به گزارش خبرگزاری دانا، محققان مدعی هستند که منبع کنترل شخصی هر فرد - میزانی که افراد معتقدند می‌توانند رویدادهای تاثیرگذار بر زندگی‌شان را کنترل کنند- تاحدی تحت تاثیر میزان هورمون تستوسترونی است که جنین در رحم، در معرض آن قرار دارد.
گفته می‌شود که هر فرد در صورتی که احساس کند کنترل را در دست دارد، دارای یک منبع کنترل درونی بوده و اگر احساس کند که رویدادهایی که برایشان اتفاق می‌افتد، تحت کنترل نیروهای خارجی است، دارای منبع کنترل بیرونی است.
پژوهش‌های پیشین نشان داده که زنان بیشتر از مردان احتمال دارد که دارای منبع کنترل بیرونی باشند و این اثر در همه فرهنگ‌ها ثابت باقی مانده است.
روانشناسان دانشگاه سوانسی برای این تحقیق به اندازه‌گیری انگشتان اشاره و حلقه شرکت‌کنندگان و نسبت بین آن‌ها پرداختند. این نسبت، نشانگر خوبی برای میزان تستوسترونی است که کودک در جنین با آن مواجه بوده است.
هرچه اندازه انگشت حلقه نسبت به انگشت اشاره بلندتر باشد، نشان‌دهنده میزان تستوسترون بیشتر در دوره بارداری بوده که این موضوع، در مردان رایج‌تر است.
محققان سپس به ارزیابی باورهای شرکت‌کنندگان با استفاده از پرسش‌نامه منبع کنترل پرداختند که یک ابزار استاندارد روانشناسی است که از دهه 1960 تاکنون برای اندازه‌گیری تفاوت سبک بینش افراد مورد استفاده بوده است.
آن‌ها دریافتند که هر چه نسبت انگشت اشاره به حلقه در دست راست زنان کوچکتر باشد، احتمال برخورداری از منبع کنترل درونی در آن‌ها مانند مردان بیشتر است.
به گفته محققان، منبع کنترل با طیف گوناگونی از رفتارها و پیامدها مانند استرس و افسردگی، باورهای مذهبی و رضایت از کار و عملکرد مرتبط است که نشان می‌دهد، بُعد مهم و دور از دسترسی از شخصیت هر فرد به شمار می‌رود.
بر اساس یافته‌های محققان، هورمون‌های جنسی زمان بارداری نه تنها ممکن است مستقیما بر منبع کنترل فرد تاثیر بگذارند، بلکه ممکن است بطور غیر مستقیم بر تعداد زیادی از سایر ویژگی‌های رفتاری و شخصی که مبتنی بر منبع کنترل به عنوان یک مکانسیم زمینه‌ای هستند، تاثیرگذار باشد.
نتایج این پژوهش در مجله Personality and Individual Differences منتشر شده است.
