سوراخ کردن یک درخت کاج با استفاده از نوک و منقار ،به ضربات و زمان زیادی نیاز دارد همانطور که دارکوب تاژکدار قرمز می داند. این پرندگان در معرض نابودی ،تنها پرنده ای است که برای حفاری بیشتر از درختان زنده استفاده می کند . این کار آنها ،کار بزرگی ست چون هر عضو خانواده ،نیاز به لانۀ خودش دارد و تکمیل آن ، 1 تا 10 سال زمان می برد. قارچهای فاسدکنندۀ چوب می توانند کار را جلوتر ببرند و مدت زمان حفر سوراخ را کمتر کنند اما فقط در صورتی که راهشان را به یک زخم در پوست درخت بیابند . آیا دارکوب ها و قارچها یک رابطۀ همزیستی دارند درحالیکه پرندگان به انتشار یا پراکندن قارچها و قارچها با نرم کردن چوب به پرندگان کمک می کنند؟
برای درک این موضوع ، محققین ،سوراخهای 1 تا 5 سانتی متری در قسمت مرکزی 60 کاج در جنگلی واقع در سواحل کارولینای شمالی حفر کردند.محققین ، دسترسی به نیمی از سوراخها را محدود کردند و نیمی دیگر را باز گذاشتند.26 ماه بعد .این دانشمندان درمذاکرات جامعۀ رویال بی گزارش کردند که ،دارکوبها روی 26 مورد از این 30 کار کرده بودند .و آنها به همراه دستیارانشان یعنی قارچها ی از بین برندۀ چوب بودند . محققین دریافتند که در صورتیکه در آغاز این آزمایش ، فقط 27 درصد از درختان تحت تأثیر این جانداران قرار گرفته بودند اما حالا این میزان به 75 درصد رسیده است. تنوع این نوع قارچها (پوسیده کننده های چوب) افزایش یافته بود.این نتایج مشابه نتایج بدست آمده در مورد نوکها ، بالها و پاهای دارکوبها بود و در حفره هایی که پرندگان به صورت طبیعی سوراخ کرده بودند –برعکس آنهایی که درسوراخهای محدود و مسدود بودند که انواع کمتری وجود داشت. بنابراین ،دارکوبها و رفقای قارچی شان برای مهندسی مجدد جنگل با همدیگر کار می کنند و خانه هایی را نه فقط برای خودشان ، برای انواع دیگر مانند پرندگان آواز خوان ،سنجاب های پرنده ، حشرات و دوزیستان ، در صورت نیاز به یک خانه در درخت ، فراهم می کنند.
