به گزارش گروه ایرانشناسی خبرگزاری دانا (داناخبر) و به نقل از ایران، ايران تنها سرزمين آسيايی است كه هنوز اين شانس را دارد دوباره منزلگاه يوزپلنگ‌ها باشد و باز هم بتواند جست‌و‌خيز آنها را نظاره كند.
تعداد یوز ایرانی
پس از تحقیقاتی دو ساله كه در پروژه پایش جمعیت یوز آسیایی در دشت‌های ایران به دست آمده، جمعیت یوزپلنگ‌های ایرانی 40 تا 70 قلاده است كه این یوزها بر خلاف پسرعموهای آفریقایی‌شان كه در تپه ماهورهای كویری زندگی می‌كنند، بیشتر به سمت مناطق كویری یا مرتفع رفته‌اند و حتی در كوهستان هم دیده شده‌اند.
محل فعلی یوز
در حال حاضر در استان‌های كرمان، یزد، خراسان‌های
شمالی، رضوی، جنوبی و اصفهان جمعیت اندك یوزپلنگ‌های ایرانی پراكنده هستند. حتی در
منطقه حفاظت‌شده كویر مدت‌ها پیش یك یوز دیده شده است، اما بیشترین تعداد یوزها در
استان سمنان و در منطقه كویری توران زندگی می‌كنند.
تهدیدات متوجه حیات یوزها
خطرات زیادی در كمین یوزپلنگ‌ها است كه پس از تخریب زیستگاه‌ها و كمبود طعمه می‌توان به تصادفات جاده‌ای آنها اشاره كرد، چرا كه بر حسب آمار 40 درصد تلفات یوزها به دست انسان مربوط به تصادفات است كه در جاده‌های محدوده قلمروی یوزپلنگ‌ها صورت می‌گیرد و با این وجود هنوز نیز جاده‌سازی در مناطقی كه محل زندگی یوزپلنگ‌هاست صورت می‌گیرد كه این‌كار نه تنها عرصه را بر این گونه در خطر انقراض تنگ‌تر می‌كند و قلمرواش را از بین می‌برد بلكه خطر تصادفات را افزایش می‌دهد.
شكار یوزپلنگ‌ها به جای پلنگ‌ها
یوزپلنگ‌ها بر خلاف ظاهرشان خیلی خجالتی و ترسو هستند و بسیار به ندرت پیش آمده كه به دام حمله كنند و اصولاً وارد درگیری نمی‌شوند، اما به‌دلیل آن‌كه به پلنگ شباهت دارند و مردم آنها را با پلنگ اشتباه می‌گیرند به همین دلیل در بسیاری از مواقع كه دیده می‌شوند آنها را از ترس حمله، می‌كشند و یوزپلنگ‌ها در بسیاری از مواقع قربانی شباهتی می‌شوند كه با پلنگ‌ها دارند.
به همین دلیل در بسیاری مواقع به
كسانی كه در محل‌های نزدیك به زیستگاه یوزپلنگ‌ها هستند آموزش‌هایی داده می‌شود تا
هم بتوانند آنها را تشخیص دهند و هم به ارزش و اهمیت این گونه نادر و كمیاب پی
ببرند.
راهکار چیست؟
برای
آن‌كه یوزها به‌سمت افزایش جمعیت سوق یابند باید علاوه بر حفاظت از زیستگاه‌های
آنها و تلاش برای افزایش غذایشان، فرهنگ‌سازی عمومی نیز صورت گیرد و مردم بدانند یوزپلنگ
ایرانی می‌تواند یك نماد غرور ملی باشد، مانند دو چوپان از راور كرمان و درونه
خراسان جنوبی كه تعدادی از دام‌های آنها طعمه یوزها شد اما دست به اسلحه نبردند تا
این گونه در خطر انقراض را فدای دام‌هایشان نكنند.
