بیت‌اللهی گفت: این ترک‌ها در سنگ‌های تراورتن ایجاد شده که خصلت طبیعی این سنگ‌ها است و موضوع جدیدی نیست و بررسی عکس‌های ماهواره‌ای نشان می‌دهد که از سال ۲۰۰۰ میلادی یعنی حدود ۲۰ سال قبل نیز این شکاف و ترک‌ها وجود داشت.
از اوایل دهه ۱۳۷۰ منطقه آب اسک در کنار رودخانه از سمت تهران به آمل بعد از پلور به دلیل ریزش‌های ممتد مسدود شد.
در این منطقه هم‌اکنون دریاچه‌ای از بقایای ریزش دامنه که دریاچه را تشکیل داده مشاهده می‌شود؛ بنابراین این زون یک زون با خطر بالا از نظر ناپایداری دامنه و حرکات دامنه‌ای و ریزش سنگ محسوب می‌شود.
حدود چهار نقطه شاخص در رابطه با حرکات دامنه و پهن شدن شکاف زمین برای اندازه‌گیری زمین در نظر گرفته شد.
به گفته بیت الهی مهم ترین کاری که باید انجام بشود با توجه به وسعت این زون که طول آن ۵۰۰ متر است به نظر می‌آید که جاده باید جابه جا و منتقل شود و تغییر مسیر پیدا کند تا خطر ریزش و زمین لغزش منتفی بشود که این یک راهکار بنیادین است.
در عین حال تا حصول به این نتیجه که زمان بر نیز خواهد بود پیشنهاد می‌شود تا پایش چشمی برای گزارش سریع ریزش‌های سنگی و دستور بر عدم تردد خودرو‌ها در این زون، ضروری باشد که سازمان راهداری این کار را در دستور کار قرار داده است.
وسعت ناحیه پرخطر مشرف به جاده هراز ۱۵۰ در ۴۰۰ متر است و ارتفاع ترک خوردگی از کف جاده هراز نیز حدود ۱۲۵ متر محاسبه شده است.
انتهای پیام/
