حجت الاسلام محی الدین بهرام محمدیان، رئیس اسبق سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی
کار فرهنگی باید آن عنصری که مواجه با فعالیت فرهنگی باشد خودش دراش فعال باشدمنفعل نباشد خودش از یک طرف تولید کننده باشدمثل آدمی که میخواهد یک ظرفی را بشوردوقتی این ظرف را شست،دست خودش هم شسته میشود کسی که مصرف فرهنگی میکند باید تولید فرهنگی هم بکند و هم افزاریی انجام شود
به گزارش «خبرگزاری دانا»: حجت الاسلام محی الدین بهرام محمدیان رئیس اسبق سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی می باشد.
وی در رابطه باحفظ هویت فرهنگی جامعه دینی در جهان مدرن با چه تهدیدهایی در شرایط فعلی و آینده پیش رو، مواجه است بیان کرد:
هویت فرهنگ دینی یک جامعه برای خودش یک مقوم هایی دارد وقتی میگوند جامعه ایرانی مقوم اش آن عنصر ایرانی بودن است وعناصر فرهنگ سازی که در طول تاریخ بر این جغرافیا براین تاریخ فرهنگی گذشته است مثل آداب، سنن و ادبیات و...استو همه این ها فرهنگ سازی برای ما انجام میدهند.وقتی میگوییم هویت ایرانی متشکل از سه هویت بهم بافته است نه این که در عرض هم قرار گرفته باشند و یک هویت واحد را تشکیل داده اند که عبارت از هویت اسلامی، ایرانی و هویت انقلابی است.و لذافرهنگ جامعه دینی ما هم بر گرفته از هویت اسلامی انقلابی ایرانی است یعنی ما آداب و سنن و شعر و ادبیات و...به نوعی متاثر از این ها هستند و گاهی کم رنگ و گاهی پررنگ است ولی نمیتوانند فارغ از اینا باشد.درعرصه فرهنگی کارهای متعارض ایرانی اسلامی انقلابی انجام میدهند ناچار اند تمکین کنند و در صدد طرد این هویت بربیایند و لذا وقتی اینجور باشدبه نوعی خودشان نعکس کننده جزی از این هویت هستند که تحریف کرده باشند و لذا اگر ما بخواهیم حفظ هویت بکنیم باید به این سه عنصر توجه کنیم و اگر بخواهد کسی دین را از مقوم ملی ما میتونه جدا کند.این هم غلط است.و همه اینا هم در جهان معاصرما با یک هویت انقلابی که نوعی پایداری به مردم ایران در این سال های اخیر نشان میدهد باید متجلی بشود همان 8 سال دفاع مقدس و 40 سال مقاومت در برابر هجمه های بیگنه را نمیشود در فرهنگ دینی مان انکار کرد واگر کسی بگوید که آموزهای دینی را مطرح میکنم که که درآن عنصر انقلابی و سیاست و اجتماع نباشد اشتباه میکند لذا اگر بخواهیم به هویت دینی توجه کنیم باید به همه عناصر شکل دهنده فرهنگ امروز را باتفسیر دینی ،انقلابی و ایرانی آن بیان کند.
از نظر فرهنگی جامعۀ دینی را چه خطراتی بیشتر در معرض آسیب قرارمیدهد؟
محمدیان افزود: ما به هویت تالیف یافته ایرانی ، اسلامی توجه نکنیم و اخلاق دینی و روابط دینی را ما از یادمان ببریم .امروز از نظر فرهنگی ما عناصراباحه گری را میبینیم که بعضی ها میخواهند پشت کنند به این هویت های در هم تنیده وقتی میگوییم اباحه گری منظور بحث این نیست که اباحه گری بگوییم که با عنصر دینی تعارض دارد بگوییم شراب خواری، ربا خواری و..همه این ها آسیب زا هستند ولی آنچه که آسیب زایی را بیشتر میکند این هارا در نسبت با هویت ایرانی ،اسلامی و انقلابی هست که میبینیم آسیب زایی دارد یعنی امروز مستحضر هستیم که برخی از کارهایی که در برخی از جوامع اتفاق می افتد منشا شان یکسان نیست.یک موقعی فکر میکنیم که جامعه لاییک مثلا بی حجابی هست یا روابط زن و یا مرد هست یا به اعتقادات خودشان هم پایبند نیستند.اما برجستگی این هارا میبینید و بررسی میکنید که قله این ها کجا هست.میبینید که غفلت ناشی از در زندگی دنیایی خودشان غوطه ور شده اند و از آنها بپرسید نمیگویند در مخالفت این کار میکنیم ولی بعضی از عناصر در کشور ما شکل گرفته اند که این ها وقتی بی حجابی را از منظر آن ها نگاه میکنیم فک میکنند که مخالف با نظام سیاسی و اجتماعی میکنند لذا ما از این منظر نباید به این مطلب توجه کنیم.یک نوعی آگاهی سازی را دنبال کنیم و نهادینه کینم ونسل خودمان را مراقبت کنیم که در دام اباحه گری که نوعی هویت اسلامی، انقلابی و ایرانی ما را تهدید میکند قرار نگیرند.
