به گزارش خبرنگار گروه آموزش خبرگزاری دانا، مطابق بررسی های انجام شده در میان برترین نظام های آموزش و پرورش دنیا، هر کشور بنا به شرایط بومی و نیز امکانات آموزشی، لازم است نسبت به تعیین ساعات آموزشی تصمیم بگیرد. در گزارش زیر نگاهی آماری به ساعت های آموزشی در کشورهای دنیا خواهیم داشت و سپس، مهم ترین فاکتورهای آن ها برای ابلاغ ساعات آموزش اجباری در مدرسه را از نظر می گذرانیم.
1- مقطع ابتدایی
به گزارش OECD، ساعت آموزش الزامی در کشورها در بازه ای قرار می گیرد که در ان فنلاند- اگر چه بهنرین عملکرد آموزشی را دارد- با 608 ساعت در پایین ترین رده از حیث ساعت آموزش است ، فرانسه با 926 ساعت در سطح ابتدایی بیشترین زمان را به آموزش اختصاص داده است. در حالیکه در کالیفرنیا، نیویورک، تگزاس، و ماساچوست این زمان بیش از 900 ساعت است. نکته جالب اینکه در هیچ ایالتی در امریکا زمان آموزش الزامی از فنلاند که در اغلب ارزیابی های جهانی در مورد آموزش نمره مطلوبی دارد پایین تر نیست.
2- مقطع راهنمایی
در سطح مدارس راهنمایی، ساعات آموزشی بازه ای از 777 ساعت در فنلاند تا 1001 در ایتالیا را در بر می گیرد. در این مورد هم ایالت های امریکا ساعت بیشتری به خود اختصاص داده اند. لازم به ذکر است که حتی در سطح مدارس راهنمایی در کشورهایی مانند ژاپن و کره جنوبی ساعت الزامی (868 و 867) و در نتیجه کمتر از اکثر ایالات آمریکا است. در کلاس هشتم دانش آموزان در اکثر ایالات آمریکا از بیشتر کشورهای صنعتی، از جمله فنلاند، ژاپن، و کره آموزش الزامی بیشتری دارند.
3- مقطع متوسطه
در بسیاری از کشورها، افزایش قابل توجهی در زمان مورد نیاز دانش آموزان در دوره متوسطه رخ داده است. در ایالات متحده، زمان الزامی برای دوره متوسطه برابر با همان زمان برای دوره راهنمایی است . در کشور های دیگر فنلاند (856 ساعت) و ایتالیا (1089 ساعت) کمترین و بیشترین زمان آموزش الزامی را دارا هستند. در تگزاس زمان الزامی 1260 ساعت در سطح دبیرستان است و در کالیفرنیا 1080 ساعت. ساعت الزامی آموزش در کره 1020 ساعت است. نزدیک به نیمی از ایالات امریکا زمان بیشتری را برای آموزش دانش آموزان دوره دبیرستان لازم می بینند. علاوه بر این، در اکثریت قریب به اتفاق کشورها نیاز به ساعت بیشتر از متوسط OECD یعنی 902 ساعت آموزش در سال است.
چهار روز یا 6روز؛ مساله تعداد روزهای مدرسه نیست
مبنای تصمیم گیری های کلان اگر صرفا این تصور غلط باشد – که افزایش ساعت آموزش، عملکرد را بهبود می بخشد- روشن است که هزینه ها بیهوده خواهد بود. زمان اضافی تنها در صورتی که از آن به درستی استفاده شود عاقلانه است. به عبارتی رابطه میان زمان و یادگیری دانش آموزان کاملا منطبق با مقدار زمان سپری شده در مدرسه نیست. در مقابل چگونگی استفاده موثر از این زمان اهمیت دارد. این گزارش همچنین نشان داده است که هیچ رابطه مستقیمی بین زمان آموزشی بیشتر و دستیابی به بهبود عملکرد وجود ندارد. داده ها نشان می دهد که تعدادی از کشور ها با ساعت الزامی آموزش کمتر نسبت به امریکا آموزش بهتری داشته اند و در مقابل امریکا نیز در مقابل کشور هایی یا ساعات آموزش الزامی بیشتر برخی اوقات عملکرد بهتری داشته است.
زمان اضافی می تواند یک ابزار موثر برای بهبود نتایج دانش آموز باشد، اما طرز استفاده از آن مهم تر است. قبل از اینکه سیاستگذاران و رهبران آموزش و پرورش تصمیم به افزایش ساعات الزامی آموزش بکنند باید در ابتدا به برخی از نکات توجه کرد:
الف- تعیین اینکه تا چه حد زمان آموزشی موثر واقع می شود. به عنوان مثال، با توجه به افزایش زمان آموزشی باید استانداردهای علمی مدرسه به همراه سایر مواردی که از یک مدرسه انتظار می رود بررسی شود. اینکه ایا زمان آموزش فعلی کافی است یا خیر.
ب- کشف گزینه های دیگر برنامه ریزی تحصیلی، که در محدوده زمان کنونی بتواند آموزش را ارائه کند. به عبارتی در مناطق مختلف می توان با تعهد به اجرای همان تعداد روز مشخص از راه های مختلفی برای جبران آموزش در تعطیلات سود جست.
ج- گزینه های کم هزینه تر مانندآموزش در چهار روز هفته نیز می تواند موفقیت آمیز باشد. این گزینه قطعی نیست، اما برخی از مدارس با انجام این طرح شاهد پیشرفت هایی بودند. از جمله نمرات بالاتر در آزمون ، کاهش مشکلات انضباطی، همکاری بیشتر میان معلمان، و روحیه بالاتر دانش آموزان.
د- حمایت مالی از این طرح ها بحثی چالشی ولی قابل حل است. برای ایجاد هر گونه تغییر در برنامه های مدرسه بزرگترین مانع اغلب مسایل مالی و امکانات خواهد بود. هزینه طرح و مراقبت از دانش آموزان می تواند دو مورد از بزرگترین موانع باشد.
منبع:
