دست کدام کشورهاست؟
در هر رشته از بازی های آسیایی، یک یا چند قدرت سنتی وجود دارند که گرفتن طلا از آن ها کاری بسیار دشوار است. مثلا هندی ها در کبدی، چینی ها در پینگ پینگ و ایران در کشتی. از آن جایی هم که حدود 60 درصد مدال های طلا توسط سه قدرت برتز آسیا غارت می شود، کشورهایی موفق هستند که بتوانند به قدرت سنتی این تیم ها خاتمه دهند. قطر و بحرین نمونه هایی از این قدرت های نوظهور بودند که به تعداد قابل توجهی از مدال های طلای چین در دوومیدانی بازیهای آسیایی کاستند. به این ترتیب، کشورهایی موفق هستند که در رشته های پرمدال بتوانند با برنامه ریزی طولانی، مدال ها را از چنگ قدرت های سنتی خارج سازند.
رشته هایی چون شنا، دوومیدانی، ژیمناستیک، قایقرانی، تیراندازی و دوچرخه سواری. آینده ورزش آسیا در دستان کشورهایی است که در این رشته ها موفق ظاهر شوند.
البته چینی ها حتی در این شرایط هم 151 مدال طلا به دست آوردند! آن ها در دوره قبل 416 مدال به دست آورده بودند که 199 عدد آن ها طلا بود.
کره جنوبی نیز به لطف میزبانی، 2 مدال بیش از دوره قبل به دست آورد که هر دو طلا بود. کره ای ها در دوره قبل 232 مدال کسب کردند که 76 تای آن طلا بود. ژاپن نیز عملکردی ضعیف تر از دوره قبل داشت. آن ها در دوره قبل، 216 مدال کسب کردند که 48 تای آن طلا بود.
از نکات کم سابقه این دوره از بازی ها در هفته اول رخ داد؛ زمانی که ژاپن یک روز جایگاه دومی را از کره جنوبی گرفت. اما این روال در هفته دوم ادامه پیدا نکرد و ژاپن اینچئون، با 199 مدال( 47 طلا) به کار خود، خاتمه داد.
بوکس و شنا، عامل بهبود جایگاه قزاقستان
در بالای جدول مسابقات، تنها جای ایران و قزاقستان عوض شد و قزاقستان به لطف طلاهایی که در شنا و بوکس گرفت، ایران را به مقام پنجم بازی ها فرستاد. به این ترتیب قزاقستان برنده 84 مدال( 28 طلا) شد که نسبت به 79 مدال( 18 طلا) مسابقات گوانگجو عملکردی درخشان محسوب می شد.
3 طلایی که دیمیتری بالاندین شناگر 19 ساله این کشور کسب کرد و 6 قهرمانی بوکسورهای قزاق، عامل اصلی چهارم شدن قزاق ها به شمار می آمد. ایران هم با 21 طلا، هرچند کیفیتی بهتر از بازی های گوانگجو از خود نشان داد، اما 57 مدال کسب شده توسط ورزشکاران ایران، دو عدد کمتر از دوره قبل رقابت ها بود.
صعود تایلند با 4 طلای سپک تاکرا
تایلندی ها به لطف 4 طلای سپک تاکرا برنده 12 طلا شدند و در حالی ششم شدند که دوره قبل با 52 مدال( 11 طلا) نهم شده بودند. کره شمالی نیز با 11 طلایی که در این بازی ها کسب کرد، درحالی هفتم شد که در دوره قبل تنها 6 مدال از 36 مدال این کشور طلا بود و کره شمالی در جایگاه دوازدهم ایستاده بود.
هند تیم ششم دوره قبل، این بار 11 طلا به دست آورد. در حالی که در دوره قبل، برنده 14 طلا شده بود. چین تایپه هم که در دوره قبل مسابقات 67 مدال( 13 طلا) به دست آورده بود و هفتم شده بود، این بار با 10 طلا عنوانی بهتر از نهمی کسب نکرد.
جهش قطر و بحرین به لطف دوومیدانی
در جدول بازی ها، دو کشور قطر و بحرین به لطف درخشش دوندگان خود، صعودی چشمگیر در مسابقات داشتند. قطر با 10 طلا و 4 برنز در حالی دهم شد که در دوره قبل بازی ها با 4 طلا به مقام هجدهم دست یافته بود!
بحرین هم با 19 مدال( 9 طلا) عنوان دوازدهم را از آن خود کرد. این کشور هم در دوره قبل 5 طلا و 4 برنز به دست آورده و چهاردهم شده بود.
اما ازبکستان امسال دو طلا کمتر از دوره قبل به دست آورد و با 9 طلا به عنوان یازدهم قناعت کرد؛ در حالی که در دوره قبل با 11 طلا هشتم شده بود.
برنزهای بی حاصل
در جدول رده بندی مدال ها، برنزهای برخی از کشورها، به شدت از مدال های دیگر این کشورها بیشتر بود و از آن جا که در جدول توزیع مدال ها، ملاک مرغوبیت مدال است، تمام برنز های این کشورها به اندازه یک نقره ارزش نداشت!
برای نمونه تایلند(28)، هند(36)، چین تایپه(23)، ازبکستان(21)، هنگ کنگ(24)، مالزی(14) و ویتنام(25) برنز به دست آوردند تا از نظر کمیت، آماری قابل توجه برجای نهند.
اما هنگ کنگ سیزدهم شد؛ مالزی چهاردهم و ویتنام بیست و یکم! زیرا این کشورها به ترتیب 5، 5 و 1 مدال طلا به دست آورده بودند.
مدال های کمتر، کشورهای بیشتر
در بازی های اینچئون مجموعا 1454 مدال توزیع شد که شامل 439 طلا و نقره و 576 برنز بود. این در حالی است که در دوره قبل بازی ها 44 طلا، 479 نقره و 521 برنز توزیع شد(مجموع 1577 مدال). با این حال در این دوره تعداد برندگان مدال با یک عدد افزایش، به 37 کشور رسید. اما در دوره قبل 29 کشور برنده طلا شده بودند که این بار مدال زرین به 28 کشور رسید.
آینده در دست کدام کشورهاست؟
در هر رشته از بازی های آسیایی، یک یا چند قدرت سنتی وجود دارند که گرفتن طلا از آن ها کاری بسیار دشوار است. مثلا هندی ها در کبدی، چینی ها در پینگ پینگ و ایران در کشتی. از آن جایی هم که حدود 60 درصد مدال های طلا توسط سه قدرت برتز آسیا غارت می شود، کشورهایی موفق هستند که بتوانند به قدرت سنتی این تیم ها خاتمه دهند. قطر و بحرین نمونه هایی از این قدرت های نوظهور بودند که به تعداد قابل توجهی از مدال های طلای چین در دوومیدانی بازیهای آسیایی کاستند. به این ترتیب، کشورهایی موفق هستند که در رشته های پرمدال بتوانند با برنامه ریزی طولانی، مدال ها را از چنگ قدرت های سنتی خارج سازند.
رشته هایی چون شنا، دوومیدانی، ژیمناستیک، قایقرانی، تیراندازی و دوچرخه سواری. آینده ورزش آسیا در دستان کشورهایی است که در این رشته ها موفق ظاهر شوند.
