پرونده: بازگشت به سبک زندگی سنتی؟
از لباس‌های سنتی تا شربت بیدمشک و کتلت؛ این چیزی است که برخی جوانان ایرانی به آن گرایش پیدا کردند. آیا این گرایش به سنت، نوعی عصیان علیه مدرنیته است یا خیر. آیا یک جوگیری و مقطعی است یا دوام خواهد داشت؟
به گزارش گروه سبک زندگی خبرگزاری دانا (داناخبر)، این روزها اگر کمی در خیابان‌های مرکزی تهران گشت بزنید صحنه جالب توجهی می‌بینید. در فاصله چهارراه ولی عصر تهران تا میدان انقلاب حدودا هفت مرکز فروش لباس‌های سنتی ایجاد شده است. لباس‌هایی که طرح‌هایی نو دارد که علی‌الظاهر ایرانی است. این موضوع تنها نمایشگر میل بی پایان این روزها به سنت نیست. در تهران دم نوش‌خانه‌هایی در حال افتتاح است و برخی کافه‌ها آب دوغ خیار و کاهو سکنجبین سرو می‌کنند. در عین حال دیزی به عنوان یک غذای سنتی تا آنجا در میان مردم جا افتاده که فروشگاه زنجیره‌ای و حتی اینترنتی برای آن بوجود آمده است. جریان از چه قرار است؟از مد شروع کنیم. فروشگاهی به نام «تن درست» ظاهرا آغازکننده راه بود. نخست به امید کمتر ضربه زدن به طبیعت و بعدها آوردن سنت ایرانی به عرصه لباس. «تن درست» اما در مقابله با برندها و مارک‌های جدیدتر کم آورد. علت دو چیز بود. تنوع رنگ «تن درست» کم بود و کمی قیمت بالا بود. این بود که برندهای دیگر با رفع این دو نقطه ظعف روی کار آمدند و موفقیت خوبی را کسب کردند. نشان به آن نشان که قیمت اجاره در منطقه مرکزی سر به فلک می‌زند و با استدلال معکوس می‌توان نتیجه گرفت که آنقدر اوضاع خوب است که این مناطق برای کسب‌وکار انتخاب شده‌اند.
البته از زوایه دیگری هم منطقه مرکزی تهران برای این کسب‌وکار مناسب است. اطلس سال 1385 شهر تهران می‌گویند وضعیت ارایه خدمات فرهنگی در منطقه مرکزی تهران کاملا مناسب است و از این رو اغلب رفت‌وآمد کنندگان به این منطقه از قشر فرهنگی هستند و برای مصرف فرهنگی خود می‌آیند. حالا در هم آمیختن نیاز فرهنگی کتاب و سینما با چنین لباس‌هایی باعث رونق کار خواهد بود.
اما موضوع دم نوش چیست؟ دم نوش عموما به نوشیدنی‌های گرم گفته می‌شود اما دم نوش خانه‌های تهران علاوه بر نوشیدنی جدیدی چون گل گاو زبان و چای سبز به سرو شربت بیدمشک و کاهو سکنجبین هم میپردازند. نشان رونق این کسب‌وکار در تهران را هم باید در برج میلاد جست. جایی که با قیمت کلان مغازه محیط بزرگی به دم نوش خانه اختصاص یافته است. همین وضعیت در مورد غذاهای سنتی هم وجود دارد. به غیر از دیزی که ذکر آن رفت تعداد تهیه غذاها و رستوران‌های خانگی هم رو به رشد است و برخی مردم ترجیح می‌دهند به جای همبرگر، کتلت بخورند.
از مجموع این میل به غذاهای سنتی و بعضا قدیمی می‌توان چه نتیجه‌ای گرفت؟ به نظر می‌رسد که یک نتیجه اقتصادی این موضوع روی آوردن مردم به کسب‌وکارهای کوچک، خانگی و خانوادگی باشد کما اینکه اکثر تهیه غذاهای سنتی از این دسته هستند. از طرف دیگر این موضوع از حیث فلسفی، اجتماعی و روانی هم قابل بررسی است و باید بررسی کرد که آیا این گرایش به سنت، نوعی عصیان علیه مدرنیته است یا خیر و ضمنا اینکه آیا یک جوگیری و مقطعی است یا دوام خواهد داشت؟ شما چه فکر می‌کنید؟ نظرات خود را برای ما ارسال کنید. خبرگزاری دانا در هفته آینده به این موضوع خواهد پرداخت.
