به گزارش گروه ایرانشناسی و گردشگری خبرگزاری دانا، بشر از زمان های خیلی دور آن زمانیکه هنوز نه شهری به وجود آمده بود و نه روستایی تلاش می کرد که محیط زندگی خود را در کنار رودخانه ها و مسیرهایی بسازد که آب در آنجا وجود داشته باشد.
زیرا تداوم زندگی شان وابستگی شدید به وجود آب داشت از این روز حضور در کنار رودخانه ها و دریاچه ها سبب شد که کم کم روستاها بودجود بیایند و پس از آن شهرها؛ البته نه به شکل امروزی.
خوشبختانه کشور ما به دلیل وجود رودخانه های پرآب و دریاچه های متعدد همیشه مورد توجه بوده است و امروزه دیگر نه برای برپا کردن زندگی بلکه برای گردش انتخاب می شوند.
استان آذربایجان شرقی یکی از پرجاذبه ترین استان های کشور در بحث گردشگری است این استان به دلیل داشتن جاذبه های تاریخی مانند کندوان و رودخانه های ارس و قزل اوزن هر ساله میزبان هزاران نفر از گردشگران در فصل های مختلف است.
در فصل بهار و به خصوص ماه فروردین و اردیبهشت این استان پتانسیل زیادی برای جذب توریست دارد و وجود کوه‌ها و دشت‌های سر سبز در کنار رودخانه‌هایی که از آن نام بردیم بر جذابیت این استان افزوده است.
حال در این گزارش دو رودخانه مهم این استان را به شما معرفی می کنیم تا در فصل بهار و البته ماه اردیبهشت دیدن این رودخانه ها و دشت‌های سرسبز اطراف آن را از دست ندهید.
رودخانه ارس
ارس نام رودخانه‌ای نسبتا پرآب و خروشان است که از منطقه آرپا چای در آناتولی ترکیه سرچشمه گرفته، از مرز ترکیه نخجوان جلفا و ارمنستان گذشته و پس از گذر از مرز ایران وجمهوری آذربایجان وارد جمهوری آذربایجان گشته و به رودخانه کورا می‌ریزد.
رودخانه ارس در سال ۱۸۱۳ میلادی در پی عهدنامه گلستان به عنوان مرز ایران و روسیه برگزیده شد و تمامی مناطق شمال این رود از ایران جدا و به خاک روسیه افزوده شد.
بعدها ایران و اتحاد شوروی با هم سدی در ناحیه پلدشت به نام سد ارس بنا کردند و در حال حاضر سد خدا آفرین و سد قیزقعله‌سی به صورت مشترک با جمهوری آذربایجان بر روی ارس احداث می‌شود.
رودخانه قزل اوزن
این رودخانه از ارتفاعات چهل‌چشمه استان کردستان سرچشمه گرفته و پس از عبور از منطقه گروس و جذب روخانه‌های متعدد وارد جلگه خمسه شده و رودخانه های زنجان‌رود و ابهرچای را ضمیمه خود ساخته و به مسیر خود ادامه داده و در حدود پلدختر وارد تنگه کوهستانی قافلانکوه شده و از کنار این کوهستان گذشته و نرسیده به شهر میانه رودخانه‌های قرانقور، آیدوغموش و هشترود را که بالاخره به میانه‌رود می‌پیوندند و از غرب به شرق جریان دارند ضمیمه خود ساخته و در این محل در عرض جغرافیایی ۳۷ درجه و ۲۶ دقیقه عرض شمالی و ۴۷ درجه و ۵۱ دقیقه طول شرقی به مسیر خود ادامه داده و تقریبا در برابر «میانه» بسوی مشرق قوسی زده و از کنار ارتفاعات ماسوله جاریست.
قزل‌اوزن در جنوب استان گیلان در درون آب دریاچه سد سفیدرود به رودخانه بزرگ شاهرود پیوسته و تشکیل رودخانه‌ای به نام سفیدرود می‌دهد.
قزل اوزن یکی از طولانی‌ترین رودخانه‌های ایران است که از کوه‌های کردستان سرچشمه می‌گیرد و پس از پیوستن به شاهرود به دریای خزر می‌ریزد.
قزل اوزن نامی است ترکی و از دو جزء «قزل» به معنای «سرخ» یا «طلا»، و «اوزن» به معنای «شناور» تشکیل شده است. معنای دقیق آن روشن نیست و گمان زده شده است که به معنای «رودی که در آن طلا شناور است»، یا «رودی که به رنگ سرخ شناور است» و حتی «رودی که در آن ماهی قزل آلا شناور است» گفته شده است.
نام تاریخی این رود در منابع یونان باستان آماردوس (به نام قوم آمارد)
بوده است. در منابع اسلامی آن را نهرالابیض (=سپیدرود) خوانده‌اند و در سده‌های میانه
تمام این رود به نام سپیدرود یا سفیدرود معروف بود ولی بعدها فقط به بخشی از آن که
از منجیل تا دریای خزر فراردارد سفیدرود می‌گفتند. فرهنگستان ایران نام سفیدرود را
برای تمام این رود مقرر کرد ولی اکنون از سرچشمه تا منجیل به آن قزل اوزن می‌گویند.
/پایان پیام
