آنها ۲۷نفر بودند پوشیده در چادرهای سفید گل گلی که دلیل پوشیدنش ورود مسئولان شهری و دولتی برای افتتاح مرکز بود. مرکزی که از امروز خانه آنهاست تا زمانی نامعلوم، دست‌کم یکسال و نامش بهاران است.
به گزارش خبرگزاری دانا، گروه جامعه ـ ناصر جعفرزاده: ساعتی از نیمه شب گذشته است اما آنچه بیشتر در چشم بانوان بهاران دیده می شود نگرانی است نه خستگی. لبخند از لبانشان جدا نمی شود اما دلهره در چشمهایشان موج می زند مثل پرنده کوچکی که قفسش را از مکان همیشگی به نقطه ای نا آشنا جابجا کرده باشند. تا ۴-۵ ماه پیش کوچه پس کوچه های محله هرندی بستر خوابشان بود حالا پس از چند ماه اقامت در کمپ شفق به خانه جدید نقل مکان داده شده اند، جایی که به آنها قول ترخیص داده شده است.
امشب نخستین شب حضورشان در مرکز توانمندسازی بهاران است و با وجود اینکه باید در هنگام ورود، غربالگری سلامت داشته باشند، به دلیل خستگی راه، این غربالگری به فردا موکول شده است. با این حال تیم پزشکی و پرستاری در مرکز مستقر هستند و آمبولانس اورژانس در گوشه حیات بزرگ مجتمع پارک شده است. به گفته مدیران شهرداری قرار است بانوانی که از مرکز شفق به بهاران می آیند تا رسیدن به توانمندی اجتماعی و حرفه آموزی در این مرکز بمانند.
اتاق مشاوره مذهبی و روان شناسی، کتابخانه ای که هنوز هیچ کتابی در آن چیده نشده است و نمازخانه در کنار سالن اقامت بانوان پیش بینی شده است. اگرچه قرار است در ۳ ماه اول حضور بانوان آسیب دیده، توانمندسازی روحی و روانی، مشاوره عاطفی و فرآیند شناسایی خانواده بانوان انجام شود، اما نگهداری و مراقبت از زنان تا آموزش و کاریابی ادامه دارد. توانمندسازی و اشتغال یابی ای که شاید برای بسیاری از این بانوان هیچ زمانی محقق نشود. شرایط سنی و موقعیت سواد و تحصیلات این زنان به گونه ای است که تصور رسیدن به استقلال مالی و کاریابی برای آنها دور از ذهن است اما مسئولان مرکز می گویند هیچگاه از توانمندسازی و پذیرایی از بانوان آسیب دیده که در مرکز شفق مراحل ترک اعتیاد را گذرانده اند، خسته نمی شوند.
در یک سالن حدود ۱۰۰ متری، ۲۷ نفر از بانوان را در تخت های دو طبقه کنار هم سکنی داده اند. ۸۰ نفری هم در آینده به این زنان اضافه می شوند تا ظرفیت نخستین مرکز نگهداری بانوان بهاران به بیش از ۱۰۰ نفر برسد. یک شب آمده اند و این گروه ۲۷ نفری را از میان صدها زن آسیب دیده جدا کرده اند و حالا در مرکز جدید، این بانوان چشم انتظار دوستان و هم قطاران خود هستند تا راه را با آنها ادامه دهند. مرکز بهاران شماره ۲ بانوان هم تا چند ماه آینده افتتاح می شود تا ۱۵۰ زن دیگر از مرکز شفق را در خود جای دهد.
پشت در سالن منتظر می مانیم تا زنان بهاران چادر به سر کنند. چادرهای سفید و تمیز و رد اتوی خربزه قاچ کنی آنها برای نخستین شب اصلا عجیب نیست اما این زنان امیدوارند در گذر روزها، نظافت مرکز بهاران مثل روز اول بماند. یکی از مسئولان مرکز برای وقت کشی و گذر زمان تا آماده شدن بانوان، خدمات مختلف مرکز را تشریح می کند. حالا زنان آماده شده اند. زیر چادر سفید هیچ شباهتی به زنان معتاد متجاهری که چند ماه پیش از سطح مناطق مختلف تهران به ویژه محله هرندی جمع آوری شدند، ندارند. هرچند کمی دقت بیشتر، چهره های رنج کشیده، دندان های خراب و نامرتب و چین و چروک های عمیق روی صورتشان را نمایان می کند اما زیبایی زنانه ای هنوز در پس چهره شان پنهان است.
