زمانیکه از کسی رفتار یا صحبت نا خوشایندی میبینم و می شنوم و ناراحت میشوم نمی‌توانم ناراحتی خودم را نشان دهم اما تا مدتها در ذهنم باقی می ماند و آزارم میدهد.لطفا راهنمایی بفرمایید.
پاسخ
شما باید دو تمرین داشته باشید . اول واکنش منعطف تر در رابطه با دیگران و دوم مدیریت ذهن خود شما به هر دوی این موارد نیاز دارید . همه ما در ارتباطات خود در طول روز ممکن است با ناخواسته هایی روبرو شویم. افراد زیادی هستند که ناخواسته طبق میل ما رفتار نمی کنند و یا ایده ال های رفتاری را نمی دانند و ... همان طور که خود ما نیز ممکن است دچار این نوع اشتباهات بشویم . لذا همه ما باید در ارتباطات متقابل یاد بگیریم تا خواسته هامون رو مطرح کنیم و اتفاقا از آن دفاع داشته باشیم. لذا باید تمرین کنید. باید برای آن قدم بردارید و بدانید یک شبه قرار نیست تغییری ایجاد شود و به مرور شما این مهارت را پیدا می کنید. مهارت جرات مندی به شما می آموزد که چطور ضمن ایجاد رابطه عاطفی و با محبت با دیگران از خواسته هاتون نیز دفاع کنید. لازم نیست خشونتی داشته باشید فقط به کمی قاطعیت نیاز دارید همین. فرض کنید کسی میان حرف شما می پرد و آن را نیمه می گذارد شما می توانید به عبارتی محکم و قاطع بگویید " ضمن این که تمایل دارم نظر شما را بدانم دوست داشتم صحبتم را کامل کنم ".
اما در مورد مدیریت ذهن : لازم است شما تمرین های ذهنی و فکری داشته باشید. ذهن ما نباید آزاد باشد تا به هر کجا که می خواهد برود و هر موضوعی را که میل دارد مرور نماید . ما باید آن را مدیریت کنیم و روی داده ها و ورودی ها غربال گری نماییم . یا به آن ها مجوز ادامه می دهیم یا نمی دهیم .
پس همواره باید مراقب داده های ذهنی مون باشیم . اگر قرار است فکری بی دلیل ذهن ما را خسته و یا درمانده و یا بیمار کند و یا سمج وار آن را بیازارد و به نتیجه ای هم نرسد مسلما باید غربال شود و مجوز ادامه به آن داده نشود لذا روش توقف فکر را توصیه میکنیم . روش توقف فکر یعنی اگاهی از افکار و توقف دادن به افکار بی خودی و بیمار و بی نتیجه. افکاری که فقط اضطراب ایجاد میکند .
فقط شما را درگیر میکند و فقط انرژی از شما می گیرد باید از بین برود و روشی نیست جز توقف دادن به آن ها. در واقع با این توقف شما عادت ذهنی خود را تغییر میدهید و ذهن می آموزد که به چه مسایلی بپردازد و چه مسایلی را مورد بی اعتنایی قرار دهد. از طرفی باید بدانید تکرار یک مساله و یا رفتار منفی فرد و یا ... در ذهن انباشتگی انرژی منفی را به همراه دارد و احساس نفرت و خشم زیاد تولید میکند و هم شما را می آزارد و هم ارتباطاتتون رو خدشه دار می کند اگر از جرات مندی فرار میکنید که نکند روزی ارتباطتتون رو لطمه بزند این افکار لطمه بزرگ تری به ارتباطات شما وارد می کند و از شما فردی خشمگین می سازد و شما را به وسواس های فکری و ذهنی مبتلا می سازد .
پس .... ابتدا موقعیت هایی که این افکار را ایجاد میکند بشناسید و سپس مدیریت را اعمال نمایید . البته فکر کردن به این که در دفعه بعد چه رفتاری داشته باشم مفید است اما فقط در همین حد . و البته به شرط این که این فکر کردن به رفتار کردن هم بیانجامد.
