به بهانه سالروز مقاومت و پایداری ؛
امام‌خمینی(ره) در تقدیر از این مردم فرمودند: «شما دزفولی‌ها امتحان دادید و از این امتحان خوب بیرون آمدید. شما دین خود را به اسلام ادا کردید.»
به گزارش خبرگزاری دانا، به نقل از آنا ؛ چهارم خرداد در تقویم کشورمان به نام یک شهر به ثبت رسیده؛ روزی به نام «دزفول». دلیل این نامگذاری پایداری مردمی است که برای دفاع از انقلاب اسلامی و تمامیت ارضی ایران بزرگ هشت سال مقاومت کردند و جهانیان را به حیرت واداشتند و دولت ایران در مورخ ۴/۳/۱۳۶۶ این شهر را به پاس حماسه مقاومتش به نام «شهر نمونه مقاومت» معرفی کرد.
امام‌خمینی(ره) در تقدیر از این مردم فرمودند: «شما دزفولی‌ها امتحان دادید و از این امتحان خوب بیرون آمدید. شما دین خود را به اسلام ادا کردید.»
همچنین مقام معظم رهبری فرمودند: «نیروهای عراقی آمده بودند دشت‌عباس و این منطقه را پر کرده بودند برای اینکه بتوانند از این پل ـ یعنی از کرخه ـ عبور کنند و بیایند طرف دزفول؛ اگر می‌آمدند دزفول، تمام مقطع ورودی خوزستان گرفته می‌شد. اینکه مرحوم آیت الله قاضی (ره) در دزفول ماند و موجب شد که مردم در دزفول بمانند و با این همه موشکی که به دزفول زدند، دزفول تخلیه نشود، راز آن اینجاست؛ چون اگر دزفول از سکنه خالی می‌شد، گرفتن آن آسان بود؛ مرحوم آیت الله قاضی (رحمت‌الله‌علیه)، در آن شهر ماند و موجب شد که همه در آنجا بمانند.»
این گفته‌ها موجب افتخار و سرافرازی دزفولی‌هایی است که به هشدارهای موشک‌باران رادیوی بعث عراق که به «الف دزفول» مشهور شد، پوزخند می‌زدند.
دزفول در زمان جنگ به‌عنوان شهر نمونه مقاومت جمهوری اسلامی ایران انتخاب شد؛ شهری که سمبل ایستادگی ایران اسلامی در برابر متجاوزان بود. دزفول از هشت سال دفاع مقدس سربلند بیرون آمد.
مردم مؤمن دزفول یار و یاور رزمندگان
مردم مؤمن و مهمان‌نواز دزفول در سال‌های نبرد یار و یاور رزمندگان بودند و لحظه‌ای از عهدی که با امام‌خمینی(ره) بسته بودند پا پس نکشیدند، بنابراین بی‌دلیل نیست که دزفول سمبل مقاومت ما ایرانیان است؛ همان‌طور که خرمشهر هم سمبل ایثارگری و استقامت ماست. اصلاً خرمشهر و دزفول ترجمانی از واژه مشترک غیرت و هر دو نمادهای ایثار و مقاومت هستند و یک روح در دو بدن بودند و خواهند بود.
هر بار که پیچ رادیو را می‌چرخانی گوینده رادیو اعلام می‌کند: «شهرهایی که قرار است بمباران شوند»... طبق معمول الف) دزفول، ب) ... . این، حکایت یک بار و دو بار نیست؛ ۱۶۴ بار این حکایت شوم تکرار می‌شود و هر بار خانه‌هایی ویران می‌شوند و مردمانی شهید، مجروح، آواره و... .
هر بار قلبی از تپش بازمی‌ایستد، صدایی خاموش می‌شود، گلی پژمرده و ناله‌ای، گوش عرشیان را می‌نوازد... اما باز مقاومت ادامه دارد... .
این مردم این همه مقاومت و فداکاری را از کجا آموخته‌اند؟از مولایشان امیرالمؤمنین علی(ع)؟از سیدالشهدا(ع)؟از اباالفضل‌العباس(ع)؟از فاطمه زهرا(س)؟ از زینب کبری(س)؟
آری، مسلّم است که الگویشان همین انوار مقدسند. هر چه هست، گرمای هوای اینجا تنها ناشی از گرمی خورشید نیست،بلکه ناشی از گرمای دینداری مردمی است که هشت سال جنگ تحمیلی را با گوشت و پوستشان برای خدا تحمل کردند؛ مردمی صبور و مقاوم، بزرگوار و شکست‌ناپذیر.
دزفول برای خودش شده بود خط مقدم جبهه! اصلاً جبهه شهری، به تعبیر یک رزمنده عزیز که بعدها شهید شد خطرناک‌تر بود؛ نه دشمن را می‌دیدی و نه می‌توانستی او را نشانه بگیری! می‌توانستی شهرت را رها کنی و بروی یا بمانی و صبر و استقامت کنی!
و مردم دزفول ماندند و با تحمل و ایستادگی خود، حماسه آفریدند و شدند الگوی مقاومت.
