چگونه والدین صبوری باشیم؟

پریسا تاج، خبرگزاری دانا، گروه ترجمه؛ شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد که به خرید رفته اید و کودک تمام وسایل خربد را از سبد به بیرون پرت میکند، یا مثلا یک موقعیت ملموس تر اینکه قصد بیرون رفتن دارید، همه اعضای خانواده آماده اند اما کودک شما همچنان در برابر لباس پوشیدن مقاومت می کند. یا وقتی همه اعضای خانواده غذا خورده اند و شما منتظرید تا کودکتان غذا بخورد، یا وقتی از او سوالی می پرسید با مسخره بازی جواب می دهد. در تمام این موقعیت ها، صبر و صبوری مادر لازم است، مخصوصا اگر استرس و اضطراب داشته باشید، از کار خسته باشید و به آرامش و سکوت نیاز داشته باشید، شرایط سخت تر می شود.

وقتی والدین عصبانی میشوند، احتمالا سر کودک فریاد می زنند و حرف هایی می زنند که بعدا از گفتن آنها پشیمان می شوند. درچنین شرایطی والدین باید صبوری بیشتری به خرج دهند. اما چگونه می توان در برابر این حجم ازاسترس، فشار و خستگی صبوری کرد؟

برای ایجاد یک رابطه عمیق و صمیمانه با کودک، والدین باید صبور باشند. چرا که رابطه ی صمیمانه ی والد و فرزند؛ اساس اصلی فرزند پروری است. گاه کودک از لحاظ هیجانی در شرایط نامناسبی قرار دارد و با هجوم واکنش های منفی مواجه می شود، در چنین مواقعی رفتار والدین بسیار مهم است. اگر در چنین شرایطی والدین عصبی شوند و با کودک رفتار پرخاشگرانه ای داشته باشند، کودک چنین برداشت می کند که احساساتش باعث ایجاد احساس ناامنی می شود و نحوه صحیح مراقبت از خود را،در شرایطی که احساس ترس، عصبانیت و سردرگمی می‌کند، یاد نمی‌گیرد. اما اگر والدین در شرایط حساس با کودک مهربان و صبور باشند، کودک هم می‌آموزد در چنین شرایطی با خودش مهربان و صبور باشد.

همچنین،فراموش نکنید که توجه به احساسات کودک، کمک به او برای آرام کردن خودش و همدلی با او بسیار مهم است. این موضوع در کودکان کم‌سن، که هنوز سیستم عصبی و ساختار مغزشان برای تنظیم هیجان به طور کامل شکل نگرفته است، اهمیت بیشتری دارد. کودکان کم‌سن، چون هنوز مهارت‌های کلامی و تنظیم هیجان ناقصی دارند، در ابراز خواسته‌ها و هیجاناتشان دچار مشکل هستند و به همین علت، در مواقعی که به مشکلی برمی‌خورند، احتمالا از کوره درمی‌روند و رفتارهای هیجانی منفی از خود بروز می‌دهند. در چنین شرایطی، والدین می‌توانند با برخورد آرام و صبورانه به عنوان الگو عمل کنند. صبوری والدین به کودک نشان می‌دهد به او ایمان و اعتماد دارند. برای نمونه، موارد جزئی، مانند صبور بودن وقتی کودک پنج ساله شما در حال بستن بند کفش‌هایش است، نشان‌دهنده این است که به فرزند خود و توانایی او در انجام کارهایش ایمان و اعتماد دارید.

شما می‌توانید به روش‌های زیر صبر را ایجاد کنید و آن را گسترش دهید که نتیجه آن هم برای خودتان و هم برای فرزندانتان مثبت خواهد بود.

برای خودتان احترام قائل شوید: 

شما به عنوان والد ممکن است به هر دلیلی خسته شوید، در چنین شرایطی، ممکن است پاسخ‌ها و واکنش های نامطلوبی داشته باشید. با کارهای ساده می‌توان این انرژی از دست رفته را دوباره به دست آورد، کارهایی مثل یک پیاده‌روی کوتاه، یک فنجان چای یا قهوه، یک ملاقات دوستانه یا حتی نفس عمیق و تمرکز بر ریتم تنفس. به طور خلاصه، لبخند برنید، نفس عمیق بکشید و برای انجام دادن کارها عجله‌ نداشته باشید.

