زبان آموزی در سن پایین ممکن است باعث تنفر کودک از زبان شود یا اینکه کودک زبان مادری خود را به خوبی یاد نگیرد و در صحبت کردن دچار لکنت شود در واقع بهترین سن برای آموزش زبان دوم به کودکان زمانی است که کودک زبان مادری خود را به خوبی آموخته باشد.
نازنین دادور، خبرگزاری دانا، سرویس دانا؛ كودكان از 6 ماهگي به تدريج زبان مادري خود را ياد مي‌گيرند و با هر كلمه جديدي كه به زبان مي‌آورند، مادر و پدرشان را ذوق‌زده مي‌كنند. وقتي به سن 3 يا 4 سالگي مي‌رسند، بعضي والدين نام آنها را در مهدكودك‌هاي دو زبانه مي‌نويسند تا فرزندشان از همان كودكي با يك زبان ديگر، مثلا انگليسي يا فرانسوي آشنا شود و با پا گذاشتن به سن و سال مدرسه، بعضي‌ها فرزندشان را در كلاس‌هاي آموزش زبان ثبت نام مي‌كنند تا همان هدف را تامين كنند.
هرچه كودك زودتر با زبان دوم آشنا شود، شانس بيشتري براي دستيابي به مهارت‌هاي كسب زبان دوم خواهد داشت. بررسي‌ها نشان داده است اگر كودك در سن زبان‌آموزي يعني قبل از 7 تا 8 سالگي زبان دوم را بياموزد، مهارت بهتري در تكلم زبان دوم و لهجه خواهد داشت. هرچه سن بالاتر رود، يعني از حدود 10 سالگي به بعد توانمندي فرد در صحبت كردن به زبان دوم مانند اهالي آن زبان كاهش مي‌يابد. بايد اشاره كرد كه نه تنها كودك مي‌تواند همزمان علاوه بر زبان مادري زبان دوم را فراگيرد، بلكه مي‌تواند زبان‌هاي ديگري را نيز به طور جداگانه بياموزد. در اين زمينه ذكر اين نكته نيز ضروري است كه اين مطلب در مورد همه كودكان صدق نمي‌كند. كودكاني كه دچار تاخير در زبان و گفتار هستند، درصورت مواجه شدن با زبان ديگري علاوه بر زبان مادري در كسب مهارت گفتار و زبان دچار مشكلات بيشتري مي‌شوند و اين مسئله به تشديد تاخير در تكلم كودك كمك مي‌كند.
درصورتي كه شرايط كسب زبان دوم مهيا باشد، كودك مي‌تواند همزمان با زبان مادري خود زبان‌هاي ديگر را فرا گيرد، يعني از ابتداي تولد تا سن 7 تا 8 سالگي بهترين زمان آموزش زبان دوم است.
یادگیری یک زبان جدید زمان می‌برد و نیاز به کسب مهارت و قاطعیت برای ادامه راه دارد. طی کردن این مسیر، ممکن است برای برخی از افراد ساده‌تر باشد.
اکثر کارشناسان معتقدند بهتر است آموزش زبان دوم از همان دوران کودکی صوت بگیرد زیرا اگر از دوران کودکی به شحضی یک زبان آموزش داده شود آن شخص در سنین بالاتر در یادگیری آن زبان موفق تر خواهد بود و آن زبان را بهتر می آمورد. در سال ۱۹۹۶ یک مقاله در روزنامه نیوزویک منتشر شد که نتایج یک تحقیق را بررسی می‌کرد.
بر اساس این تحقیق، کودکی که بعد از ۱۰ سالگی شروع به آموختن زبان دوم کند با احتمال کمتری ممکن است بتواند بعدها این زبان را مانند کسانی که آن زبان، زبان مادری‌شان است، صحبت کند.
نتایج این تحقیق توسط زبان‌شناسان زیادی تایید شده است و به دنبال این تحقیق، تحقیقات بسیار دیگری هم انجام شد که بر همین موضوع تاکید داشت.
یک یک روانشناسی کودک می گوید کودکان باید بتوانند قبل از یادگیری زبان دوم بدون نقص کلمات را بیان کنند و جمله سازی صحیح داشته باشند. منظور کامل صحبت کردن و یا دایره لغات بالا در کودکان نیست بلکه راحت ارتباط برقرار کردن با دیگران به شکلی که کودک مانند والدینش در مراودات روزمره جمله سازی کند و خواسته‌هایش را بیان کند، مد نظر است.
راکی با بیان اینکه زبان دوم زبانی است که به صورت هدفمند به کودک آموزش داده می‌شود، گفت: یکی از مشکلات رایج در یادگیری زبان دوم آموزش‌های ضعیف والدین است.
این روانشناس کودک افزود: والدین باید همان میزان که به یادگیری ریاضی و علوم در فرزندانشان اهمیت می‌دهند به یادگیری زبان دوم نیز توجه داشته باشند، چراکه در دنیای امروز هرکسی باید بتواند با دنیا ارتباط برقرار کند.
