به گزارش گروه ایرانشاسی و گردشگری خبرگزاری دانا به نقل ازchn، کاهش 28 درصدی بودجه سازمان میراثفرهنگی، باز هم نگرانی کارشناسان و باستانشناسان میراثفرهنگی را برانگیخت. آنها معتقدند محدودیت بودجه نظارت سازمان میراثفرهنگی را نسبت به شرایط فعلی کاهش میدهد.
مشروح کامل بیانیه جامعهباستانشناسی ایران؛
در حالی که سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری حتی با بودجه و امکاناتی که در حال حاضر به آن اختصاص یافته از اهداف خود بسیار فاصله دارد و در سال های اخیر این فاصله بیش از گذشته شده، در خبرها آمده که بودجه میراث فرهنگی 28 درصد نسبت به گذاشته کاهش یافته است. این خبر کارشناسان حوزه میراث فرهنگی را بیش از پیش نسبت به حفاظت از میراث گذشته، این منبع و سرمایه بازگشتناپذیر نگران کرده است. این نگرانی بیشتر از آنجا ناشی میشود که مبادا این کاهش بودجه بر حفاظت از آثار فرهنگی- تاریخی تاثیر بگذارد.
در کشور گستردهای مانند ایران، مناطقی هستند که هنوز بهطور دقیق بررسی باستان شناختی نشده اند. این موضوع به زبان ساده یعنی احتمال از بین رفتن آثاری که هیچگاه شناخته نشدهاند. تهیه نقشه باستان شناسی کشور و ثبت در فهرست آثار ملی مواردی هستند که طبق اساسنامه، از جمله وظایف و اهداف سازمان میراث فرهنگی هستند و بیشک با محدودیت بودجه در اجرا، با مشکل مواجه خواهد شد.
میدانیم که ثبت آثار، آنها را تحت حمایت قانون قرار میدهد و آثاری که شناسایی و ثبت نشدهاند نیز از حمایتهای قانونی برخوردار نمیشوند. از بین رفتن آثار در نتیجه فعالیتهای مختلف از جمله فعالیت های توسعهای و عمرانی، زیانی جبرانناپذیر است. بنابراین ضروری است که تنظیمکنندگان بودجه و مجلس محترم شورای اسلامی به پیامدهای مستقیم و غیرمستقیم کاهش بودجه و تاثیر آن بر حفاظت و نگهداری از آثار فرهنگی-تاریخی توجه کافی داشته باشند.
یکی دیگر از پیامدهای کاهش بودجه این است که نظارت فنی و کیفی سازمان میراث فرهنگی بر طرحهای توسعه و عمرانی مرتبط با میراث فرهنگی کاهش چشمگیری خواهد داشت و این امر به روشنی آسیبپذیری میراث فرهنگی را در جریان توسعه و برنامههای عمرانی افزایش میدهد.
همچنین و به همان نسبت، بخشهای خصوصی و سنتی مانند کشاورزی و دامداری نیز کمتر از نظارت های میراث فرهنگی برخوردار خواهند شد که این ممکن است روند تخریب آثار فرهنگی را تشدید کند. خاطرنشان میسازد در شرایطی که نهادها، بخشها و قشرهای وابسته به کشاورزی و دامداری زیر فشارهای اقتصادی قرار دارند، برای چیره شدن بر مشکلات اقتصادی شان ممکن است کمتر لزوم حفاظت از میراث فرهنگی را مورد عنایت قرار دهند که این مسئله موجب نگرانی درباره حفاظت از میراث فرهنگی می شود.
طبیعی است که در نبود نظارتهای تخصصی و کارشناسانه، فعالیتهای سودجویانه از میراث فرهنگی نیز روبه افزایش خواهد گذاشت. افزایش تخریب آثار باستانی همچون نقش برجستههای ساسانی بوسیله عامل انسانی که اخیرا گاه و بیگاه در خبرها مشاهده میکنیم، از این منظر قابل توجه و بررسی است و به مسوولان دولتی و مجلس شورای اسلامی ضرورت افزایش بودجه میراث فرهنگی را گوشزد میکند.
سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری پس از انقلاب اسلامی به عنوان یکی از نهادهای دولتی در ساختار دولت دچار تغییرات، جابجاییها و تحولات زیادی شده است. این سازمان در نهایت تبدیل به یکی از معاونتهای ریاست جمهوری شد و با دور شدن از حوزه نظارتی مجلس شورای اسلامی، در سال های اخیر با تصمیمات غیرکارشناسی از تهران به شهرهای دیگر منتقل شد و تنها یکی از پیامدها و آسیب های این تصمیم ناگهانی و غیر کارشناسی، ریزش نیروها و سرمایه های انسانی و در نتیجه کاهش توان کارشناسی این سازمان بوده است. کاهش بودجه سازمان میراث فرهنگی موجب نگرانی از ریزش بیشتر نیرو و کاهش توان کارشناسی موجود نیز شده است.
برنامهها و اهدافی که در حوزه میراث فرهنگی باید پیگیری شود از جهات مختلفی با سایر برنامه های توسعه ای و عمرانی تفاوت اساسی دارد و اتخاذ رویکرد آزمون و خطا در این حوزه ممکن است موجب مخاطرات جدی شود. چنانچه میراث فرهنگی در معرض خطر قرار گیرد، سرمایه های فرهنگی در معرض خطر قرار خواهد گرفت و کاهش بودجه در این حوزه که وظیفه آن حفاظت از سرمایه های برگشتناپذیر است، منجر به خسارتها و زیان های جبران ناپذیر خواهد شد.
«جامعه باستان شناسی ایران» ضمن یادآوری اهمیت و پیامدهای تصمیم به کاهش بودجه در حوزه میراث فرهنگی، به مسوولان محترم دولت و نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی توصیه میکند که با اتخاذ رویکردی تخصصی و کارشناسی اختصاص بودجه برای سازمان میراث فرهنگی را مورد تجدید نظر قرار دهند. میراث فرهنگی و تمدنی ایران اسلامی همچون سرمایه ای کهن ولی آسیب پذیر، نیازمند توجه خاص مسوولان و نهادهای دولتی است. «جامعه باستان شناسی ایران» از مسوولان و مجلس محترم شورای اسلامی می خواهد که تنظیم بودجه برای حوزه میراث فرهنگی را با نگاهی فراجناحی و به دور از ملاحظات سیاسی مورد بررسی و تجدید نظر قرار دهند و امیدوار است که میراث فرهنگی آنچنان که شایسته آن است مورد توجه قرار گیرد. /پایان پیام