به طور کلی در جهانی که الان داریم زندگی می کنیم ابر قدرتها مخالف پیشرفت همه جانبه جهان هستند و نه تنها از علم و دانش برای پیشرفت انسان ها استفاده نمی کنند، بلکه براساس نظریه استکباری که دارند رسیدن به دانش را به مثابه قدرت یافتن و حکومت بر کل جهان میدانند.
به هرحال واضح است که نمی توانیم جلوی آنها را بگیریم بنابراین عقلانی است که خودمان را از هر لحاظ تقویت کنیم. بهترین راه تقویت علمی کشور رسیدن به توسعه پایدار است.
از این رو یکی از ویژگیهای توسعه پایدار درونزا بودن است یعنی اینکه کشور برای تامین احتیاجات و برآورده کردن نیازها متکی به قابلیت های خودش باشد البته این بدان معنا نیست که تعاملی با سایر کشورها وجود نداشته باشد بلکه برعکس ما تعامل خواهیم داشت، اما تعاملی که متکی بر یک مشی عقلانی و عادلانه باشد.
در اینجا برای درونزا بودن و توسعه همه جانبه و پایدار، نقش علم و دانش به خوبی مشخص خواهد شد. چراکه این اعتقاد را داریم که اگر قرار باشد به توسعه پایدار برسیم باید بر مبنای علم و دانش باشد.
قطعا مشکلاتی برای رسیدن به این ایده آل ها داریم و با توجه به وضعیت کشور موانعی مانند بحث محدودیت های مالی برای برقراری ارتباط با کشورهای دیگر وجود دارد اما تمام این مشکلات قابل حل است. البته این موضوع که مشکلاتی مانند تحریم کار را کند و یا محدود می کند غیر قابل انکار است، اما هر سختس و مشکلی نقاط مثبتی نیز دارد.
آنچه که حایز اهمیت است این است که بتوانیم از این فرصتها استفاده کنیم. به عنوان مثال در حال حاضر بیشتر مراکز صنعتی، بعد از تحریم با کمبود کالاهای اولیه روبرو شدند و برای رفع این معضل به پارک ها و شرکتهای دانش بنیان رو آوردند و سفارش دادند که این یک نقطه عتف است و ما باید بتوانیم با اتکا به علم خود به این درخواستها پاسخ مثبت داده و قابلیتهای خودمان را نشان دهیم. /پایان پیام
*مجیدمتقی طلب- رییس پارک علم و فناوری استان گیلان، مسوول پارکهای علم و فناوری کشورهای اسلامی