علیرضا یعقوبی، مجری طرح و محقق ایرانی مقیم مالزی در گفت‌وگو با خبرنگار علمی ایسنا اظهار داشت: زمانی که ایمپلنت در فک کاشته می‌شود، نحوه قرار گرفتن آن در استخوان فک بسیار مهم است؛ چرا که منجر به پس زدن ایمپلنت و عفونت خواهد شد از این رو سازگاری ایمپلنت با استخوان فک حائز اهمیت است.
وی با تاکید بر اینکه در این تحقیقات از امواج ماکروویو برای اصلاح سطح ایمپلنت استفاده شده است، گفت: با افزودن پودر تیتانیوم در قالب ایمپلنت مورد نظر، آن را در معرض امواج ماکروویو قرار دادیم که در این صورت سطح ایمپلنت پرز مانند می‌شود.
یعقوبی با اشاره به مزایای این ویژگی، ادامه داد: با قرار گرفتن ایمپلنت در استخوان فک در مدت یک ماه سلول‌های استخوانی در داخل این پرزها قرار گرفته و چسبندگی مناسبی میان استخوان و ایمپلنت ایجاد می‌شود. سلول‌ها برای آنکه رشد کنند ابتدا باید به سطحی چسبیده باشند و این در حالی است که در ایمپلنت‌های موجود، سطح ماشینکاری شده و صیقلی است و دراین حالت برای سلول‌ها سخت خواهد بود که جایی برای چسبیده شدن به سطح پیدا کنند.
وی خاطرنشان کرد: نتایج این تحقیقات که با همکاری چند دانشگاه آمریکایی انجام شده در مجله انجمن شیمی آمریکا منتشر شده است.
یعقوبی که متولد تهران است و تحصیلات متوسطه خود را در دبی و دوره کارشناسی رشته مهندسی مکانیک را در دانشگاه مالایا (UM) مالزی به پایان برده است در خصوص پیشینه تحقیقاتی خود گفت: از بدو ورود به دانشگاه مالایا در زمینه مهندسی مواد و نانوفناوری، تحقیقاتی را آغاز کردم و از آنجا که دانشجویان کارشناسی مشمول گرنت‌های دانشگاه نمی‌شوند، برای انجام کارهای تحقیقاتی خود با استفاده از مواد زاید موجود در کارگاه‌های دانشگاه محفظه‌ای برای سنتز نانو مواد ساختم و پس از یکی، دو سال با راهنمایی یکی از اساتید دانشگاه لیون فرانسه تحقیقاتی را آغاز کردم که مقاله آن در سال 2013 در مجله "گزارش‌های علمی" نیچر منتشر شد. در پی انتشار این مقاله، رییس دانشگاه مالزی با ارسال ایمیلی ضمن تبریک، اعلام کرد که کل هزینه‌های تحقیق را پرداخت خواهد کرد و پیشنهاد کرد به عنوان همکار محقق (research fellow) در این دانشگاه به مطالعه و تحصیل بپردازم.
وی در توضیح تحقیقات مقاله خود گفت: نانو مواد دارای خواص جالبی هستند که هیچ گاه از سطح آزمایشگاهی به بخش‌های صنعتی رسوخ نکرده‌اند از این رو در حال حاضر قادر هستیم که مقدار کمی مواد را تولید کنیم که تمام فرآیندهای آن قابل کنترل باشد و از سوی دیگر هزینه تولید این مواد نیز گران است. در این راستا تحقیقاتی را با استفاده از پلاسما انجام دادیم تا بتوانیم از یک سری موادی که ویژگی پلی مورفیک (چند ریختی) دارند، نانو مواد متفاوت تولید کنیم.
یعقوبی، مواد پلی مورفیک را موادی دانست که به صورت طبیعی قابلیت ایجاد اشکال مختلف را دارند و اظهار داشت: در این مطالعات تلاش شد طی یک پروسه کوتاه بین 10 تا 30 ثانیه‌ای مواد مختلفی با ویژگی‌های کنترل شده تولید کنیم. این مواد در حوزه‌هایی چون انرژی‌های نو و درمان بیماری سرطان کاربرد دارد.
این محقق با بیان اینکه در این تحقیقات از موادی چون کاربید سیلیسیوم استفاده شده است، خاطر نشان کرد: پس از اعمال انرژی از طریق پلاسما به این مواد با استفاده از گرادیان فشار، شکل و سایز این مواد را تغییر دادیم و بر این اساس قابلیت این مواد تغییر کرد.
مجری طرح اضافه کرد: برای این منظور پلاسما را با یک گاز سرد خنثی مانند آرگون ایزوله کردم که این امر سبب شد تا گرما در داخل محفظه بماند و یون‌ها از آن خارج نشود و از این طریق در مدت 10 ثانیه ماده مورد نظر تولید شود.
وی با بیان این که در این تحقیقات روش جدیدی برای تولید نانوساختارهای پلی مورفیک ارائه شده است، توضیح داد: موادی مانند کاربید سیلیسیوم برای فعال سازی مولکول‌های آن باید انرژی زیادی بیش از 2400 درجه سانتیگراد گرما داده شود که در این صورت منجر به اکسید شدن سیلیکون و تبدیل کربن آن به منواکسید کربن خواهد شد ولی با روشی که در این تحقیقات ارائه کردم این مشکل برطرف خواهد شد.