منبع: تبیان
شما باید دو تمرین داشته باشید . اول واکنش منعطف تر در رابطه با دیگران و دوم مدیریت ذهن خود شما به هر دوی این موارد نیاز دارید . همه ما در ارتباطات خود در طول روز ممکن است با ناخواسته هایی روبرو شویم. افراد زیادی هستند که ناخواسته طبق میل ما رفتار نمی کنند و یا ایده ال های رفتاری را نمی دانند و ... همان طور که خود ما نیز ممکن است دچار این نوع اشتباهات بشویم . لذا همه ما باید در ارتباطات متقابل یاد بگیریم تا خواسته هامون رو مطرح کنیم و اتفاقا از آن دفاع داشته باشیم. لذا باید تمرین کنید. باید برای آن قدم بردارید و بدانید یک شبه قرار نیست تغییری ایجاد شود و به مرور شما این مهارت را پیدا می کنید. مهارت جرات مندی به شما می آموزد که چطور ضمن ایجاد رابطه عاطفی و با محبت با دیگران از خواسته هاتون نیز دفاع کنید. لازم نیست خشونتی داشته باشید فقط به کمی قاطعیت نیاز دارید همین. فرض کنید کسی میان حرف شما می پرد و آن را نیمه می گذارد شما می توانید به عبارتی محکم و قاطع بگویید " ضمن این که تمایل دارم نظر شما را بدانم دوست داشتم صحبتم را کامل کنم ".
اما در مورد مدیریت ذهن : لازم است شما تمرین های ذهنی و فکری داشته باشید. ذهن ما نباید آزاد باشد تا به هر کجا که می خواهد برود و هر موضوعی را که میل دارد مرور نماید . ما باید آن را مدیریت کنیم و روی داده ها و ورودی ها غربال گری نماییم . یا به آن ها مجوز ادامه می دهیم یا نمی دهیم .
پس همواره باید مراقب داده های ذهنی مون باشیم . اگر قرار است فکری بی دلیل ذهن ما را خسته و یا درمانده و یا بیمار کند و یا سمج وار آن را بیازارد و به نتیجه ای هم نرسد مسلما باید غربال شود و مجوز ادامه به آن داده نشود لذا روش توقف فکر را توصیه میکنیم . روش توقف فکر یعنی اگاهی از افکار و توقف دادن به افکار بی خودی و بیمار و بی نتیجه. افکاری که فقط اضطراب ایجاد میکند .
فقط شما را درگیر میکند و فقط انرژی از شما می گیرد باید از بین برود و روشی نیست جز توقف دادن به آن ها. در واقع با این توقف شما عادت ذهنی خود را تغییر میدهید و ذهن می آموزد که به چه مسایلی بپردازد و چه مسایلی را مورد بی اعتنایی قرار دهد. از طرفی باید بدانید تکرار یک مساله و یا رفتار منفی فرد و یا ... در ذهن انباشتگی انرژی منفی را به همراه دارد و احساس نفرت و خشم زیاد تولید میکند و هم شما را می آزارد و هم ارتباطاتتون رو خدشه دار می کند اگر از جرات مندی فرار میکنید که نکند روزی ارتباطتتون رو لطمه بزند این افکار لطمه بزرگ تری به ارتباطات شما وارد می کند و از شما فردی خشمگین می سازد و شما را به وسواس های فکری و ذهنی مبتلا می سازد .
پس .... ابتدا موقعیت هایی که این افکار را ایجاد میکند بشناسید و سپس مدیریت را اعمال نمایید . البته فکر کردن به این که در دفعه بعد چه رفتاری داشته باشم مفید است اما فقط در همین حد . و البته به شرط این که این فکر کردن به رفتار کردن هم بیانجامد.
منبع: تبیان
