در این فرهنگ مردم که از یاران اهورامزدا بودند برای نبرد با اهریمن و مبارزه با تاریکی طولانی ترین شب سال را با افروختن آتش و نور تا صبح سحر می کردند.
در واقع جشن واقعی یلدا اول دی ماه بوده است. ایرانیان باستان این روز را پس از یک شب مبارزه و به پاس تولد دوباره خورشید جشن میگرفتند.
به خاطر دارید که سال گذشته بر اساس پیش بینی های نوستراداموس اعلام کردند که 12/12/2012 که مصاف شده بود با شب یلدا، پایان جهان است.
شاید جالب باشد که بدانید که این یک اعتقاد اساطیری است که پایان جهان مصادف با طولانی ترین شب سال است.
اسطورهشناسی هم این اعتقاد را تایید میکند که ترس از پایان جهان و فرو رفتن زمین در تاریکی، در شب آخر پاییز وجود داشته است.
حتی آجیل شب یلدا را که مجموعهای از دانههای روغنی و خشکبار خام است، سندی بر این ادعا میدانند، که مردمی که در هراس از پایان جهان بودند، در این شب دور هم جمع میشدند و همه اندوخته غذایی شان را که غذاهای قابل نگهداری مثل دانه میوهها بوده گرد می آوردند.
فلسفه این شب طولانی هر چه که باشد، بعد از قرنها هنوز سنت پابرجایی از نیاکان ماست اما تا امروز نه پیشبینی نیاکان ما از پایان جهان در شب یلدا محقق شد و نه پیشبینی نوستراداموس که به گفته او باید سال پیش در این موقع کل جهان از بین میرفت.
یک سال هم از پیش بینی نوستراداموس با همه خاطره های خوب و بدش گذشت امسال هم شب یلدا در کنار عزیزانمان جمع می شویم و به بهانه مبارزه ظلمت و نور گل می گوییم و گل می شنویم.
سمیرا خباز