غفلت از اقدامات فرهنگی باعث آسیب ضعف جامعه ما از جهت دینی خواهد شد
وی اظهارداشت: یکی این است که کارهای فرهنگیمان بیشتر نمایشی و گزارشی شده است یعنی بسیار از متولیان فرهنگی کار میکنند که کار کردده باشند و گزارش بدهند و بولتن هارا پر کنند و این موثر نیست کار برای کار نیست و کار باید برای ثمر باشد و هرکارفرهنگی موجب اقناع ذهنی نشود و سوالات ذهنی را پاسخ ندهد و هر اقدام فرهنگی که از اقناع ذهنی و آرامش روانی و اطمینان باطنی منجر نشود یعنی آنچه را که آموختیم یا باورکردیم به لحاظ ذهنی و به لحاظ قلبی هم باور نکنیم این کار فرهنگی نیست این باور قلبی باید اصلاح عمل بشود.یعنی این ها در رفتار ما هم متجلی بشود اقدام فرهنگی آمار دادن نیست و موقعی اقدام فرهنگی حساب میشود که بتواند آرامش ایجاد کند و سوالات را پاسخ دهد و عمل ها را اصلاح کند.
به نظر شما چه کارها و فعالیتهای فرهنگی برای آیندۀ جامعه دینی اولویت دارد؟ 5. آیا ملاک هایی برای تشخیص این اولویتها وجود دارد؟ به نظر شما کدام اقدامات ما فایده چندانی ندارد یا به عبارت دیگر در اولویت نیست؟
رئیس اسبق سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی افزود: ماباید درکار فرهنگی تولید را الویت قرار بدهیم یعنی عناصری را که مصرف کننده تولیدات فرهنگی هستند خودشان تولید فرهنگی هم بکنند وقتی میگوییم کتاب بخوانند و مسابقه میگذاریم و به سوال ها جواب میدهند بعد مثل رب تبرک بهشون سکه جایزه بدهیم این معنایش این است که درحال انباشت فرهنگی هستیم و میخواهیم ذهن هارا پرکنیم در حالی که کار فرهنگی باید آن عنصری که مواجه با فعالیت فرهنگی باشد خودش دراش فعال باشدمنفعل نباشد خودش از یک طرف تولید کننده باشدمثل آدمی که میخواهد یک ظرفی را بشوردوقتی این ظرف را شست،دست خودش هم شسته میشود کسی که مصرف فرهنگی میکند باید تولید فرهنگی هم بکند و هم افزاریی انجام شود یعنی هر کار فرهنگی انجام میدهیم آن هارا مانند یک فروشگاه و بوتیک نیست که جنس را کنار هم بگذاریم و جنسمون جور باشد باید این عناصر در کنار هم که قرار میگیرند در یک تعامل همیشگی باشد این ها نسبت به هم اثر بگذارد و هم افزایی ایجاد کند و نکته مهم دیگیری که باید بهش توجه کنیم نوآوری هاست و نیازهای معاصراست ما بخشی از کارهامون ورق زدن یا روتوش کردن کارهای گذشته است چه در حوزه کتاب و چه فیلم و ...
اگر شما تصمیم گیرنده اختصاص منابع مالی به فعالیت های فرهنگی بودید، برای تحکیم فرهنگ دینی به چه نوع فعالیت های بودجه اختصاص می دادید؟
وی تاکید کرد: برای کارهایی هزینه میکردم که می خواهد نسل جدید را فعال در تولید فرهنگی بکند و همچنین آثار مصرف فرهنگی جهت دار را در جامعه توسعه بدهد یعنی سرما یه گذاری فرهنگی و اقتصاد فرهنگی هم برای کسانی که میخواهند هزینه کنندصلاح داشته باشد .
به نظر شما نحوۀ سنجش میزان اثر گذاری یک کار فرهنگی چیست؟ به نظر شما نحوۀ سنجش میزان کارایی یک کار فرهنگی چیست و چقدر به آینده فرهنگ دینی امیدوار هستید؟
محمدیان گفت: من به آینده فرهنگی کشور امید وار هستم به شرطی که ما بتوانیم با یک اصول و سیاست های بلند مدت کارهامان را تقسیم کنیم به دوره های میانی مدت و کوتاه مدتی که بتواند مارا به هدف اصلی برساند .ما در این مسیله باید کاری که انجام میدهیم مبتنی بر یافته های پژوهشی باشد و این یافته ها ی پژوهشی را در یک بستر آموزشی و فرهنگی ارایه بدهیم و نتیجه این کار تربیتی بشود.فرهنگ هم باید منجر به تربیت نسل بشود و نسل های متصل به هم را تربیت کند واستعدادشان را شکوفا بکند و یک هویت واحد را ایجاد کند .وسنجشش هم به همین میزان هست یعنی هر کدام از این ها رسیدیم ما میتوانیم ببینیم ولذا درسنجش باید به درون داد ها توجه کنیم و هم به فرایند ها توجه کنیم هم به برون داد ولی در برون داد متوقف نشویم برون داد زمانی موفقیت مارا در بردارد که ببینیم به نتیجه رسید یا نه .باید محصول نهایی کار هارا بسنجیم.
