به گزارش خبرنگار گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) سیاهچاله ها ناحیه ای از فضا و زمان هستند که هیچ چیز، حتی نور نمیتواند از میدان جاذبه بالای آنها عبور کند و این مهمترین و بحث برانگیزترین خصیصه سیاه چاله ها است به طوری که بسیاری از ستاره شناسان آنها را اسرار آمیز و پر رمز و راز می دانند.
سیاه چاله ها اجسامی هستند که به دلیل میدان گرانشی بسیار قوی خود اجازه نمی دهند حتی نور هم از آنها عبور کند و به دلیل اینکه نوری از آن به بیرون انتشار نمی دهند قابل دیدن نیستند اما میتوانند بودن خود را از راه کنش و واکنش با مواد اطراف خود نشان دهند.
چگونه یک سیاه چاله متولد می شود؟
برخی از ستارگان بزرگ پس از سال ها زندگی با منفجر شدن متلاشی می شوند که به دلیل بزرگ بودن جرم آنها و گسترده بودن گاز در ساختار چنین ستاره هایی در فضا و در قسمتی که انفجار رخ می دهد میدان جاذبه گرانشی به وجود می آید که همچنان سعی دارد ستاره را از هم پاشیده و متلاشی کند.
این در حالی است که همجوشی که در مرکز ستاره انجام میشود عامل ایجاد ثبات در این محل است و با مقابله با میدان گرانشی ستاره را از نابودی حفظ میکند اما در لحظه متلاشی شدن ستاره این همجوشی نیروی خود را از دست داده و نیروی جاذبه گرانشی ستاره شروع به جذب همه مواد و اجرام اطراف خود میکند.
فضا درون هسته ستاره در اثر بلعیدن پر می شود و دمای آن افزایش مییابد تا جایی که انفجاری مهیب رخ می دهد و از آن انفجار تنها هستهای فشرده و بسیار بزرگ به همراه میدان گرانشی بسیار وسیع و قوی باقی میماند به طوری که حتی نور هم نمی تواند از آنها عبور کند.
انواع سیاه چاله ها
سیاه چاله ها به دونوع شواترزشیلد و کِر تقسیم می شوند که سیاه چاله شواترزشیلد یک سیاه چاله غیر دوار و سیاه چاله کِر سیاه چاله ای دوار است.
سیاه چاله کارل شواترزشیلد سادهترین نوع است که در آن مرکز دوران نمیکند و ثابت است. این نوع سیاه چاله تنها دارای یک نقطه یکتایی و یک افق رویداد است.
سیاهچالههای کِر در طبیعت به وفور یافت میشوند و در آنها هسته دائما در حال دوران است و معمولا از متلاشی شدن ستارههایی که در حال دوران هستند به وجود می آیند.
سیاهچاله کِر
این نوع سیاه چاله از چهار قسمت تکینگی ، افق رویداد ، کارکُره و حد ایستائی ساخته شده است.
• تکینگی (Singularity) : همان هسته بجا مانده از ستاره متلاشی شده است.
• افق رویداد: دهانه سیاهچاله را می گویند.
• کارکُره (Ergosphere): اگر یک سیاهچاله حرکت مداری داشته باشد، آغاز به کشیدن فضا - زمان به دور افق رویداد میکند. این گردش فضا به دور افق رویداد را کارکُره (ergosphere) میگویند و شکل بیضوی دارد.
•حد ایستائی (Static Limit): در واقع مرز بین کارکره و فضای عادی است.