ارتباط با وویجر ۲، به واسطه شبکه آنتن‌های ناسا موسوم به "شبکه فضای دوردست"(DSN) صورت می‌گیرد. این شبکه، از تجهیزاتی تشکیل شده که در آمریکا، اسپانیا و استرالیا قرار دارند و اطلاعات را به فضاپیماها می‌فرستند و از آنها نیز اطلاعات دریافت می‌کنند اما در حال حاضر فقط تجهیزات استرالیا در حالتی قرار دارند که بتوانند دستورات را برای وویجر ۲ ارسال کنند؛ در نتیجه نیاز به تنظیمات جدید، به شدت احساس می‌شود.
یکی از آنتن‌های رادیویی شبکه فضای دوردست که در شهر کانبرا استرالیا قرار دارد، به مدت ۵۰ سال کار کرده است و فرستنده‌هایی را در بر دارد که به تدریج غیرقابل اطمینان می‌شوند. ناسا قصد دارد تنظیمات مهمی را برای افزایش عمر این تجهیزات انجام دهد.
"جف برنر"(Jeff Berner)، مهندس ارشد شبکه فضای دوردست گفت: بدیهی است که ۱۱ ماه تعمیرات، محدودیت‌های بیشتری را برای شبکه فضای دوردست به همراه خواهد داشت اما مزیت تعمیرات این است که آنتن کانبرا، بیشتر قابل اطمینان خواهد بود.
آغاز تعمیرات بدین معنا نیست که وویجر ۲، برای مدتی به تنهایی رها می‌شود. این کاوشگر هنوز می‌تواند داده‌ها را به زمین بفرستد. سه آنتن دیگری که در کانبرا قرار دارند نیز مانند آنتن‌های آمریکا و اسپانیا سیگنال‌ها را دریافت می‌کنند اما امکان ارسال پاسخ به آنها از سوی زمین وجود نخواهد داشت.
انتظار می‌رود که کار آنتن کانبرا، تا ژانویه سال ۲۰۲۱ به پایان برسد.
