در عصر دانایی با دانا خبر      دانایی؛ توانایی است      دانا خبر گزارشگر هر تحول علمی در ایران و جهان      دانایی کلید موفقیت در هزاره سوم      
کد خبر: ۱۱۷۰۹۰۷
تاریخ انتشار: ۱۳ فروردين ۱۳۹۳ - ۰۴:۲۵
چاشنی ها و تنوع غذاهای گیلانی، لقب رنگین ترین سفره ایران به گیلان داده شده است.

به گزارش گروه ایرانشناسی خبرگزاری دانا(داناخبر)، گیلان به سبب هوای مساعدش آمادیگ پرورش بیستر خوارکی ها طبیعی را دارا است و به همین دلیل غذاهای گیلانی تنوع بسیاری دارد، وارد گیلان که شدید از دیدن مناظر طبیعی اش که سیر شدید اشتهایتان باز می شود، انواع و اقسام غذاهای گیلانی از خورش فسنجان با اردک تا میرزا قاسمی و باقالا خورش و ترش تره گرفته تاخورش آلو اسفناج و سیر قلیه پذیرای شماست.




این تازه اول مهمانی رنگین در گیلان است، گیلانی ها حدود 30 نوع غذا و پیش غذای محلی دارند که شاید وقت نکنید همه آن ها را امتحان کنید.





درار یک نمونه از سوغاتی های گران بها از این خطه ی سرسبز است که سرسبزی و طراوت گیلان را در خود نهفته دارد.


طعم خوش کلوچه فومن و زیتون رودبار

کلوچه فومن کلوچه فومن یکی از کلوچه های خوشمزه شمال کشور هست که با دستورهای مختلفی درست می شود . معمولا خود اهالی بومی این کلوچه را در تنوردرست می کنند.


زیتون رودبار از بهترین نوع زیتون‌های دنیاست، وقتی پای تان را در مغازه‌های زیتون فروشی رودبار میگذارید از بوی زیتون مست می شوید.

انواع اقسام زیتون با شکل و رنگ های مختلفش توی ظرف‌های بزرگ کنار هم چیده شده اند، فروشنده‌های با وجدان‌تر به شما هشدار می دهند که زیتون سیاه نخرید چون سیاهی اش طبیعی نیست و با آهک سیاهش می کنند، زیتون خورهای حرفه‌ای زیتون پروده را قبول ندارن چون طعم اصلی زیتون با گردو و رب انار محو می‌شه اما واقعن خوش طعم است.



در لیالستان لاهیجان نوعی کدو کشت می شود که به کدوی قلیایی معروف است و در شرایط خاص پرورش می یابد. ابتدا کدوی نارس را درون قالبی چوبی که جداره آن به شکلهای زیبا و متفاوت مشبک است قرار می دهند و دهانه آن را می بندند به طوری که فقط ساقه کدو از دهانه قالب بیرون می ماند. کدو که به تدریج رشد می کند شکل قالب چوبی را به خود می گیرد و از داخل روزنه های قالب مشبک به بیرون نفوذ می کند. پس از رسیدن کامل کدو آنرا از ساقه جدا کرده و با احتیاط قالب را باز می کنند و سپس آنرا نقاشی کرده و برای آن که رنگ آن تیره قهوه ای بشود، آنرا درون ظرف بزرگی با پوست انار و زاج سیاه می جوشانند و سپس قسمت هایی از پوست کدو را که باقی مانده است می تراشند و در نتیجه نقش و نگار روی آن ظاهر می شود. این کدو پس از رسیدن خود به خود توخالی می شود. از این محصول بیشتر برای قلیان، پایه آباژور و ... استفاده می کنند.

ارسال نظر