تعداد نظرات: ۱ نظر
به گزارش گروه سلامت خبرگزاری دانا ( داناخبر )، در این مطلب با چگونگی بیماری صرع، علایم و دلایل بروز آن و چگونگی درمان و مراقبت های لازم آن، بیشتر آشنا می شویم:
بیماری صرع چیست؟
صرع، یک اختلال مغزی و ناتوانی عصبی است که با بی هوشی همراه است. حمله صرع به دلیل قطع ناگهانی فعالیت الکتریکی مغز به وجود می آید. همان طور که می دانیم، مغز مسوول تمام اعمال بدن است و زمانی که پیام ها از سلول های مغز عبور می کنند و به صورت ناگهانی متوقف می شوند، این توقف پیام ها باعث پریشانی و آشفتگی می شود و در نتیجه صرع به وجود می آید.
علایم صرع
شایع ترین علایم صرع که قابل مشاهده هستند، این است که بیمار به صورت ناگهانی جیغ می کشد و به روی زمین می افتد و از هوش می رود. سپس دست و پاهای او سفت می شود و پس از چند ثانیه شروع به دست و پا زدن می کند. سپس به حالت اغما می رود و به صداها جواب نمی دهد.
پس از این حمله، بیمار به هوش می آید و تا یک روز سردرد و حالت کوفتگی، خواب آلودگی و بی حالی دارد. پس از دو روز این حالت ها برطرف می شوند، البته نمونه ذکر شده تنها یک نوع از انواع صرع و تشنج است.
در حالت دوم، بیمار موقع تشنج حالت های دل درد، بی حوصلگی، اضطراب بدون دلیل و درد پا را دارد. اگر این حالت ها بدون دلایل خاصی اتفاق بیافتد، بهتر است بیمار با پزشک مشورت کند، زیرا ممکن است نشانه ای از وقوع حمله صرع باشد.
عدم حضور
یکی دیگر از علایم صرع این است که بیمار به یک جا خیره می شود و به نقطه خاصی می نگرد که به این حالت عدم حضور گفته می شود. در چنین حالتی فرد برای مدت کوتاهی شاید در حدود 2 الی 3 ثانیه هوشیاری خود را از دست می دهد و مجددا بدون اینکه اتفاقی بیافتد به حالت اولیه باز می گردد. این حالت معمولا در کودکان بین سنین 4 الی 12 ساله بیشتر شایع است.
صرع موضعی
در این نوع صرع ها اختلال در فعالیت الکتریکی سلول های مغز تنها محدود به یک ناحیه از مغز می شود و کل مغز را شامل نمی شود. در نتیجه علایم مربوط به همان ناحیه از مغز را در بیمار می بینیم که به صورت تکان های موضعی یک دست یا یک پا و یا پرش در نقاط مختلف بدن و یا صورت است و در برخی موارد حرکات به صورت جویدن لب ها است.
اختلال های حسی به صورت احساس بوی نامطبوع و یا اختلال در بینایی و شنوایی و احساس شنیدن صدایی که وجود ندارد و یا اختلالات رفتاری به صورت ترس و اضطراب ممکن است مشاهده شود.
دلایل صرع و تشنج
افرادی که دچار تشنجات صرعی هستند، اختلال در عملکرد مغز در آنها وجود دارد و به همین دلیل است که حملات صرعی هر چند وقت یک بار اتفاق می افتد، از مهم ترین دلایل بروز این نوع تشنجات می توان به این موارد اشاره کرد:
- آسیب های مغزی در اثر ضربه، تصادف و سکته مغزی
- عفونت های مغزی
- تومورهای مغزی
- کاهش قند خون
- تب
- مصرف برخی داروها
- نارسایی اکسیژن، حدود 32 درصد از موارد صرع مربوط به بیماری های عروق مغزی است که اکسیژن کمی را به سلول های مغز می رساند.
- در برخی موارد صرع ممکن است زمینه ارثی داشته باشد.
صرع در کودکان
صرع می تواند در هر سنی آغاز شود اما معمولا شروع آن در اوایل زندگی است. هر چند بعضی از مردم فکر می کنند صرع با ناتوانایی های ذهنی و یا جسمی همراه است اما در واقع بسیاری از کودکان مبتلا به صرع از هوش و توانایی های طبیعی برخوردار هستند. در ضمن با مصرف منظم داروها می توان از وقوع تشنج در آنها جلوگیری کرد اما در برخی موارد بیماری شدیدتر است و کودکان نیازمند درمان و مراقبت های طولانی مدت هستند.
تشخیص صرع
آزمايش هایی نظير الکتروانسفالوگرام(electroencephalogram) که بر روی بافت مغز انجام می شود، آزمايش خون و طب سوزنی برای تشخيص صرع وجود دارد. اما هيچ گونه آزمايشی برای تعيين نوع صرع وجود ندارد.
درمواردی که علت تشنج بیمار مشکوک به عفونت مغزی باشد ، لازم است مقداری از مایع نخاع را از ناحیه کمر با سوزن مخصوص بیرون کشید و برای آزمایش فرستاد .
از دیگر روش های تشخیص صرع انجام ام آر آی و یا سی تی اسکن است که این روش ها برای تشخیص مستقیم خود بیماری صرع نیست اما اگر علت بیماری ناشی از ضایعات مغزی، ضربه های مغزی و یا سکته مغزی و تومورهای مغزی باشد، آنها را مشخص خواهد کرد.
درمان صرع
برای بسیاری از افراد مبتلا به صرع معمولا تنها دارو تجویز می شود. اما ترکیب داروها معمولا دارای عوارض جانبی مثل خستگی و کاهش اشتها است، در واقع ترکیب داروها زمانی تجویز می شود که یک دارو نتواند تشنج را کنترل کند. خانم های باردار باید مراقب فشار خون خود باشند و از عفونت های دوران بارداری جلوگیری کنند تا به مغز جنین آسیبی وارد نشود.
اما زمانی که حملات تشنج با دارو کنترل نشود، پزشک جراحی را توصیه خواهد کرد. پزشکان، نوع تشنج و منطقه مغزی درگیر را در نظر می گیرند. اما آنها از جراحی برخی نواحی مغز جلوگیری می کنند که این نواحی عبارتند از گفتار، زبان، شنوایی و یا دیگر توانایی های مهم. معمولا پس از جراحی نیز فرد باید تا 2 سال دارو مصرف کند.
توصیه های ضروری در مورد بیماری صرع
صرع غالب اوقات با خرناس کشيدن آغاز می شود. بعد آبی از دهان فرد مبتلا بيرون می ريزد. اگر اين حمله بيشتر از 5 دقيقه طول کشيد و يا اگر فرد مصروع، تشنج های مکرری داشت، بايد فورا او را به بيمارستان برد. ولی اگر کمتر از 5 دقيقه طول کشيد، اجازه دهيد تا خود فرد بعد از مدتی به هوش آيد.
نبايد هيچ گاه به فردی که در حال تشنج است، چيزی از راه دهان بدهيد، زيرا ممکن است فرد زبان خود را ببلعد يا گاز بگيرد. وسايل نوک تيز و خطرناک را از فردی که در حال تشنج است را دور کنيد.
بعد از حمله صرع، غالبا فرد به خواب می رود و گاهی هم نمی فهمد که بيهوش بوده است و تا مدتی گيج و خسته است. در حدود 50 درصد افراد مبتلا به صرع، بعد از تشنج، سردرد دارند. در اين حال بايد يک نفر کنار او باشد تا فرد احساس راحتی و آرامش کند.