به گزارش پایگاه خبری دانا، برای نوجوان دوره نوجوانی بعنوان مرحله ای از زندگی، پدیده ای نوظهور است .فرزندان زمانی که قدم به دوره نوجوانی می‌گذارند اولین حسی که به آنان دست می‌دهد حس بزرگ شدن و عدم وابستگی به والدین است و این نقطه سرنوشت ساز برای یک خانواده است.
زمانی در زندگی تمامی پدر و مادرها پیش می آید که نمی دانند فرزند آنان در سن کودکی بسر می برد یا اینکه بزرگ شده؟ ممکن است فکر کنند بچه ای که از اولین لحظات زندگی تا نزدیک دوره بزرگسالی تربیت کرده اند برای مستقل شدن آماده است و دیگر به کمک آنان نیاز ندارد، در صورتی که این فکر واقعا اشتباه است.
فرزند در دوره گذر یا همان دوره بلوغ روابط جدی تر و گاهی رمانتیک و حس شدید هویت جنسی دارد. این موضوع می تواند باعث بوجود آمدن تعارض اضافی شود، به نحوی که ممکن است نگرش جوان به خود با تعبیری که والدین از هویت و شخصیت آن در ذهن دارند، مطابقت نداشته باشد.
در زندگی هر نوجوانی که دوره بلوغ را سپری می کند، چه پسر و چه دختر برای نمونه ممکن است برخورد با مواد آرام بخش، مخدر یا صرفاً استعمال سیگار و دیگر دخانیات رخ دهد و در این بین پدر و مادر شاید نتوانند از این برخورد جلوگیری کنند. اما کار مثبتی که والدین در این زمان می‌توان انجام دهد، توجه به مسایل جوان و راهنمایی درست و نشان دادن الگوهای رفتاری مناسب است.
دوره بلوغ زمانی است که رفتار خطرپذیری در جوان یا نوجوان به چشم می خورد، مخصوصا در مورد نوشیدنی ها، مصرف موادمخدر و فعالیت های جسمی و جنسی، از این رو راه هایی وجود دارد تا به فرزند کمک کرد به سرعت به بزرگسالی رسد. اگر فرزند تشویق شود که نه تنها درباره نگرانی بلکه نسبت به آرمان و آرزوهای خود با والدین صحبت کند، در واقع به او اجازه می دهید بفهمد که در کنارش هستید.
جوان با تغییرات عمده ای در مقطع بلوغ مواجه می شود، شاید کار جدیدی شروع کند، به دانشکده برود و یا تغییر مکان دهد که این کارها چه بسا ممکن است موجب تقویت اعتماد به نفس آنان شود. بنابراین تشویق و واکنش مثبت پدر و مادر به این تغییرات کمک می کند اعتماد به نفس فرزند و خود باوری آنها حفظ شود.
بهتر است والدین زمانی را برای گذراندن با نوجوانشان کنار گذاشته و در آن زمان به گپ و گفت و گو با وی بپردازند. هنگامی که نوجوان از مسئله ای انتقاد می‌کند یا هیجانی پاسخ می‌دهد، درک و همدلی والدین بسیار راهگشا خواهد بود.
با محدودیت زیاد، فرزندان از فضای خانه دور و بیشتر وقت خود را با دوستان‌شان خواهند بود و از آنها که تجربه ندارند کمک خواهند گرفت. والدین باید دنیای ذهنی آنها را درک و مشکلات را از دیدگاه خودشان ببینند تا اعتماد فرزندان را جلب کنند. دوری کردن از سرزنش، نصیحت‌های نابجا و تحقیر کردن نکته حائز اهمیتی در این دوران می‌باشد. علاوه بر این باید متناسب با سن نوجوان از وی توقعات و انتظاراتی داشت. یعنی نوجوان نه آنقدر بزرگ است که بتوان به او به طور کامل مثل یک فرد بالغ حساب کرد و نه یک کودک است که دائما نیاز به مراقبت داشته باشد. تنها نظارت کلی والدین اکتفا می‌کند. آگاهی والدین از رفتار صحیح با نوجوان برای حل بحران نوجوانی ضرورت پیدا می‌کند.
جهت‌گیری آینده و اندیشیدن درباره تصمیمات مهم زندگی مانند تحصیل، اشتغال، انتخاب همسر و ازدواج، بخش مهمی از رویاهای او را تشکیل می‌دهند. والدین مانند یک چراغ و حمایت کننده‌ای پشت‌سر فرزندان خود حرکت کنند. پدر و مادر باید دوست و مشاور برای تعادل رفتار فرزند خود باشند و آزاد گذاشتن کامل کاری اشتباه است.
در نهایت این این پدر و مادر هستند که می توانند بیشتر از هر چیزی برای او پناهگاهی امن و مطمئن از نظر احساسی فراهم کنند.
انتهای پیام/
