آیا وضعیت اقتصادی ایرانی ها طی بیست سال گذشته بدتر شده است؟

به گزارش گروه سبک زندگی خبرگزاری دانا، آمارهای منتشرشده در گزارش‌های بودجه خانوار بانک مرکزی در سال‌های گذشته، نشان می‌دهد تغییرات قابل‌توجهی در شرایط زیستی و شرایط زندگی خانوارهای ایرانی در این مدت به وقوع پیوسته است.

روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: مقایسه این آمارها نشان می‌دهد در سال 1371، تقریبا 10 درصد از خانوارهای ایرانی بدون فرد شاغل بودند؛ درحالی‌که در سال گذشته، 23 درصد از خانوارها در کشور دارای فردی شاغل نبوده‌اند. همچنین مقایسه این آمارها از لحاظ محل سکونت خانوارها نیز نشان می‌دهد که در طول 20 سال درصد خانوارهای اجاره‌نشین به کل خانوارها، از حدود 14 درصد به 28 درصد رسیده است. در مقابل، درصد خانوارهای دارای ملک شخصی (مالک‌نشین) نیز، از حدود 76 درصد به حدود 62 درصد کاهش یافته است.

دو برابر شدن نسبت خانوارهای بدون شاغل
این آمارها حکایت از یک مورد عجیب در وضعیت خانوارهای ایرانی دارد: بیش از 23 درصد خانوارهای کشور (نزدیک به یک چهارم آنها) در سال گذشته بدون فرد شاغل بوده‌اند. آمارها نشان می‌دهد این وضعیت نتیجه یک روند طولانی مدت است چراکه در سال 1371 نزدیک به 10 درصد خانوارهای ایرانی بدون فرد شاغل بودند. اما درصد آنها طی دو دهه گذشته همواره در حال افزایش بوده، به‌طوری‌که در سال گذشته، درصد خانوارهای دارای فرد بدون شغل به کل خانوارهای شهری کشور، بالغ بر دو برابر شده و به حدود 23 درصد رسیده است. این در حالی است که نسبت خانوارهای دارای یک فرد شاغل، تقریبا در سال‌های اخیر با سال‌های ابتدایی این بازه زمانی مساوی بوده و در برخی از سال‌ها، کاهش‌های نسبی نیز داشته است. یک روند کاهشی مشهود هم در خانوارهای دارای دو نفر شاغل و خانوارهای بیش از سه نفر شاغل رخ داده است که درصد آنها نسبت به ابتدای دهه هفتاد، حدودا 5 درصد کمتر شده است.

تبدیل اجاره‌نشینی به جای مالک‌نشینی
آمار بانک مرکزی همچنین از دو پدیده در رویکرد خانوارهای کشور نسبت به بازار مسکن حکایت دارد که نخست افزایش قابل‌توجه خانوارهای اجاره‌نشین و دوم کاهش خانوارهای با مسکن شخصی.
مطابق آمار بانک مرکزی در اوایل دهه هفتاد، نزدیک به 80 درصد خانوارهای ایرانی دارای منزل شخصی بودند.

حال آنکه در سال‌های اخیر، این نسبت به حدود 60 درصد رسیده است. در مقابل در این سال‎ها به‌طور قابل‌توجهی بر درصد خانوارهای دارای منزل اجاره‌ای به کل خانوارها افزوده شده است؛ به‌طوری‌که درصد اجاره‌نشین‌های شهری که در 20 سال پیش، تقریبا در حدود 14 درصد بود، در سال‌های اخیر تقریبا دو برابر شده و به حدود 27 تا 28 درصد رسیده است.

تمایل به خانوارهای کوچک‌تر
این تغییرات آماری نتایجی را هم به دنبال داشته است. چراکه آمارها نشان می‌دهد در شرایطی که در ابتدای دهه هفتاد، بیشی از نیمی از خانوارهای شهری ایرانی به صورت «پنج نفره و بیشتر» بودند، این گروه از خانوارها در حال حاضر کمتر از 20 درصد (یک پنجم) خانوارهای شهری کشور را تشکیل می‌دهد.

آمارهای موجود در این خصوص، نزول شدید سهم خانوارهای پرجمعیت (با بیش از چهار نفر) را در ترکیب خانوارهای کشور نشان می‌دهد. خانوارهای دونفره و سه‌نفره درصد بالاتری از تعداد خانوارهای شهری موجود در ایران را به خود اختصاص داده‌اند و خانوارهای چهارنفره نیز، سهم بیشتری از کل خانوارها را به خود اختصاص داده‌اند.