شهیدان هدفی جز تقويت عدل و تضعيف جور نداشتند

معظم له یادمان شهدا را به مثابه حمایتِ مکتبِ شهید پرور و هدایتِ جامعه آزاد از سلطه ‏گری و سلطه‏ پذیری برشمرده و مرقوم داشت: چون یادمان شهدا به مثابه حمایتِ مکتبِ شهیدپرور و هدایتِ جامعه آزاد از سلطه ‏گری و سلطه‏ پذیری است، لازم است تحلیلی که اسلام از آرمان والای شهیدان ارائه می ‏دهد، در طی چند نکته کوتاه به عرض مخاطبان اصیل پیام آوران الهی برسد:

اگر شیعیان ما در صراط مستقیم پایدار باشند، فرشتگان با آنها مصافحه می ‏کنند. حضرت امام صادق(علیه‌السلام) فرمود: «لو أنَّ شیعتنا استقاموا لصافَحَتْهم الملائکة» ؛ اگر شیعیان ما در صراط مستقیم پایدار باشند و کژ راهه نروند، فرشتگان با آنها مصافحه می‏کنند. شهدای قرآن و عترت به معارف الهی معتقد و به فضائل نفسانی متخلّق و به احکام فقهی و حقوقی متعهد بودند و به استناد آیه «إنّ الذین قالوا ربّنا الله ثمّ استقاموا تتنزّل علیهم الملائکة ألاّ تخافوا ولاتحزنوا واَبشروا بالجنّة التی کنتم توعدون»، مژده نزول ملائکه را دریافت کردند و وعده تخلف ناپذیر خداوند نسبت به آنان انجاز شده است، و رهنمود امام صادق (علیه‌السلام) که ریشه وحیانی داشت، تحقق یافت. بنابراین حرمت نهادن به شهیدان، پاسداشت رجالی است که توفیق مصاحبت و مصافحت با فرشتگان خداوند بهره آنان شد.

شهدا برای احیای حق اقدام کردند لذا ره یافتگان صراط قسط و عدل اند. حضرت امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «فمن اهتدی یقبل عمله وصعد إلی الملکوت متقبَّلاً»؛ هر کس هدایت یافت، عمل او مقبول می‏ شود و در حالی که مورد قبول است، به ملکوت جهان صعود می‏ کند.

شهدا که برای احیای حق و ازهاق باطل اقدام کرده ‏اند، ره یافتگان صراط قسط و عدل بودند و چون هر چه طبق میزان وحی و امامت باشد، قبول می‏ شود و هر مقبولی طیب است و هر طیبی به سمت بی‏ جهتی خداوند صعود می ‏نماید و به استناد آیه «إلیه یصعد الکلم الطیب والعمل الصالح یرفعه»، به طرف خداوند منزه از سمت صعود می ‏کند، لذا شهیدان شاهد را می‏ توان در ملکوت جهان مشاهده کرد و آنچه از عمق این کنگره برمی ‏آید، همانا عروج به قله رفیع ملکوت است.

اولین شرط کامیابی مجاهد نستوه، رهایی از دنیا و حریت از هرگونه تعلق به آن است. حضرت امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «والله ما أحبّ اللّه من أحبّ الدنیا و والی غیرنا»؛ سوگند به خداوند! خدا را دوست ندارد، کسی که دنیا را دوست دارد و ولایت غیر ما را دارد. شهیدان شاهد از محبت دنیا آزاداند، زیرا اولین شرط کامیابی مجاهد نستوه، رهایی از دنیا و حریت از هرگونه تعلق به آن است. قرآن حکیم وصف اصلی رزم آوران دینی را چنین بیان کرد: «فلیقاتل فی سبیل اللّه الذین یشرون الحیاة الدنیا بالاخرة»؛ کسانی در راه خداوند مبارزه می ‏کنند که دنیا را به آخرت فروخته باشند و در این سوداگری معقول و مقبول آزمون شده و از بذل نفس و نفیس دریغ نکرده باشند.

البته مقصود از دنیا تنها کالای مادی نیست، بلکه جاه هم از این منظرِ بلند، چاه است و هرچه مایه غفلت از خدا باشد، دنیا است؛ ملک دنیا تن پرستان را حلال/ما غلام ملک عشق بی زوال. مجاهدانِ در راه خدا همان‏طوری که دوست خداوند بوده و از دوستی دنیا منزه ‏اند، از ولایت اهل بیت عصمت(علیهم‌السلام) برخوردار و از ولایت بیگانگان مبرایند.

