حجت الاسلام و المسلمین حامد تقدیری، مسئول مدارس صدرای سازمان تبلیغات در گفتگو با خبرگزاری دانا؛
آن چیزی که باعث آسیب به جامعه ما میشود غفلت از رشد و تعالی تربیت فرهنگی است یعنی که ما اگر بخواهیم جامعه مان دچار صدمات فرهنگی وتربیتی نشود باید به فعالیت های تربیتی آن و رشد تعالی انسان ها توجه کنیم.
هویت فرهنگی جامعه شیعی ایران در سالهای اخیر به یکی از موضوعات چالش برانگیز اندیشمندان ما بدل شده است، جامعه ای که در تقابل مستقیم با جهان مدرن قرار گرفته است حجت الاسلام والمسلمین حامدتقدیری مسئول مدارس صداری سازمان تبلیغات یکی از کسانی است که در حوزه پرورش نسل دینی تلاش های بسیاری کرده است و این تقابل را به خوبی درک می کند. متن ذیل گفتگوی تفصیلی «خبرگزاری دانا» با وی در خصوص این موضوع است:
حفظ هویت فرهنگی جامعه دینی در جهان مدرن با چه تهدیدهایی در شرایط فعلی و آینده پیش رو، مواجه است؟
وقتی درباره فعالیت های فرهنگی و انتقال فرهنگ صحبت میکنیم درواقع میخواهیم فرزندانمان و اجتماع را با فرهنگ اسلام و انقلاب اسلامی آشنا کنیم و مسیری را دنبال کنیم که با برنامه های مختلف بتوانیم این فرهنگ را درمیان جامعه و آحاد جامعه پیاده کنیم. اما این رشد و گسترش فعالیت های فرهنگی در جامعه به دو صورت اتفاق می افتد بعضی ها سراغ آموزش داده ها و محتویات فرهنگی میروند؛ یعنی آن محتویات های مورد نیازی که در مسیر رشد فرهنگی است را به جامعه آموزش میدهند یا با کلاس های درس یا با محتویات جدید این ها را منتقل میکنند. اما یک جهت دیگر هم هست و آن هم تربیت انسان ها بر مسیر فعالیت فرهنگی است یعنی ما این جامعه و افراد را بر اساس آن فرهنگی که مدنظر اهداف انقلاب اسلامی است تربیت کنیم.
از نظر فرهنگی جامعۀ دینی را چه خطراتی بیشتر در معرض آسیب قرارمیدهد؟
آن چیزی که باعث آسیب به جامعه ما میشود غفلت از رشد و تعالی تربیت فرهنگی است یعنی که ما اگر بخواهیم جامعه مان دچار صدمات فرهنگی وتربیتی نشود باید به فعالیت های تربیتی آن و رشد تعالی انسان ها توجه کنیم. اما در این آینده و فعالیتهایی که در دوران کرونا میبینیم فعالیت های فرهنگی و تربیتی کم کم دارد بستر هایش را از دست میدهد به دلیل اینکه انسان ها و تربیت ها که در زمینه مدارس حالا با ضعف هایی اتفاق می افتاد اکنون آن جای خود را به آموزش های مجازی داده است. جامعه ای که در کنار همدیگر تلاش میکرد همدیگر را کمک کند و رشد و تربیت داشته باشد دارد به جامعه جدا از هم و بدون ارتباط و صرفا جامعه آموزش محور تبدیل میشود .
و اکنون باید توجه ویژه به کودکان و نوجوانان و دانش آموزان داشته باشیم. ما در دوران کرونا و بعد از آن حتما در تربیت به مشکل بر میخوریم زیرا اکنون فقط آموزش نه تربیت بچه ها دنبال میشود. باید سراغ تربیت بچه ها هم برویم. تعدادی طرح، آموزش و پرورش برای تربیت کودکان گذاشته است و برای معلمان در ضمن خدمت برنامه رشد و تربیت گذاشته شده است تا روش آموزش را بلد باشند ودر رشد و تعالی دانش آموزان و نخبه هم جشنواره ها و..برگزار میکنند ولی اکنون در زمان کرونا آموزش و پرورش کجا این طرح ها را جبران میکند وچطور مباحث آموزش محور منتقل میشود و در توجه به خانواده ها و رشدشان چکار کردیم؟ زیرا اکنون خانواده ها هم نقش معلم را در خانه ایفا میکنند و اینکه چطور تربیت کنند و چطور آموزش بدهند را باید در مسیر تربیتی قرار بدهیم و اگر غفلت کنیم جامعه دچار عدم فهم و تربیت نشده نسبت به انقلاب اسلامی پیش میرود و در چندسال آینده با جامعه ای که خسته است و وقتش را به بطالت میگذارند، و تجربه اجتماعی ندارد و با آسیب های فضای مجازی انس گرفته است روبرو میشویم و کم کم جزو فرهنگ زندگیشان میشودو و آموزش و پروش باید سراغ تلوزیون برای آموزش رود زیرا خیریه ها به دنبال آموزش مجازی در پی دادن موبایل به مناطق محروم هستند که در آنجا بستر فرهنگی اش آماده نیست و آسیب های فضای مجازی برای کودک را چه کسی حل میکند؟ زیرا آموزش مجازی برایش حل میشود و این ابزار خطرناک بدون پشتیبانی از کودکان مناطق محروم در اختیارشان قرار میگیرد.
