تهران تا قبل از اینکه به پایتختی انتخاب شود دهکده کوچکی بود در دامنه کوه البرز و نزدیک به شهرری که در آن زمان مرکزیت شهری قابل ملاحظه ای داشته است. تهران حتی تا سال‌ها بعد از آنکه به عنوان پایتخت انتخاب شد شهر کوچکی بود که به چند دروازه محصور می‌شد و جمعیت قلیلی هم داشت.در تهران آنروز وسایل حمل و نقل محدود به گاری و درشکه و کالسکه‌های اختصاصی می‌شد و بیشتر مردم پای پیاده از این سوی شهر به آنسوی شهر می رفتند.
به گزارش گروه ایرانشناسی خبرگزاری دانا(دانا خبر) به نقل از فردا، ۱۶بهمن ۱۳۳۱ «قانون تاسیس شرکت اتوبوسرانی عمومی» به تصویب مجلس شورای ملی رسید، و
۱۱ بهمن ۱۳۳۴ آیین‌نامه اجرایی این قانون نیز در ده ماده از سوی هیات وزیران تصویب
شد. سرانجام، ۲۵ فروردین ۱۳۳۵ شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه به عنوان نخستین شرکت سهامی اتوبوسرانی
عمومی ایران با سرمایه ۳۰۰ میلیون ریالی (۳۰٬۰۰۰ سهم ۱۰٬۰۰۰ ریالی بانام) به شماره ۵۱۳۷ به ثبت رسید و محل قانونی آن در ساختمان شهرداری تهران تعیین شد.
