اختلال سلوک نوعی اختلال مزمن رفتاری ، عاطفی است که معمولا از دوران کودکی شروع می شود و با رفتارهای خشونت آمیز ، پرخاشگرانه و بدجنسانه خودرا نشان می دهد.
فاطمه زمانی ، خبرگزاری دانا ، گروه سبک زندگی ؛ اختلال سلوک نوعی اختلال مزمن رفتاری ، عاطفی است که معمولا از دوران کودکی شروع می شود و با رفتارهای خشونت آمیز ، پرخاشگرانه و بدجنسانه خودرا نشان می دهد.
این اختلال شامل مجموعه ای از رفتارهای مستمر و مکرر است که هنجارهای اجتماعی یا حقوق دیگران را نقض می کند.
علائم
رفتارهای مخرب
تخریب اموال عمومی مانند آتش سوزی عمومی ، خرابکاری و آسیب رساندن به اموال دیگران.
رفتارهای پرخاشگرانه
این دسته از رفتارها باعث تهدید یا آسیب فیزیکی می شود و شامل قلدری با دیگران و حیوانات ، استفاده از سلاح و مجبور کردن دیگران به فعالیت جنسی می شود.
رفتارهای فریب آمیز
دروغ مکرر ، سرقت از مغازه ، منازل یا اتومبیل
نقص قوانین
رفتارهایی که قوانین پذیرفته شده در جامعه را نقض کند یا رفتارهایی که مناسب سن فرد نیست مانند فرار از مدرسه .
علاوه بر این بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال سلوک تحریک پذیر هستند ، عزت نفس پایینی دارند و اغلب دچار خشم و عصبانیت می شوند. کودکان مبتلا به اختلال سلوک اغلب نمی توانند درک کنند که چگونه رفتار آن ها می تواند به دیگران صدمه بزند و به طور کلی درمورد صدمه زدن به دیگران احساس گناه یا پشیمانی چندانی ندارند.
عوامل مؤثر در بروز بیماری
عوامل ژنتیکی
بسیاری از کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک در خانواده هایی با اختلال روانی مثل اختلال اضطراب ، اختلالات خلقی و اختلالات شخصیتی زندگی می کنند. همین موضوع نشان می دهد اختلال سلوک تا حد زیادی ارثی باشد.
عوامل بیولوژیکی
اختلال سلوک با برخی از نواحی مغز که در تنظیم احساسات روزمره دخیل است ، ارتباط دارد.
درواقع اگر مدارهای سلول عصبی در امتداد نواحی مغزی مختل شود ، نشانه های اختلال سلوک در فرد ظاهر می شود. رفتارهایی چون مصرف دخانیات و الکل در زمان بارداری یا سوء تغذیه مادر می تواند باعث بروز اختلال سلوک در فرزند شود.
عوامل محیطی
عوامل محیطی و اتفاقات رخ داده در زندگی فرد ، در بروز اختلال سلوک نقش دارند. اتفاقاتی چون کودک آزاری ، فقر ، ضعف تربیتی ، تجربه های آسیب زا ، سابقه ی مصرف مواد در خانواده نمونه هایی از عوامل محیطی مؤثر در اختلال سلوک است.
درمان
درمان و نوع رویکرد درمانی انتخابی به عوامل مختلف مانند سن کودک ، شدت علائم و توانایی مشارکت کودک در جلسات درمانی بستگی دارد و معمولا شامل ترکیبی از موارد زیر می باشد:
روان درمانی
روان درمانی سعی دارد روش های مناسب ابراز کنترل خشم و هیجانات را به کودک مبتلا به اختلال سلوک آموزش دهد.
درمان شناختی رفتاری در جهت تغییر شکل تفکر و شناخت کودک برای بهبود مهارت حلّ مسأله ، مدیریت خشم ، مهارت های استدلال اخلاقی و کنترل تکانه ها انجام می شود.
خانواده درمانی
خانواده درمانی می تواند به فرد در برقراری ارتباط مؤثرتر و کاهش عوامل خطری که منجر به رفتارهای ضد اجتماعی در کودک می شود ، کمک کند و هم چنین به والدین کمک می کند تا راهکارهای کاهش تنش با کودک خود را بیاموزند.
دارو درمانی
اگرچه هیچ دارویی به طور رسمی برای اختلال سلوک تأیید نشده است ، اما ممکن است از داروهای مختلف برای درمان برخی از علائم ناراحت کننده مانند تکانشگری ، پرخاشگری ، خلق و خوی نامنظم و سایر بیماری ها مانند ADHD و اختلالات یادگیری که شاید با اختلال سلوک همراه باشند ، استفاده شود.
