پیوند خون بند ناف منبع جایگزین مناسبی برای کسانی است که فاقداهدا کننده های سلولی خویشاوند یاغیر خویشاوند هستند ومی تواند گزینه درمانی مناسبی برای بیمارانی باشدکه دچار نارسایی پیوند شده اند.
به گزارش خبرگزاری دانا به نقل از پایشگاه اطلاع رسانی سلول های بنیادی، خون بند ناف(UCB) یک منبع پیوندی مهم برای پیوند سلول های بنیادی خون ساز است. به دلیل این که سلول های این بافت، تطبیق پذیری HLA کمتر سختگیرانه ای را نسبت به سلول های بنیادی مغز استخوان و خون محیطی دارند در نتیجه خون بند ناف، بیمارانی را که فاقد اهداکننده مناسب هستند قادر می سازد که از پیوند سلول های بنیاد خون ساز موثری بهره مند شوند.
به همین دلیل محققان در دانشگاه وین اتریش با مطالعه ای گذشته نگر به ارزیابی ایمن و کارایی پیوند خون بند ناف در این مرکز پرداختند.
بین سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵، در این مرکز ۲۷ مورد پیوند خون بند ناف روی ۲۵ بیمار صورت گرفت. دلیل استفاده از خون بند ناف فقدان اهدا کننده سلول های بنیادی خویشاوند یا غیر خویشاوند (در ۲۰ مورد از آن ها) و نارسایی پیوند بعد از پیوند سلول های بنیادی خون ساز (در ۷ مورد) بود.
میانگین زمانی پذیرش «نوتروفیلی» ۲۲ روز بود و چهار مورد از بیماران نارسایی پیوندی اولیه ای را تجربه کردند. ۱۳ مورد از بیماران دچار GVHD حاد شدند و این در حالی بود که شش نفر از آن ها بعدا دچار GVHD مزمن شدند.
بعد از یک مدت زمان تقریبا ۱۹ ماهه که این بیماران تحت نظر بودند، ۹ مورد از آن ها مجددا دچار عود مجدد شدند و ۱۲ مورد از آنها مردند. دلیل مرگ ۸ نفر عود مجدد و دلیل مرگ ۴ نفر مشکلات مربوط به پیوند بود.
با توجه به آن چه گفته شد بقای کلی و بقای بدون پیشرفت بیماری هنوز گزارش نشده است. به طور کلی به نظر می رسد که پیوند خون بند ناف منبع جایگزین مناسبی برای کسانی است که فاقد اهدا کننده های سلولی خویشاوند یا غیر خویشاوند هستند و می تواند گزینه درمانی مناسبی برای بیمارانی باشد که دچار نارسایی پیوند شده اند.
به همین دلیل محققان در دانشگاه وین اتریش با مطالعه ای گذشته نگر به ارزیابی ایمن و کارایی پیوند خون بند ناف در این مرکز پرداختند.
بین سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵، در این مرکز ۲۷ مورد پیوند خون بند ناف روی ۲۵ بیمار صورت گرفت. دلیل استفاده از خون بند ناف فقدان اهدا کننده سلول های بنیادی خویشاوند یا غیر خویشاوند (در ۲۰ مورد از آن ها) و نارسایی پیوند بعد از پیوند سلول های بنیادی خون ساز (در ۷ مورد) بود.
میانگین زمانی پذیرش «نوتروفیلی» ۲۲ روز بود و چهار مورد از بیماران نارسایی پیوندی اولیه ای را تجربه کردند. ۱۳ مورد از بیماران دچار GVHD حاد شدند و این در حالی بود که شش نفر از آن ها بعدا دچار GVHD مزمن شدند.
بعد از یک مدت زمان تقریبا ۱۹ ماهه که این بیماران تحت نظر بودند، ۹ مورد از آن ها مجددا دچار عود مجدد شدند و ۱۲ مورد از آنها مردند. دلیل مرگ ۸ نفر عود مجدد و دلیل مرگ ۴ نفر مشکلات مربوط به پیوند بود.
با توجه به آن چه گفته شد بقای کلی و بقای بدون پیشرفت بیماری هنوز گزارش نشده است. به طور کلی به نظر می رسد که پیوند خون بند ناف منبع جایگزین مناسبی برای کسانی است که فاقد اهدا کننده های سلولی خویشاوند یا غیر خویشاوند هستند و می تواند گزینه درمانی مناسبی برای بیمارانی باشد که دچار نارسایی پیوند شده اند.
