انسان برای سفر به ماه و یا گردش در مدار زمین باید مدتی در فضا زندگی کند. شرایط در آنجا با شرایط روی زمین بسیار متفاوت است به همین دلیل در این گزارش بخشی از شرایط و مشکلات زندگی در فضا را برایتان شرح می دهیم.
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) در اولین ساعات سفر به فضا و در مرحله تطبیق بدن با شرایط جدید بدن به طور سختی تحت فشار است به طوری که احساس تشنگی سریع کاهش می یابد، استخوان ها، کلسیم از دست می دهند و بعد از گذشت سه ماه این مرحله خطرناک متوقف می شود، دستگاه ایمنی بدن ضعیف می‌شود به اندازه ای که اکثریت فضانوردان در عرض دو هفته اول دچار سرماخوردگی می‌شوند.
فضانوردان برای ادامه حیات از دستگاه های مخصوصی استفاده می کنند تا از یخ زدن و خفگی آنها در فضا جلو گیری شود و اگر این سیستم و دستگاه ها وجود نداشته باشد به تکه های گوشتی خونین تبدیل می شوند.
فضانوردان ساکن در فضا معمولا دچار دلهره و دلشوره هستند که دانشمندان علت آن را وجود دستگاهه ای نگاه دارنده حیات اعلام کرده اند. تصور نبود و یا از کار افتادن دستگاه های نگه دارنده حیات پس از سه ماه مانند کابوس در افکار فضانوردان جای می گیرد و آنها را ترسو و کلافه می کند به حدی که هر شخصی تاب رویارویی با این تفکرات را ندارد و روانشناسان این موضوع را یکی از مهمترین عوامل محرک اعصاب دانستند.
درفضا علاوه بر اینکه هوا وجود ندارد تعادل هوایی نیز وجود ندارد یعنی گاهی دمای محیط بی نهایت سرد و یا بی نهایت گرم می شود و پرتوهای مضر خورشیدی در کنار ذرات مشکل آفرین مختلف در همه قسمت های فضا گسترده شده است اما اتمسفر موجود دراطراف زمین مانند یک عایق از ما در برابر بسیاری از خطرات محفوظ می کند به همین دلیل فضانوردان در فضا به تجهیزات و سیستم های پیشرفته ای برای حفاظت از سلامت خود نیاز دارند.
