به گزارش خبرگزاری دانا، دکتر علی‌اکبر پورفتح‌الله، در ادامه با بیان اینکه «باید ادبیات سلول‌درمانی در کشور ما تغییر کند» اظهار کرد: بر این اساس یکی از خطرات برای کسانی که در حوزه سلول‌درمانی وارد می‌شوند، این است که انتقال سلول‌های بنیادی از یک فرد ناشناس به فرد ناشناس دیگر تبعات زیادی می‌تواند به دنبال داشته باشد.
وی ادامه داد: این تبعات در دنیا به کرات اتفاق افتاده است مانند ابتلا به ویروس HIV، هپاتیت، جنون گاوی و ده‌ها ویروس نوظهور که هر روز در حال گسترش است. همچنین بیماری‌های نوپدیدی ممکن است در نتیجه این فعالیت‌ها به وجود آید؛ اینها از جمله خطراتی است که در حال حاضر کشور ما را تهدید می‌کند و می‌تواند بیماران را با مشکلاتی عدیده روبه‌رو سازد.
پورفتح‌الله تاکید کرد: باید توجه داشت علی‌رغم اینکه دانش ما در خصوص سلول بسیار بالاست اما در مقابل، حجم نادانسته‌های ما نسبت به این دانش بسیار بیشتر است.
عضو هیات ارزشیابی هماتولوژی و بانک خون وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تصریح کرد: در کشور ما به دلیل عدم مطالعه و ارزیابی، سلول‌درمانی به راحتی انجام می‌پذیرد که این می‌تواند بسیار خطرناک بوده و انتقال‌دهنده برخی از بیماری‌ها باشد؛ گام نخست در هر مداخله‌ای که در زمینه سلول‌درمانی انجام می‌شود، شناسایی استانداردها و روش‌های کاری مربوط به آن و نیز امکانات مورد استفاده است.
پورفتح‌الله با اشاره به اینکه تدوین مقررات در حوزه سلول‌درمانی باید توسط افراد متخصص انجام شود، گفت: سلول‌درمانی در کشور باید توسط ارگان‌های نظارتی و بازرسی‌های سالانه مورد بررسی قرار گیرد؛ در حال حاضر ادعاهایی مبنی بر اینکه با سلول‌های بنیادی می‌توان هر کاری را انجام داد، مطرح می‌شود. باید توجه داشت بیشتر اقداماتی که در حوزه سلول‌درمانی انجام می‌شود، اثربخشی ثابت نشده‌ای داشته و تنها هزینه‌های سنگینی را برای مردم به همراه دارد.
عضو هیات ارزشیابی هماتولوژی و بانک خون وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با بیان اینکه باید در کشور مقرراتی باشد که بتوان در حوزه سلول‌درمانی از آن تبعیت کرد، عنوان کرد: اما بازهم این قوانین کفایت نکرده و باید سازمان مشخصی برای نظارت بر اجرای این مقررات وجود داشته باشد؛ سازمانی تحت عنوان نظارت بر فرآورده‌های بیولوژیک که فرایندهای بیولوژیکی مورد ارزیابی قرار گیرد تا اگر زمانی بیماری منتقل شد با مراجعه به مجریان، بازخواست و پاسخگویی دستگاه‌ها الزامی باشد.
وی گفت: درحال حاضر برخی کشورهای دنیا قوانین و مقررات سختی برای آزمایشات سلول‌های بنیادی وضع کرده‌اند؛ متاسفانه دانشمندان کشورهای غربی به دلیل ضعف قوانین کشورهای در حال توسعه یا توسعه نیافته ایده‌های تحقیقاتی خود را در قالب پروژه‌های تحقیقاتی همکاری مشترک یا انجمن‌های بین‌المللی با عنوان فعالیت علمی در این کشورها انجام می‌دهند.
عضو هیات ارزشیابی هماتولوژی و بانک خون وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تاکید کرد: باید دید این فعالیت‌ها دارای چه هزینه فایده‌ای است؛ سازمانی که مقررات بکارگیری سلول‌های بنیادی را وضع می‌کند، الزاما نباید دولتی باشد بلکه نهادهای مردمی هم می‌توانند نسبت به تدوین این مقررات و نظارت بر اجرای آن فعالیت کنند.
