فعالان حوزه کودکان کار سال ها شاهد وضعیت وخیم کودکانی هستند که عمرشان و کودکی شان زنده زنده درآتش فقر و اعتیاد و آسیب های حاصل از آن سوخته و نابود شده است. اما آرزوهای زیبای احد و صمد را نه یک سوختن و گداختن تدریجی، که آتشی جانسوز به یکباره و برای همیشه خاکستر کرد.
به گزارش خبرگزاری دانا، شبکه یاری کودکان کار درباره مرگ فجیع دو کودک کار که چندی پیش براثر آتش سوزی در محل انبار دفن زباله سوختند و جان باختند، بیانیه ای منتشر کرد.
دراین بیانیه آمده است: فعالان و تشکل های مدنی حوزه کودکان کار بر درخواست همیشگی خود مبنی بر لزوم ایجاد تمهیدات و اهتمام جدی برای لغو کار کودک به ویژه اشکال خطرناک آن تاکید می کنند.
« موارد بسیاری را که سالهاست در قالب بیانیه ها و نوشته های رسمی و مقالات و ... به مناسبت های مختلف بازگو کرده اند در اینجا بار دیگر تکرار می کنند با این تفاوت که این بار به جای امضای انجمن ها و موسسات، خون کودکانمان احد و صمد بر محل امضای بیانیه نشسته و همگان را بر ضرورت بیشتر رسیدگی به موارد مطروحه بیش از پیش فرا می خوانیم.»
شبکه یاری کودکان در این بیانیه به موارد زیر اشاره کرده است:
1- مقاوله نامه 182 سازمان جهانی کار در سال 1380 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است و وزارت کار و امور اجتماعی در سال 83 مصادیق و اشکال کارهای خطرناک برای کودکان را اعلام و مجازات مجرمین را نیز تعیین کرده است. اما همچنان شاهد اجبار به اشتغال هزاران کودک در انواع مشاغل ذکرشده از جمله « زباله گردی » هستیم که کودکان بسیاری در تهران و سایر شهرها بدان اشتغال دارند و متاسفانه در اینجا شهرداری ها به عنوان کارفرما محسوب می شوند. لذا لازم است برنامه ای جدی و قابل نظارت توسط مردم برای اجرایی شدن بندهای این مقاوله نامه تبیین گردد.
2- کودکان کار اغلب از مشکل نبود دسترسی به اوراق هویتی رنج می برند ، ضمن این که وضعیت وخیم اقتصادی خانواده های مهاجر یکی از دلایل عمده تشدید محرومیت از تحصیل و متعاقب آن درگیری در اشتغال زود هنگام محسوب می شود . تعیین و تسهیل فرآیند شناسنامه دار شدن برای کودکان ایرانی و حل مساله هویت کودکان افغان و نیز کودکان حاصل از ازدواج مادر ایرانی و پدرمهاجر( اغلب افغانستانی ) در دستور کار نهادهای متولی قرار گیرد.
3- برخورداری کودکان از حق تحصیل رایگان مطابق قانون اساسی حمهوری اسلامی ایران و پیمان نامه جهانی حقوق کودک که کشور ما در سال 73 به اجرای مفاد آن متعهد شده است ، اعم از کودکان مهاجر و بومی بدون هیچگونه تبعیضی باید امکان پذیرشود.
4- لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان به‌عنوان پشتوانه‌ای برای حمایت از کودکان در معرض کار اجباری، کودک آزاری، بد سرپرستی و ....پس از سال ها انتظار ، به تصویب نمایندگان مجلس برسد .
5- اصلاح قانون کار و اعمال مجازات کارفرمایانی که از «کودکان » در کارگاه های خود بهره برداری می کنند ، تعیین مسئولیت کیفری برای کارفرمایانی که کودکان در محل کارمتعلق به آنها آسیب می بینند و جبران خسارت برای کودکانی که در جریان بهره کشی دچار آسیب گردیده اند. همچنین در لایحه اصلاح قانون کار ضرورت دارد با تبیین قید سن، زمینه های قانونی بهره کشی از کودکان از بین برود .
6- امکان استفاده از رسانه ملی و سایر ابزارهای تبلیغاتی جهت تبیین صحیح دلایل و ریشه های کار کودکان و آگاهی بخشی عمومی.
7- تعیین نهادهای مسئول در زمینه کار کودکان و شرح وظایف هر یک و ایجاد نهاد ناظر بر عملکرد این دستگاه ها به صورت فرادستی. اعلام برنامه توسط نهادها و امکان نظارت سازمانهای مردم نهاد بر پیشبرد برنامه ها.
8- حمایت از پروژه های اشتغال والدین به جای کودکان جهت کاهش کار کودکان و حمایت اقتصادی همراه با نظارت مددکاران از این خانواده ها جهت ممانعت از اشتغال کودکان.