.
غفلت از چه اقدامات فرهنگی باعث آسیب ضعف جامعه ما از جهت دینی خواهد شد؟به نظر شما چه کارها و فعالیتهای فرهنگی برای آیندۀ جامعه دینی اولویت دارد؟
فعالیت های فرهنگی که بازدهی و اثر چندانی ندارد یعنی در مسیر توامند سازی مربیان نیست بلکه فعالیت های ظاهری هست و نقش بازتاب دارد و اثر آن عمیق نیست به طور مثال: برگزار کردن جلساتی که صرفا اجلاسی دارد و نه نتیجه رشد وتعالی انسان ها میتواند اثر گذار نباشد اما اگر بخواهیم الویت هایی را قرار بدهیم باید فعالیت هایی را که اثرگذاری بالایی دارند و نتیجه های بسیار خوبی دارد را قرار بدهیم که یکی از آن ها فعالیت های کودک و نوجوان ها هستند زیرا آن ها میخواهند گام دوم انقلاب را رقم بزنند و اثر پذیرند و اثر گذارند و فعال هستند و در مسیر یادیگیری هستند که جامعه ما به آن ها نیاز دارد و باید سرمایه گذاری جدی بشود. و بخش دوم عرصه فعالیت بانوان است ما تا کنون هزینه کافی در این زمینه نکرده ایم. و الان ضرورت فعالیت بانوان و دختران بیشتر از قبل شده است. زیرا نیمی از جامعه زنان هستند واکثرا مربیان زنان می باشند و مادران بیشترین تاثیر گذاری را دارند. نکته بعدی مسیر فعالیت های اجتماعی و خدماتی وخیریه گونه است که میتواند جامعه ما که امروز دچار بحران اقتصادی است نجات بدهد.آن ها یک برنامه و راهبرد فرهنگی برای نجات جامعه است فعالیت فرهنگی هوایی است که جامعه در آن تنفس میکند و اگر بتوانیم با این فعالیت ها فرهنگ خدمت و جهاد و صبرو تحمل و تولید را منتقل بکنیم هیچ تحریمی نمیتواند اثر گذار باشد.
آیا ملاک هایی برای تشخیص این اولویتها وجود دارد؟ به نظر شما کدام اقدامات ما فایده چندانی ندارد یا به عبارت دیگر در اولویت نیست؟
ما باید سراغ نموآن ها در جامعه برویم؛ صرف اینکه ما با کمیت ها بگوییم صد کلاس و همایش برگزار کردیم و داده های کمی برای افرادی است که دنبال اعتبار بیشتر هستند ما به اندازه کافی مساجد و کانون ها و غیره را داریم اما دنبال سنجش کیفیت هستیم. باید ببینم فعالیتهای مان در جامعه چقدر نمو پیدا کرده است؟ اگر جامعه را تربیت میکنیم آیا در دانش آموزان اثر گذار بوده آیا طلاق ها کمتر شده؟ آیا خانواده ها با طرح ها ارتباط گرفتند؟ آیا در ارتباط پدر و مادر با فرزندان اثری داشته؟ آیا رشد فکری و تحصیلی دانش آموزان بیشتر شده است؟ وسوالاتی از این دست را باید پاسخ دهیم.
بایستی گفت خیلی از موسسه های خیریه ای به حالت آتش به اختیار وارد این فضا شدند تا کمکی در راستای رشد جامعه باشند و دنبال اعتبار نبودند و اثرگذار بودند.
چقدر به آینده فرهنگ دینی امیدوار هستید؟
نیاز به یک سیاست گذاری جامع فرهنگی در کشور داریم و از سویی شورای عالی انقلاب فرهنگی مسئولیت این سیاست گذاری را به خوبی ایفا بکند؛ حتما میتواند در مسایل فرهنگی به خوبی وارد شود. اگر در فضای مجازی و آموزش و پرورش و هنری طرح داشته باشد حتما میتواند اثرگذار باشد؛ این مسئله البته باید به دست مدیرانی خلاق و با تجربه و جوان و جهادی انجام شود.
