به گزارش گروه سبک زندگی خبرگزاری دانا(داناخبر)، مدیریت بر ابعاد گوناگون، متنوع و پیچیده‌ی محیط زیست ایران، آن هم در قلمرو پهناوری که دست کم از 216 کشور جهان بزرگتر است؛ می‌طلبد تا از اهر‌م‌هایی فراتر از سازوکارهای حکومتی برای پایش بایسته و به روز آن سود جست. یکی از آن اهرم‌ها، مشارکت همه‌ی انسان‌هایی است که دل در گرو این خاک مقدس دارند و برای آبادانی و سرافرازی‌اش می‌خواهند که موثر باشند.
امکانی به نام 110 سبز، شاید پاسخی سزاوارانه باشد به این مطالبه‌ی به حق برای آنهایی که دوست دارند تا نبض طبیعت ایران، چون پوم تاک نبض قرقاول‌های باغ گیاه‌شناسی نوشهر، همواره کوک باشد و پرتپش ...
ماجرا شاید برگردد به سه چهار سال پیش، یعنی: پنجم آبان 1389؛ زمانی که نگارنده توانست از یک شماره تلفن سبز رونمایی کند که 24 ساعته پاسخگوی هموطنان عزیز داخل و خارج از کشور بود تا از مشکلات، تخریب‌ها، بی‌قانونی‌ها و تجاوز به عرصه‌های طبیعی در جای جای پهنه‌ی 165 میلیون هکتاری ایران گزارش و خبر ارایه کنند. البته آن 110 سبز، هیچ ربطی به سازمان حفاظت محیط زیست در آن زمان نداشت. بلکه محصول اراده‌ی یک مدیر دلسوز در رادیو اینترنتی ایران صدا بود که مثل هر فرآیند دیگری در این مملکت، عمر پایداری‌اش متناسب با عمر مدیر مربوطه بود. یعنی: پس از آن که برنامه‌ریزان رسانه ملی بدون هیچ دلیلی، برنامه پرطرفدار گفتگوی داغ سبز را قطع کردند، آن پیامک سبز هم عمرش را داد به هزاران نوای ناشناخته در کهکشان راه شیری و تمام ...
110 سبز
اما آن آرزو، همچنان و همواره در نزد محمد درویش داغ ماند، تا اینکه معصومه ابتکار دوباره به پردیسان بازگشت و معلوم بود که نگارنده می‌پنداشت، اینک بهترین زمان برای زایش و رونمایی از یک شماره تلفن سه رقمی است تا در هیبت یک اورژانس محیط زیستی، هموطنان بتوانند بلافاصله گزارش‌ها و خبرهای خود را در کوتاه‌ترین زمان ممکن به یگان‌های حفاظت و بازرسی سازمان حفاظت محیط زیست اعلام داشته و آنها را از وقوع یک تخلف، یک آتش‌سوزی، یک شکار غیر مجاز، یک آلوده‌کننده‌ی قانون‌شکن، یک تجاوز به عرصه‌های طبیعی و یا - خدای ناکرده - یک مامور متخلف آگاه سازند و بدین ترتیب، شمار پایشگران طبیعت ایران از رقم هفتاد میلیون نفر بگذرد.
با این وجود، با کمال شگفتی و تاسف دریافتم که موانع دیوانسارلارانه و اعتباری متعددی وجود دارد که ظاهرا سرعت تحقق این آرمان را آشکارا به تاخیر می‌اندازد. افزون بر آن، آفتی به نام «جلسه» هم مجال نمی‌دهد که گاه مدیران ارشد سازمان برای راه‌اندازی این سامانه‌ی 24 ساعته و ضروری چند گام بلند برداشته و در این فرآیند به تفکر و برنامه‌ریزی بپردازند. تا اینکه دیروز، سیزدهم اردیبهشت 1393، فرصتی دست داد تا بی‌پرده با احمد علی کیخا، معاون محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست به گفتگو نشسته و از او بخواهم تا خود وارد میدان شده و برای راه‌اندازی 110 سبز، چند گام بلند بردارد. ایشان هم با جدیت و صمیمانه پیشنهاد نگارنده را پذیرفت و گفت: حاضرم تا از بودجه معاونت محیط طبیعی، تمامی اعتبار لازم برای راه‌اندازی این سامانه را فراهم سازم و با تمام وجود برای راه‌اندازی‌اش اعلام آمادگی کرد.
امیدوارم از امروز و با توجه به برداشته شدن سد اعتباری از سوی دکتر کیخا، شاهد شمارش معکوس برای راه‌اندازی این تلفن سه رقمی پاسخگو باشیم که می‌تواند برگرفته از اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، 150 باشد.
به امید آن روز؛ روزی که سازمان حفاظت محیط زیست، به جای دو هزار یا سه هزار محیط بان، هشتاد میلیون محیط بان و ایران بان داشته باشد.
محمد درویش مدیر دفتر مشارکت های مردمی سازمان محیط زیست
