به گزارش گروه رسانه خبرگزاری دانا، عباس اسدی در رابطه با وضعیت رسانه های کشور در گفت و گو با خبرنگار دانا گفت: کثرت به این معناست که نظرات متضاد و متغایر باهم در یک نشریه و رسانه انتشار پیدا کند نه اینکه از نظر کمی تعداد نشریات را افزایش دهیم، کسی که این اتفاق را کثرت می داند هنوز مفهوم کثرت را به درستی درک نکرده است.
وی ادامه داد: زمانی می توانیم نسبت به عملکرد رسانه های کشور، احساس رضایت کنیم که یک رسانه نظرات مخالف خود را هم ارایه دهد، یعنی کثرت محتوایی داشته باشیم. اما متاسفانه رسانه های کشور از نظر کمی در حال گسترش هستند و از نظر کیفی به هیچ وجه چنین چیزی وجود ندارد.
اسدی تصریح کرد: هیچ کدام از رسانههای کشور ما مستقل و حرفهای نیستند و تمام اخباری که در رسانههای ما منتشر میشوند، شبه خبرند و خبرواقعی منتشر نمیشود.
در کشور ما روزنامه نگاری
حرفه ای وجود ندارد
این کارشناس رسانه در رابطه با عملکرد رسانه های جهانی گفت: در کشورهای غربی در رسانههای معتبر اخبار اختصاصی منتشر می شود، خبر اختصاصی یعنی خبری که به صورت انحصاری توسط یک رسانه پخش شود و رقیبش به آن دسترسی نداشته باشد، که این روزنامه نگاری و خبرنگاری حرفهای است. اما در کشور ما اصلا اخبار انحصاری وجود ندارد و این غیر حرفهای بودن باعث میشود نشریات ما کسل کننده باشند و نتوانند مخاطب جذب کنند و مخاطب به دلیل عمومی بودن اخبار رغبتی برای خرید از خود نشان نمیدهد و این باعث می شود تیراژ و مخاطبان ما افزایش پیدا نکند.
وی خاطرنشان کرد: آنچه که مدنظر ماست، این است که بررسی کنیم که آیا این کثرت رسانهها و نشریات باعث شده که در کشور تعدد و کثرت نظریات هم داشته باشیم یا نه؟ اگر من بخواهم به این سوال پاسخ بگویم باید بگویم: به نظر من نه؛ در حال حاضر روزنامههای متفاوت داریم اما هر رسانهای که وابسته به گروه خاصی است فقط نظریات خودش را منعکس می کند و حتی حاضر نیست نظریات تعدیل شده رقیبش را هم انتشار دهد. در حالی که زمانی تنوع و کثرت رسانهای به وجود میآید که شاهد باشیم در یک رسانه چندین صدا منعکس میشود.
رسانهها زمانی میتوانند موفق عمل کنند که تخصصی باشند
عباس اسدی در ادامه بیان کرد: البته در کشورهای غربی هم رسانههای وابسته وجود دارند، اما رسانهای که مستقل، حرفهای و معتبر است بلندگویی است برای صداهای متعدد.
وی تصریح کرد: استقلال حرفهای برمیگردد به استقلال مالی و اینکه در همه جای دنیا رسانهها برای اینکه حمایت شوند لاجرم دچار خودسانسوری میشوند و حاضر نیستند درآمد خود را به خاطر انعکاس بخشی از اخبار هرچند صحیح، از دست بدهند و این به معنای عدم استقلال حرفهای است.
در مورد بستر آموزشی هم معتقدم که سردبیران، صاحبان و مدیران رسانهها سواد کافی ندارند.
مدیر گروه ارتباطات پردیس دانشگاه علامه طباطبایی افزود: اگر رسانههای ما بلندگویی باشند برای کثرت صداها و نظرات میتوانیم ادعای کثرت داشته باشیم. اما متاسفانه سه و نیم میلیون تیراژی که در کشورمان وجود دارد بازتابنده کثرت و تنوع افکار نیست؛ چراکه در کشور ما صاحب نظر وجود دارد و اغلب آن ها نظر برای ارایه دارند، اما هنگامیکه نظراتشان را بیان میکنند هر رسانه براساس وابستگی گروهی و حزبی خود عمل می کند و اصل مطلب انتشار نمییابند. در صورتی که باید آنقدر از صحبتها و نظراتمان مطمئن باشیم که به راحتی نظرات مخالف را هم منعکس کنیم و مشکلی پیش نیاید.
وی ادامه داد: هر رسانه به دنبال آن است که مخاطبانش را افزایش دهد اما یک روزنامه معمولی نمیتواند مخاطبان زیادی جذب کند چون افکار تخصصی شده است و رسانهها زمانی میتوانند موفق عمل کنند که تخصصی باشند. امروزه چون جامعه آگاهی بیشتری دارد و رو به تخصصی شدن میرود، باید رسانههای تخصصی منتشر کنیم و از این طریق بخشی از مخاطبان را جذب کنیم. اما با وضعیت کنونی مطبوعات کشور، نیازهای خبری اقشار جامعه از طریق رسانههای داخلی برطرف نمیشود.
اساتید و خبرنگارانمان دچار توهم هستند
وی درباره وضعیت سواد اصحاب رسانه گفت: صرفا اینکه اصحاب رسانه مدرکی داشته باشند به معنای این نیست که به روز هستند، چراکه اغلب اطلاعاتشان قدیمی است. در کشوری مثل فرانسه هرساله کارگاههای آموزشی روزنامهنگاری برگزار میشود و تمام سردبیران و خبرنگاران اطلاعاتشان را در آن فضا به روز میکنند و شیوههای جدید و تکنیکهای نوین یاد میگیرند. اما در کشور ما اساتید و خبرنگارانمان دچار توهم هستند. اطلاعات ندارند اما احساس میکنند کامل هستند. مطالعه ندارند اما از نظر علمی خودرا غنی میدانند. به همین دلیل هم شاهد هستیم که اگر هم چنین کارگاههایی برگزارشود، کسی شرکت نمیکند. /پایان پیام