پژوهشگران دانشگاه برکلی در حال توسعه تراشه های بسیار کوچکی هستند که با نصب در سیستم عصبی، قدرت های خارق العاده ای را برای انسان فراهم می کند.
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) آنچه اکنون پیش روی دانشمندان و مهندسان قرار گرفته، تجهیز انسان به توانمندی های خارق العاده ای است که محصول پیوند انسان و ماشین می باشد. با توسعه سریع تراشه های کوچکی که در سیستم عصبی بدن کار گذاشته می شود، دیری نمی پاید که تئوری های موجود در ذهن دانشمندان پا را از حوزه دانش فراتر گذاشته و در قلمرو فناوری وارد خواهند شد. حتی ممکن است ساخته های بشر در زمینه انسان هیبریدی، گوی سبقت را از فناوری های هوش مصنوعی رباتیک بربایند. جدیدترین ایده پژوهشگران در این زمینه رابط‌های مغز - ماشین به نام غبار عصبی است. این سامانه بر پایه هزاران تراشه کوچک خواهد بود که در نقش ایمپلنت هایی کوچک، به صورت گره های فراصوت، اطلاعات عصبی را حمل کرده و تحویل می دهند. با کمک یک فرستنده – گیرنده زیرپوستی که درست در زیر جمجمه قرار گرفته است، و یک فرستنده - گیرنده خارجی با قابلیت انتقال دوربرد واقع بر روی پوست سر فرد، این سیستم می تواند بین شکاف سیگنال های کنترل دیجیتال و سیگنال های عصبی بدن پل بزند.
چالش نهفته در چنین سیستمی، عدم ارتقا راحت ایمپلنت هاست. با این حال، با چنین سیستمی، ناگهان تصور ارتباط افکار مصنوعی بین دو نفر با ایمپلنت غبار عصبی، و حتی نوعی از حرکت اجسام توسط فکر، ساده می‌شود، که به موجب آن شخص صرفا توسط فکرش، توانایی حرکت اشیاء و کنترل سیستم ها را دارد.
پیش از این نیز چنین رابط‌هایی ساخته شده بودند اما یکی از بزرگترین مشکلات رابط‌های مغز - ماشین اولیه چگونگی ساخت رابطی به درازای عمر فردی است که از آن استفاده می کند. سامانه های مغز - ماشین واقعی موجود هنوز ضعیف هستند و کفایت کاربردی ندارند. همچنین این سامانه ها، محدود به چند صد منطقه ثبت کننده قابل کاشت است، این مناطق در اطراف الکترودهای کاشته شده پاسخ های بافتی تولید می کنند. کارایی ثبت در طول زمان کاهش می یابد، و به چند ماه تا چند سال محدود شده است.
کاربرد اولیه برای این مجموعه، مشابه یک دستگاه ام-آر-آی است. به جای خوابیدن در داخل یک محفظه بزرگ و گران قیمت برای اسکن مغز، پزشکان می توانند به داده های در حال انتقال برای به دست آوردن اطلاعاتی در مورد آنچه در زیر جمجمه در همان لحظه اتفاق می افتد دسترسی پیدا کنند.
اگرچه درگزارش این پژوهش، در مورد زمانی که غبار عصبی به یک فناوری کاربردی تبدیل خواهد شد، مطلبی ذکر نشده است، به نظر می رسد روش عملی مورد بحث برای اجرای سیستم غبارهای عصبی، جامعه علمی را در مورد احتمالات سال های آینده هیجان زده کرده است.