شرایط تعدادی از زنان مرکز پیچیده تر است به طوری که برگشت پذیری آنها به جامعه را مشکل تر می کند. بارداری های ناخواسته در تعدادی از زنان مرکز شفق که حالا حداقل یکی از آنها به بهاران منتقل شده، آینده را برای آنها نامشخص کرده است. بارداری هایی که در ماههای ۴ و ۵ تازه شناسایی می شوند.
هنوز ساعات زیادی از حضورشان در بهاران نمی گذرد اما زنان از شرایط مرکز راضی به نظر می رسند. دست‌کم شرایط را بهتر از کمپ شفق می دانند. اگر پای صحبت بانوان بنشینید بیشتر آنها منکر اعتیاد و مصرف مواد می شوند. ادعای تکراری آنها این است که از شهرستان به دلیل کاری به هرندی آمده بودند که گرفتار ماموران جمع آوری معتادان متجاهر شدند. بیشترشان هم دارای خانواده هستند و بستگانشان از حضور آنها در این مکان بی اطلاعند. ترس از آبرو سبب شده با خانواده هایشان تماسی نگیرند و آنها را در جریان انتقال به کمپ شفق و سپس مرکز بهاران نگذارند. با این حال مسئول کشیک مرکز بهاران معتقد است بسیاری از این زنان به دلیل بی اعتمادی به مسئولان مرکز، حقیقت را نمی گویند و ادعای معتاد نبودن از سوی آنها واقعیت ندارد. پس شکستن دیوار بی اعتمادی میان زنان آسیب دیده و مسئولان مرکز، به عنوان نخستین گام از جامعه پذیر کردن آنها پیش بینی شده است.
زنی میانسال مسئول کشیک شیفت شب مرکز بهاران است. هر روز باید از شرق تا غرب تهران را بی وقت و با وقت با مترو و اتوبوس بپیماید تا پایان ماه حداقل حقوق را دریافت کند. می گوید حقوق ۹۰۰ هزار تومانی کفاف مخارج خود و دخترش را نمی دهد و از بیمه تامین اجتماعی هم خبری نیست اما عشق و علاقه به این زنان سبب شده تا رنج کار در مرکز توانمندسازی بهاران را بر خود هموار کند و آرزوی بهروزی و سلامتی تنها چیزی است که از گفتگو با یکی از اعضای شورای شهر تهران نصیبش می شود. دیگر مسئولان حاضر در مراسم افتتاح مرکز بهاران، سختی هم صحبت شدن با نزدیکترین فرد به زنان آسیب دیده را بر نمی تابند و ترجیحشان مصاحبه با رسانه های تصویری است. مصمم است و می گوید همه این زنان را همچون خواهر و مادر خودم دوست دارم و به آنها عشق می ورزم. هرچند رئیس پلیس مواد مخدر تهران که در مراسم حضور دارد از آمار بازگشت بالای معتادان بهبودیافته به سمت اعتیاد خبر می دهد اما مسئول کشیک مرکز بهاران امیدوار است حداقل نیمی از زنان به جامعه و خانواده برگردند.
امشب نخستین شب حضورشان در مرکز توانمندسازی بهاران است و با وجود اینکه باید در هنگام ورود، غربالگری سلامت داشته باشند، به دلیل خستگی راه، این غربالگری به فردا موکول شده است. با این حال تیم پزشکی و پرستاری در مرکز مستقر هستند و آمبولانس اورژانس در گوشه حیات بزرگ مجتمع پارک شده است. به گفته مدیران شهرداری قرار است بانوانی که از مرکز شفق به بهاران می آیند تا رسیدن به توانمندی اجتماعی و حرفه آموزی در این مرکز بمانند.
اتاق مشاوره مذهبی و روان شناسی، کتابخانه ای که هنوز هیچ کتابی در آن چیده نشده است و نمازخانه در کنار سالن اقامت بانوان پیش بینی شده است. اگرچه قرار است در ۳ ماه اول حضور بانوان آسیب دیده، توانمندسازی روحی و روانی، مشاوره عاطفی و فرآیند شناسایی خانواده بانوان انجام شود، اما نگهداری و مراقبت از زنان تا آموزش و کاریابی ادامه دارد. توانمندسازی و اشتغال یابی ای که شاید برای بسیاری از این بانوان هیچ زمانی محقق نشود. شرایط سنی و موقعیت سواد و تحصیلات این زنان به گونه ای است که تصور رسیدن به استقلال مالی و کاریابی برای آنها دور از ذهن است اما مسئولان مرکز می گویند هیچگاه از توانمندسازی و پذیرایی از بانوان آسیب دیده که در مرکز شفق مراحل ترک اعتیاد را گذرانده اند، خسته نمی شوند.
