حسگرهای متصل به صندلی حرکات قسمت بالایی بدن را تشخیص می‌دهند. این حسگرها می‌توانند روزی در خودروها برای تشخیص آسیب‌دیدگی راننده مورد‌استفاده قرار گیرند.
به گزارش خبرگزاری دانا اگرچه سیستم‌های متعددی را دیده‌ایم که از دوربین‌های یکپارچه خودرو برای تشخیص رانندگان مست استفاده می‌کنند، تیمی از دانشمندان ژاپنی ادعا می‌کنند که چنین فناوری همیشه قابل‌اعتماد نیست. جایگزین آن‌ها؟ صندلی ماشینی که راننده مست را تشخیص می‌دهد.
سیستم های مبتنی بر دوربین معمولاً به یکی از دو روش کار می کنند. در برخی موارد، دوربین‌های بیرونی رو به جلو، حرکات خودرو مانند رانش بین خطوط یا مانورهای اصلاحی ناگهانی را تشخیص می‌دهند. در برخی دیگر، دوربین های داخلی چهره راننده را برای مواردی مانند بستن پلک ها یا افتادگی سر مشاهده می کنند.
به گفته محققان موسسه ملی علوم و فناوری پیشرفته صنعتی ژاپن، هر دو راه اندازی دارای اشکالات بالقوه ای هستند. دانشمندان بیان می‌کنند که دوربین‌های بیرونی می‌توانند توسط زباله‌هایی مانند گل پوشیده شوند، در حالی که دوربین‌های داخلی ممکن است در شرایط تاریک کار نکنند.
در چیزی که ممکن است جایگزین قابل اعتمادتری باشد، تیم سنسورهای تشخیص فشار صندلی را توسعه داده است که می تواند حرکات بدن راننده را نظارت کند.
یکی از آن سنسورها که روی تکیه‌گاه صندلی قرار می‌گرفت، می‌توانست ضربان قلب و میزان تنفس آزمودنی را تشخیص دهد - این عوامل در هنگام خواب‌آلودگی راننده به روش‌های مشخصی تغییر می‌کنند. دو حسگر دیگر، در صندلی صندلی، توانستند تشخیص دهند که یک داوطلب چه زمانی به چپ یا راست خم شده است - باز هم، چنین حرکاتی می تواند نشان دهنده این باشد که راننده در حال تکان دادن سر است.
حسگرها از مواد پیزوالکتریک ساخته شده‌اند که در اثر فشار مکانیکی جریان الکتریکی تولید می‌کنند. به طور معمول، چنین موادی نمی توانند دمای بالا را تحمل کنند و تجهیزات الکتریکی مورد استفاده در خودروها برای این کار لازم است.
محققان این مشکل را با ساندویچ کردن یک کابل کواکسیال تشخیص جریان الکتریکی در یک صفحه تا شده از یک ماده پیزوالکتریک ویژه حل کردند. این ماده شامل یک بستر پلاستیکی پلی‌آمید با لایه‌ای از اکسید روی بود که در یک طرف آن و یک خمیر نقره روی هر دو طرف آن چاپ شده بود. سنسور مقاوم در برابر حرارت به دست آمده تحت تأثیر دمای بالای 250 درجه فارنهایت (121 درجه سانتیگراد) قرار نگرفت.
در حال حاضر برنامه‌ها مستلزم ادغام این فناوری در یک صندلی ماشین واقعی و آزمایش در جاده هستند.
این تحقیق در مقاله ای که اخیراً در مجله ACS Applied Electronic Materials منتشر شده است، توضیح داده شده است.
انتهای پیام/