خواب را در اولویتتان قرار دهید:

طبیعتا وقتی خسته هستید ممکن است صبوری و صبر از جانب شما سخت تر شود. البته ورود به عرصه والدگری سختی هایی دارد که شما باید قبل از آن، این سختی ها را پذیرفته باشید. چرا که در هر مرحله از رشد کودک با یک مساله جدید مواجه هستید که اگر صبر شما نباشد، اوضاع سخت تر می شود. کودکی که کم خواب است، کودکی که در حال دندان در آوردن است. با این وجود ممکن است ترجیح دهید به محض خوابیدن کودکتان، در شبکه های اجتماعی آنلاین شوید یا به انجام کارهای عقب افتاده تان بپردازید. اما بهتر است کمی بیشتر به اهمیت خواب و استراحت کافی فکر کنید. بررسی کنید برای داشتن خواب آرام و راحت، چه کارهایی باید انجام دهید. بعد از یک دوره خواب راحت و آرام، تاثیرات خواب راحت را خواهید دید و روز بعد را با انرژی بیشتری شروع خواهید کرد.

چندکار را به طور همزمان انجام ندهید:

اگر در حال آشپزی، شبکه‌های اجتماعی را هم چک کنید و در همان لحظه، به سؤالات و درخواست‌های کودک هم جواب دهید، به زودی دچار استرس و خستگی می‌شوید و صبر و طاقت خود را از دست می‌دهید. برای جلوگیری از این حال، در یک زمان، فقط یک کار را انجام دهید.

در لحظه حال حضور داشته باشید: 

حالت «انجام دادن» به معنی زندگی در دنیای ذهنی خودتان است؛ یعنی، در حالی که کنار فرزندتان هستید، کارهایی را که باید انجام دهید در ذهنتان مرور می‌کنید یا در حال فکر کردن به قراری هستید که باید در آن حضور داشته باشید یا کار بعدی که باید آن را انجام دهید. تمام این تفکرات و مشغولیت‌های ذهنی ممکن است هنگام خواندن کتاب محبوب کودک قبل از خواب و شب بخیر گفتن به او رخ دهد، در حالی که همچنان در حال فکر کردن به تماشای فیلم یا سریال محبوبتان یا چک کردن ایمیل‌هایتان هستید.

حالت «حضور در لحظه» به معنی بودن در حال است. در این حالت، وقتی کنار کودک هستید، تمام فکر و جسمتان با اوست و به تمام واکنش‌ها و عکس‌العمل‌های او توجه می‌کنید. حالت «حضور در لحظه» شما را از نگرانی نسبت به آینده رها می‌کند و باعث می‌شود از تمام دقایق حال و بودن کنار کودک لذت ببرید.

خودتان را حمایت کنید:

احتمالا شما هم همیشه سعی دارید بهترین خودتان را به نمایش بگذارید. اما گاهی پیش می آید که خودتان را مقصر می دانید و از خودتان انتقاد می کنید. در این شرایط، باید خودتان را دوست داشته باشید، با خودتان مهربان باشید، گفتگوهای مثبتی با خودتان داشته باشید. اگر مدادم در حال نقد کردن خودتان باشید، و کارهای خودتان را زیر ذره بین ببرید، یک وجود پر از استرس می شود و مدام احساس ناکافی بودن دارید. همیشه یک گوشه از ذهنتان داشته باشید که شما الگوی کودک هستید، پس با خودتان مهربان و صبور باشید تا کودک هم با خودش مهربان و صبور باشد.

جبران کنید: 

انسان، جایز الخطاست. همه انسان ها اشتباهاتی دارند و این کاملا عادی است وقتی تحملتان تمام می شود و پرخاشگر می شوید، یا بر سر کودک فریاد می زنید، این فرصت را دارید که اشتباهتان را اصلاح کنید و ارتباط بهتری را با کودکتان برقرار کنید. برای جبران این اشتباه در قدم اول از کودک خود بپرسید چه احساسی دارد و به احساس او احترام بگذارید. به عبارت دیگر، اگر کودک ترسیده است یا ناراحت شده از او عذرخواهی کنید و علت رفتارتان را توضیح دهید. این کار به کودک حس امنیت را منتقل می کند.

ممکن است گاهی بی حوصله یا بداخلاق شوید، کاملا طبیعی است، اما مهم این است که زمان هایی که کم تحمل شده اید و زمان هایی که صبور هستید، رابطه مطلوبی با کودک داشته باشید و متعادل رفتار کنید.

برای اینکه والد صبورتری باشید، مهارت های ذهنی بیشتری کسب کنید، هربار صبرتان کم شد، نفس عمیقی بکشید، سکوت کنید. مطمئنا بعد از چندبار تلاش می توانید تصمیمات بهتری بگیرید و رفتار بهتری داشته باشید.

شما هنگامی که کاسه صبرتان لبریز می شود، چه واکنشی از خود نشان می دهید؟ اگر تمایل داشتید زیر این مطلب از تجربیات خودتان برایمان بنویسید.