به گزارش گروه سبک زندگی خبرگزاری دانا (دانا خبر)، همیشه این سوال برای من مطرح است که چرا با این همه دارایی های مادی و معنوی هزاران سوال بی جواب داریم و هر جوابمان با هزاران اما و اگر آغشته است.
یقینا هر حوزه فعالیتی کشور برای این سوال جوابی متقن دارد. در حوزه منابع طبیعی جواب ها رنگی و طعمی دیگر دارند، اگر در منابع طبیعی پاسخی نیابیم مطمئنا جواب های حوزه های دیگر خیلی قابل اعتماد نخواهند بود.
در کشور ما هر کسی حسب موقعیت زندگی و شغلی، دانش و اطلاعاتی که دارد نگاهی منحصر به فرد به منابع طبیعی دارد،اما نگاه مقام رهبری نگاهی حرکت دهنده است.
ایشان در مراسم غرس نهال روز چهاردهم اسفند سال 1377 می فرمایند "بنده هر سال در چنین روزهایى شخصا درخت مى‌کارم و این کار مخصوص امسال نیست. ولى امسال، تعمدا
انتخاب کردم که این درختکارى و احترام به گیاه و تجلیل از منطق نگاهبانى از منابع طبیعى و فضاى سبز، در ملا عام انجام گیرد؛ چون احساس مى‌کنم حقیقتاً کشور به این قضیه به‌طور جدى نیازمند است ". آیا شده حتی برای یکبار از خود بپرسیم که چرا ایشان اصرار داشتند که احترام به گیاه ، تجلیل از منطق نگاهبانی از منابع طبیعی و فضای سبز در ملا عام انجام گیرد و چرا ایشان کشور را نیازمند و محتاج جدی به این قضیه ها می دانند ؟
بی شک هر کسی به وسع خود جوابی دارد و هیچ جوابی محکم تر از جواب های خود ایشان نیست ، ایشان درخت را مظهر حیات در طبیعت می دانند در صورتیکه ما با نگاه عامیانه درختان را بی جان می پنداریم . مقام رهبری می فرمایند" درخت و گیاه، در استفاده از منابع غیرقابل دسترسى در اعماق زمین و در میان ذرات خاک و تبدیل آنها به یک موجود مجسمِ زیباى بالنده‌ى رشد یابنده‌ى زنده، نمایشگر یک معجزه‌ى عظیم الهى‌اند.
وای بر ما که میلیون ها معجزه در اطراف ما رخ می دهد و چه با غرور و بی تفاوت و شاید برای فرار از تیغ آفتاب در زیر سایه هایشان گذرمی کنیم و شکر خدا را به جا نمی آوریم . انسان امروز برای کشف کهکشان‌ها و اعماق دریاها می بالد و در آنها زندگی آرزو می کند . سوال این است انسان امروز با طبیعت و بستر حیات خود چه کرده است که دنبال حیات در کرات داغ و سوزان بی جان می گردد ؟ چه زیبا گفته اند آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم. زندگی در جنگل، مرتع، باغ و پارک جنگلی سر کوچه و خیابان خودمان ندای هل من ناصر می دهد.
چگونه از این بیان مقام رهبری بگذریم که می فرمایند " درخت و گیاه، تاکنون تنها راهروهایى هستند که انسان از طریق آنها توانسته به منابع عظیم و متنوع غذایى در زیر خاک دسترسى پیدا کند؛ آن منابع را استحصال نماید و عالم وجود و زندگى بشر را از آن بهره‌مند سازد". و بی دلیل نیست که ایشان با سوز دل این تکلیف را بر گردن همگان می نهند و می فرمایند " ما باید بتوانیم با برنامه‌ریزی هاى دقیق، با مدیریت قوى و با اصرار و جدیت در کار، خودمان را از تضییع خسارتبارِ منابع حیاتى و طبیعى - مانند درخت و آب و خاک - نجات دهیم ".
معلوم می شود که نجات زندگی ما و پایداری توسعه و برقراری امنیت اجتماعی ، سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی ما در گرو نجات منابع حیاتی و طبیعی مانند درخت ، آب و خاک است .و چه عالمانه مساله محیط زیست و حفظ منابع طبیعی را مساله تجملاتی و درجه دو ندانسته و یک مساله حیاتی می دانند.
به قضاوت کارشناسان درعرصه تئوری و نظری، اگر گوشی و هوشی باشد حجت بر همگان تمام است، بخصوص آنهایی که صدای لبیکشان بلندتر از همه است باید قدمهای بلندتر از دیگران بردارند تا شعارهایمان به شعور و عمل رسیده و زندگی بر کام همه شیرین شود.