در یک سالن حدود ۱۰۰ متری، ۲۷ نفر از بانوان را در تخت های دو طبقه کنار هم سکنی داده اند. ۸۰ نفری هم در آینده به این زنان اضافه می شوند تا ظرفیت نخستین مرکز نگهداری بانوان بهاران به بیش از ۱۰۰ نفر برسد. یک شب آمده اند و این گروه ۲۷ نفری را از میان صدها زن آسیب دیده جدا کرده اند و حالا در مرکز جدید، این بانوان چشم انتظار دوستان و هم قطاران خود هستند تا راه را با آنها ادامه دهند. مرکز بهاران شماره ۲ بانوان هم تا چند ماه آینده افتتاح می شود تا ۱۵۰ زن دیگر از مرکز شفق را در خود جای دهد.
پشت در سالن منتظر می مانیم تا زنان بهاران چادر به سر کنند. چادرهای سفید و تمیز و رد اتوی خربزه قاچ کنی آنها برای نخستین شب اصلا عجیب نیست اما این زنان امیدوارند در گذر روزها، نظافت مرکز بهاران مثل روز اول بماند. یکی از مسئولان مرکز برای وقت کشی و گذر زمان تا آماده شدن بانوان، خدمات مختلف مرکز را تشریح می کند. حالا زنان آماده شده اند. زیر چادر سفید هیچ شباهتی به زنان معتاد متجاهری که چند ماه پیش از سطح مناطق مختلف تهران به ویژه محله هرندی جمع آوری شدند، ندارند. هرچند کمی دقت بیشتر، چهره های رنج کشیده، دندان های خراب و نامرتب و چین و چروک های عمیق روی صورتشان را نمایان می کند اما زیبایی زنانه ای هنوز در پس چهره شان پنهان است.
شرایط تعدادی از زنان مرکز پیچیده تر است به طوری که برگشت پذیری آنها به جامعه را مشکل تر می کند. بارداری های ناخواسته در تعدادی از زنان مرکز شفق که حالا حداقل یکی از آنها به بهاران منتقل شده، آینده را برای آنها نامشخص کرده است. بارداری هایی که در ماههای ۴ و ۵ تازه شناسایی می شوند.
هنوز ساعات زیادی از حضورشان در بهاران نمی گذرد اما زنان از شرایط مرکز راضی به نظر می رسند. دست‌کم شرایط را بهتر از کمپ شفق می دانند. اگر پای صحبت بانوان بنشینید بیشتر آنها منکر اعتیاد و مصرف مواد می شوند. ادعای تکراری آنها این است که از شهرستان به دلیل کاری به هرندی آمده بودند که گرفتار ماموران جمع آوری معتادان متجاهر شدند. بیشترشان هم دارای خانواده هستند و بستگانشان از حضور آنها در این مکان بی اطلاعند. ترس از آبرو سبب شده با خانواده هایشان تماسی نگیرند و آنها را در جریان انتقال به کمپ شفق و سپس مرکز بهاران نگذارند. با این حال مسئول کشیک مرکز بهاران معتقد است بسیاری از این زنان به دلیل بی اعتمادی به مسئولان مرکز، حقیقت را نمی گویند و ادعای معتاد نبودن از سوی آنها واقعیت ندارد. پس شکستن دیوار بی اعتمادی میان زنان آسیب دیده و مسئولان مرکز، به عنوان نخستین گام از جامعه پذیر کردن آنها پیش بینی شده است.
زنی میانسال مسئول کشیک شیفت شب مرکز بهاران است. هر روز باید از شرق تا غرب تهران را بی وقت و با وقت با مترو و اتوبوس بپیماید تا پایان ماه حداقل حقوق را دریافت کند. می گوید حقوق ۹۰۰ هزار تومانی کفاف مخارج خود و دخترش را نمی دهد و از بیمه تامین اجتماعی هم خبری نیست اما عشق و علاقه به این زنان سبب شده تا رنج کار در مرکز توانمندسازی بهاران را بر خود هموار کند و آرزوی بهروزی و سلامتی تنها چیزی است که از گفتگو با یکی از اعضای شورای شهر تهران نصیبش می شود. دیگر مسئولان حاضر در مراسم افتتاح مرکز بهاران، سختی هم صحبت شدن با نزدیکترین فرد به زنان آسیب دیده را بر نمی تابند و ترجیحشان مصاحبه با رسانه های تصویری است. مصمم است و می گوید همه این زنان را همچون خواهر و مادر خودم دوست دارم و به آنها عشق می ورزم. هرچند رئیس پلیس مواد مخدر تهران که در مراسم حضور دارد از آمار بازگشت بالای معتادان بهبودیافته به سمت اعتیاد خبر می دهد اما مسئول کشیک مرکز بهاران امیدوار است حداقل نیمی از زنان به جامعه و خانواده برگردند.
