با افزایش سن، بینایی انسان ها دست خوش چه تغییراتی می شود؟

به گزارش گروه سلامت خبرگزاری دانا ( داناخبر )، یکی از حواس پنچ گانه ما انسان ها بینایی است که در این مطلب با این حس و مراحل رشد و تکامل و بیماری ها و خطراتی که او را تهدید می کند، بیشتر آشنا می شویم:

در هنگام تولد نوزادان به نور بسیار حساس هستند به طوری که نمی توانند بر روی اشیا و یا رنگ ها به خوبی خیره شوند. پس از گذشت یک ماه آنها می توانند اندکی بر روی اشیا و نورها متمرکز شوند و در چهار ماهگی می توانند طیف گسترده ای از رنگ ها و سایه ها را مشاهده کنند. 

برخی از متخصصان معتقدند که یک تست بینایی در 6 ماهگی و یک معاینه کامل تر در سن 3 سالگی کودک باید انجام بگیرد. اما در بعضی موارد لازم است نوزاد قبل از 3 یا 4 ماهگی مورد معاینه قرار گیرد. این موارد عبارتند از انحراف شدید چشم ها، عدم حرکت چشم قبل از 3 ماهگی، انحراف هر دو چشم به داخل، ثابت ماندن یک چشم در زمان حرکت چشم دیگر و یا تفاوت فاحش بین حرکات دو چشم.

تشخیص زودرس استرابیسم بسیار مهم است زیرا تنلبی چشم یا آمبلیوپی حاصل استرابیسم درمان نشده است. اگر یک چشم کودک نتواند بر اثر استرابیسم خوب ببیند هماهنگی چشم ها بر هم می خورد. همچنین اگر مغز تصویری از یکی از چشم ها دریافت نکند در طول زمان علایم ارسالی از چشم مبتلا را نادیده می گیرد و نهایتا فرد دچار تنبلی چشم و متعاقب آن کاهش شدید دید می شود.

تقریبا از هر 4 کودک در سن مدرسه یک نفر آنها مشکلات بینایی دارد که نزدیک بینی یک از رایج ترین مشکلات در بین آنها است. اما متاسفانه تنها یک سوم از دانش آموزان پیش از شروع مدرسه نسبت به معاینه چشم اقدام می کنند، بنابراین برخی از کارشناسان به خانواده ها توصیه می کنند که پیش از شروع کلاس اول و پس از آن هر دو سال یک بار برای انجام معاینه چشم نزد چشم پزشک مراجعه کنند. در واقع اگر نزدیک بینی به موقع تشخیص داده نشود، ممکن است که به مرور زمان مشکلات وخیم تری را در پی داشته باشد.

معمولا از هر صد کودک، 2 یا 3 نفر آنها به تنبلی چشم یا « چشم تنبل » دچار می شوند و این اتفاق زمانی رخ می دهد که سیگنال های عصبی بین مغز و یک چشم به درستی کار نمی کند.

در حقیقت تنبلی چشم نوعی كاهش بینایی است كه تنها راه پیشگیری از آن، تشخیص به‌موقع عوامل ایجاد كننده است که متاسفانه بسیاری از این عوامل برای خانواده‌ها ناشناخته است.

 مغز و چشم برای ايجاد بينایی خوب باهم كار مي كنند . نوری كه داخل چشم می شود با ايجاد سيگنال های عصبی از طريق عصب بينایی به مغز می رود . تنبلی چشم يک اصطلاح پزشكی است . و زمانی به كار می رود كه ديد يكی از چشم ها كاهش يافته است و علت آن عدم تكامل نرمال سلولهای بينایی قشر مغز است .

خیره شدن به مانیتور کامپیوتر، صفحه نمایش تلفن های هوشمند یا بازی های ویدیویی ممکن است که باعث وارد شدن فشار بیش از حد به چشم ها و خشکی و خستگی آنها شود.

اما خوشبختانه استفاده از این وسایل نمی تواند اثرات دایمی بر روی چشم بگذارد و برای جلوگیری از هر عارضه ای می توانید هر چند دقیقه یک مرتبه به ساعت یا چند متر دورتر از خود خیره شوید و چندین مرتبه پلک بزنید.

نیاز به عینک برای مطالعه یکی از نشانه های کلاسیک آغاز دوره میانسالی است که معمولا در اواسط دهه چهارم زندگی ما انسان ها اتفاق می افتد. این تغییر وضعیت بینایی اصطلاحا « پیرچشمی » نامیده می شود و کاملا هم طبیعی است. شما می توانید در چنین شرایطی از عینک های مطالعه و عینک های دوکانونی استفاده کنید و گاهی اوقات هم عمل جراحی لیزر می تواند به بهبود علایم این حالت کمک کند.

پیر چشمی معمولا از 40 سالگی آغاز می شود و به نظر می رسد که به عنوان شایع ترین بیماری بشر قلمداد شود، زیرا هر فرد بالای 40 سال دیر یا زود به درجاتی از مشکلات بینایی دچار خواهد شد.

در واقع در این دوره سنی، لنزهای چشم کمتر انعطاف پذیر می شوند. لنزها سفت می شوند و ماهیچه هایی که لنز را کنترل می کنند، ضعیف می شوند و این کار از توانایی ماهیچه ها برای خم کردن و پهن کردن لنزها جهت تمرکز نور روی شبکیه جلوگیری می کند، در نتیجه چشم در تمرکز بر روی اشیا با مشکل مواجه خواهد شد. 

برخی از بیماری ها از قبیل دیابت و فشار خون می توانند بر روی بینایی و سلامت چشم فرد تاثیر بگذارند. در حقیقت دیابت یکی از دلایل اصلی بروز نابینایی در بین بزرگسالان است که در اثر این بیماری رتینوپاتی ( آسیب به عروق خونی در شبکیه چشم ) افزایش پیدا می کند.

از طرفی دیگر فشار خون می تواند به رگ های خونی و اعصاب چشم آسیب برساند و باعث افت دید دایمی در فرد شود. 

آب مروارید و آب سیاه می توانند در هر سنی رخ دهند اما در بین افراد بالای 60 سال بیشتر رایج است.  به کدر شدن عدسی چشم که به صورت طبیعی شفاف است و مانند پنجره ای که بخار آب آن را تار کرده است، اصطلاحا آب مروارید می گویند.

اما آب سیاه می تواند سبب آُسیب عصب بینایی و در نتیجه کوری شود. این بیماری در آغاز هیچ علامتی ندارد اما می تواند در طول چند سال باعث کاهش بینایی و نهایتا کوری شود. درمان زودرس می تواند مانع پیشرفت بیماری و کاهش دید بیمار شود.

دژنراسیون ماکولا (AMD or ARMD) شایع ترین علت کوری در جهان است که در افراد بالای 65 سال شایع تر بوده و زنان بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند. در اکثر موارد این بیماری با افزایش سن رخ می دهد اما ممکن است در اثر مصرف برخی از داروها نیز بروز کند. همچنین به نظر می رسد وراثت هم در ابتلا به این بیماری نقش بسزایی را ایفا می کند.

در این بیماری ماکولا یا لکه زرد تخریب می شود. ماکولا قسمت حساس به نور شبکیه و مسوول دید مستقیم و واضح است که برای کارهای دقیق مثل خواندن و رانندگی لازم است.