شهدا با قیام خالصانه خویش ثابت نمودند که از غیر خداوند هراسی ندارند. حضرت امام صادق(علیه‌السلام) فرمود: «مامن شی‏ءٍ إلاّ و له حدّ». قیل: «فما حدّ الیقین»، قال(علیه‌السلام): «أن لاتخاف شیئاً»؛ هر چیزی دارای حد و مرز است که با آن محدود و نیز معروف است. گفته شد: حد یقین و مرز آن چیست؟ فرمود: حد یقین آن است که از چیزی هراسناک نباشی، زیرا براساس توحید افعالی تنها چیزی که مبدأ هراس و امید است، همان توحید الهی است، چون غیر خداوند هیچ موجودی اثر مستقل ندارد.

شهیدان که سالکان واصل‏اند و هدفی جز تقویت قِسط و عدل و تضعیف قَسط و جور نداشتند، با قیام خالصانه خویش ثابت نمودند که از غیر خداوند هراسی ندارند، زیرا یقین به توحید، یعنی مبدأ مستقل الهی زمینه هرگونه خوف از غیر خدا را برطرف کرده است. چنین موحدان نابی درخور وعده «لاخوفٌ علیهم ولاهم یحزنون»اند.

شهدا قداست خون خویش را پایه پیروزی بر شمشیر راهزنان بین المللی قرار دادند. حضرت امام صادق(علیه‌السلام) فرمود: «العالم بزمانه لاتهجم علیه اللوابس» ؛ کسی که رخدادهای سیاسی و اجتماعی زمان خود را بداند و اوضاع زمانه را به خوبی ارزیابی کند، کارها بر او مشتبه نمی‏شود و به اشتباه مبتلا نمی‏ گردد. شهیدان سرافراز با شناخت مسائل جاری در محل، منطقه و سطح بین‏ الملل، و آگاهی کامل از استبداد، استعمار، استثمار و استعباد دشمنان داخلی و خارجی و تهاجم ملحدان به حیات موحدان و تکالب غارتگران نسبت به معادن محرومان و مستضعفان و بالاخره اطلاع از تعدی استکبار جهانی قیام نمودند و قداست خون خویش را پایه پیروزی بر شمشیر راهزنان بین المللی قرار دادند.

چنین آگاهان دینی عرصه سیاست را برای عرضه مستقیم و غیرمستقیم کالای بیگانگان تنگ کردند و هرگونه متشابهات فکری و تشابه گرا را به محکمات علمی جامعه ارجاع دادند و به حمایت محکم گرایان مذهبی همّت گماردند و امانت قرآن و عترت را به عنوان میراث فاخر فرهنگی، به نسل بعد رساندند که تأسیس این ‏گونه از کنگره ‏های یادمان، شاهد صادق آن است.

کوشش شهدا هجرت جوانان از زندان جهل علمی و جهالت عملی به ایوان علم نظری و عقل عملی هجرت بود. حضرت امام صادق(علیه‌السلام) درباره رادمردی فرمود: «لایراک اللّه حیث نهاک ولایفقدک من حیث أمرک» ؛ نبیند خداوند تو را در جایی که مورد نهی اوست و بیابد تو را در جایی که مورد امر اوست.

انسان آزاده از بند هوا و قید هوس، خارج از قلمرو وظیفه شرعی که با عقل یا نقل معتبر ثابت شده است، حرکت نمی ‏کند. شهیدان رهایی یافته از هرگونه تباهی، مباهات آنان به صیانت احکام و حِکَم الهی بوده است و هماره در صدد نگهبانی از مرز شرع و شرف ملت بزرگوار بودند و با مساعی مشکور خویش، کوشیدند جوانان را از زندان جهل علمی و جهالت عملی به ایوان علم نظری و عقل عملی هجرت دهند تا در فوز هجرت، مانند فیض جهاد سهم وافر برده باشند؛

گر به جهل آییم آن زندان اوست                 ور به علم آییم آن ایوان اوست

بنابراین، بر همگان لازم است، در احیای حق و امحای باطل و گسترش عدل و مبارزه با فقر و فساد و تبعیض، به عنوان مصداق بارز نهضت خدمت رسانی کوشش نماییم تا خداوند برکات مادی و معنوی را نازل فرماید و ارواح تابناک شهدای محشورِ با اولیا را از دولت و ملت خشنود نماید و قلوبِ مقروح بازماندگان آنان را مرهم نهد و تسلی دهد.