9- مقابله با اعتیاد به ویژه در مناطق حاشیه، برنامه ریزی برای کاهش تقاضای سوء مصرف با اولویت پیشگیری از آسیب هایی که در کمین کودکان است.
با آرزو‌ی دنیایی شایسته برای همه کودکان.
دراین بیانیه آمده است: فعالان و تشکل های مدنی حوزه کودکان کار بر درخواست همیشگی خود مبنی بر لزوم ایجاد تمهیدات و اهتمام جدی برای لغو کار کودک به ویژه اشکال خطرناک آن تاکید می کنند.
« موارد بسیاری را که سالهاست در قالب بیانیه ها و نوشته های رسمی و مقالات و ... به مناسبت های مختلف بازگو کرده اند در اینجا بار دیگر تکرار می کنند با این تفاوت که این بار به جای امضای انجمن ها و موسسات، خون کودکانمان احد و صمد بر محل امضای بیانیه نشسته و همگان را بر ضرورت بیشتر رسیدگی به موارد مطروحه بیش از پیش فرا می خوانیم.»
شبکه یاری کودکان در این بیانیه به موارد زیر اشاره کرده است:
1- مقاوله نامه 182 سازمان جهانی کار در سال 1380 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است و وزارت کار و امور اجتماعی در سال 83 مصادیق و اشکال کارهای خطرناک برای کودکان را اعلام و مجازات مجرمین را نیز تعیین کرده است. اما همچنان شاهد اجبار به اشتغال هزاران کودک در انواع مشاغل ذکرشده از جمله « زباله گردی » هستیم که کودکان بسیاری در تهران و سایر شهرها بدان اشتغال دارند و متاسفانه در اینجا شهرداری ها به عنوان کارفرما محسوب می شوند. لذا لازم است برنامه ای جدی و قابل نظارت توسط مردم برای اجرایی شدن بندهای این مقاوله نامه تبیین گردد.
2- کودکان کار اغلب از مشکل نبود دسترسی به اوراق هویتی رنج می برند ، ضمن این که وضعیت وخیم اقتصادی خانواده های مهاجر یکی از دلایل عمده تشدید محرومیت از تحصیل و متعاقب آن درگیری در اشتغال زود هنگام محسوب می شود . تعیین و تسهیل فرآیند شناسنامه دار شدن برای کودکان ایرانی و حل مساله هویت کودکان افغان و نیز کودکان حاصل از ازدواج مادر ایرانی و پدرمهاجر( اغلب افغانستانی ) در دستور کار نهادهای متولی قرار گیرد.
3- برخورداری کودکان از حق تحصیل رایگان مطابق قانون اساسی حمهوری اسلامی ایران و پیمان نامه جهانی حقوق کودک که کشور ما در سال 73 به اجرای مفاد آن متعهد شده است ، اعم از کودکان مهاجر و بومی بدون هیچگونه تبعیضی باید امکان پذیرشود.
4- لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان به‌عنوان پشتوانه‌ای برای حمایت از کودکان در معرض کار اجباری، کودک آزاری، بد سرپرستی و ....پس از سال ها انتظار ، به تصویب نمایندگان مجلس برسد .
5- اصلاح قانون کار و اعمال مجازات کارفرمایانی که از «کودکان » در کارگاه های خود بهره برداری می کنند ، تعیین مسئولیت کیفری برای کارفرمایانی که کودکان در محل کارمتعلق به آنها آسیب می بینند و جبران خسارت برای کودکانی که در جریان بهره کشی دچار آسیب گردیده اند. همچنین در لایحه اصلاح قانون کار ضرورت دارد با تبیین قید سن، زمینه های قانونی بهره کشی از کودکان از بین برود .
6- امکان استفاده از رسانه ملی و سایر ابزارهای تبلیغاتی جهت تبیین صحیح دلایل و ریشه های کار کودکان و آگاهی بخشی عمومی.
7- تعیین نهادهای مسئول در زمینه کار کودکان و شرح وظایف هر یک و ایجاد نهاد ناظر بر عملکرد این دستگاه ها به صورت فرادستی. اعلام برنامه توسط نهادها و امکان نظارت سازمانهای مردم نهاد بر پیشبرد برنامه ها.
8- حمایت از پروژه های اشتغال والدین به جای کودکان جهت کاهش کار کودکان و حمایت اقتصادی همراه با نظارت مددکاران از این خانواده ها جهت ممانعت از اشتغال کودکان.
9- مقابله با اعتیاد به ویژه در مناطق حاشیه، برنامه ریزی برای کاهش تقاضای سوء مصرف با اولویت پیشگیری از آسیب هایی که در کمین کودکان است.
با آرزو‌ی دنیایی شایسته برای همه کودکان.