این وعده من و امثال من نیست بلکه مقام رهبری در هفده اسفند سال 89 در بوستان ولایت پس از غرس نهال فرمودند " درخت و این چیزها جزو مسایل اصلى است؛ اینها را جزو مسایل فرعى نباید به حساب آورد. درست است که در شمارش مسایل اساسى کشور، چشم ها و نگاه‌ها به سمت اقتصاد، به سمت فرهنگ، به سمت مسایل پولى، به سمت مسایل سیاسى کشانده می‌شود، معمولا اینجور است. لیکن اگر با دقت نگاه کنیم، مسایلى که مربوط به زیست انسانى است، بیشتر از آنها اهمیت دارد. سیاست براى چیست؟ اقتصاد براى چیست؟ خدمات گوناگون شهرى و کشورى براى چیست؟ اصلا پیشرفت کشور براى چیست؟ پیشرفت براى این است که انسان‌ها زندگى سالم و مطلوبى داشته باشند. اگر محیط زیست تخریب شد، همه‌ى اینها باطل خواهد شد.اهمیت محیط زیست اینجاست. واقعا اگر ما به مساله‌ى آب، خاک، هوا و آن چیزهایى که منتهى می‌شود به این چیزها مثل مراتع، مثل منابع طبیعى، مثل جنگل‌ها، مثل وضع شهرسازى نپردازیم، زندگى مردم شیرین نخواهد شد ." یادمان نرفته که زنده یاد شهید بهشتی چه زیبا گفت بهشت را به بها می دهند نه به بهانه.
امروز باید باور کنیم که شاید زندگی شیرین ما را به بهانه ای تلخ کنند ولی هیچکس به بهانه ای زندگی حتی بی طعم ما را شیرین نخواهد کرد مگر اینگه داشته های خود را قدر بدانیم و گامی هر چند کوچک برای رشد و شکوفایی طبیعت کشور خودمان برداریم. از فرمایشات مقام رهبری در هیجدم اسفند سال 88 اینچنین می فهمیم که در بحث توسعه درختکاری توقع ایشان از جوانان ییشتر است، چرا که فرمودند " سنت درختکارى، خیلى سنت خوبى است. کارما که درخت می کاریم، یک کار نمادین است. ما یک درخت می کاریم، معنایش این است که جوان‌ها که چندین برابرِ نیروى یک آدم پا به سن گذاشته‌اى مثل ما در آنها وجود داردو نشاط بیشترى دارند، تعداد بیشترى درخت بکارند و مردم عزیز کشورمان عادت کنند به سنت ایجاد این وسیله‌ى حیات." پس معلوم می شود که ساختمان‌ها ی بلند و اتومبیل‌های رنگارنگ و لباس‌های مد روز و اسباب اثاثیه مارک دار وسایل لازم زندگی هستند ولی کافی نیستند، وسیله حیات درخت است و درخت.
در بهترین ساختمان‌ها و خودروها بدون اکسیژن حتی یکنفر نتوانسته بیش از چند دقیقه ادامه حیات دهد .خرید و واردات گل‌ها و درختان پلاستیکی تولید شده از ضایعات و زباله های بازیافتی هنر نبوده و افتخاری هم ندارد. با پول آنها می توان چندین نهالستان ایجاد کرد و میلیون‌ها نهال تولید کرد .این یعنی همان مشارکت مردمی برای نجات منابع طبیعی . البته در حوزه منابع طبیعی مسوولین و دستگاه‌ها ی اجرایی به عنوان متولیان امور مسوولتی بس سنگین دارند.
آنان که سرنوشت کشورشان را دوست دارند ، اگرنشنیده اند بشنوند و اگر شنیده اند دوباره بشنوند این خواهش سرنوشت ساز هفدم اسفند سال 89 مقام رهبری را "من خواهش می‌کنم مسوولینى که در بخش‌هاى مختلف هستند، به این نکته توجه کنند که نگاه به مساله‌ى آب و هوا، نگاه به مساله‌ى غبار، نگاه به مساله‌ى دود، نگاه به مساله‌ى هواى سالم، نگاه به مساله‌ى آب سالم، نگاه به محیط زیست سالم، نگاه به مساله‌جنگل‌ها، نگاه‌هاى اصلى است؛ اینها را در متن برنامه‌ها، در مجارى همه برنامه‌هاى زندگى بگنجانند" به نظر می رسد برای اجرایی کردن فرمایشات مقام معظم رهبری باید تلاش مضاعف صورت پذیرد وقتی ایشان مساله هوای سالم ، آب سالم و نگاه به محیط زیست و مساله جنگل‌ها را نگاه اصلی می دانند و الزام می کنند که باید در متن برنامه ها و در مجاری همه برنامه های زندگی گنجانده شود طبیعتا هرکسی در هر پست و مقامی و در هر شرایطی وظیفه ای دارد که باید جدی بگیرد .
در طول دو سال گذشته تخصیص اعتبارات سازمان جنگل‌ها ، مراتع و آبخیزداری کشور در زیر بیست درصد ماند .سازمان از کمبود نیروی انسانی ماهر رنج می برد .تجهیز نیروهای حفاظتی منابع طبیعی با مشکلاتی جدی مواجه است .گاها سرعت و امنیت جاده ای و صحرایی خودرو های متصرفین به منابع طبیعی از خودروهای حفاظتی منابع طبیعی بهتر است.
در آخر کمال بی انصافی است که نگوییم مقام رهبری در ایام درختکاری تمام فرمایشاتشان را بعد از غرس نهال ایراد فرموده اند . یعنی اول عمل کرده اند و بعد حرف زده اند . ما هم به تاسی از ایشان یه خرده عمل کنیم و هزار خرده حرف بزینم .
یوسف حسینعلی زاده، کارشناس منابع طبیعی
